Θέατρο ιδεών
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *
Κώστας Μεσάρης, «Νυχτερινή περιπλάνηση», θεατρικό έργο, εκδόσεις Φίλντισι, Παπάγου Φθινόπωρο 2022, σελ. 98.
Θέατρο ιδεών με αντιεξουσιαστικές στοχεύσεις και βλέψεις. Η αναρχική ουτοπία τής άμεσης δημοκρατίας μεταξύ ίσων, ελεύθερων και άνετων, ακομπλεξάριστων ανθρώπων προσκρούει πάντα στη σκληρή πραγματικότητα – ακόμα και στην δραματουργική / σκηνική πραγμάτωση και υλοποίησή της.
Ο καλός παλαιός έμπειρος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, έρχεται μέσα από την ποίηση (στην συμβατική αλλά και στην αναπεπταμένη μορφή της) να μας διδάξει ήθος, πανανθρώπινη ελληνικότητα και ανθρωπιστικές αξίες, βασιζόμενος σε πατρο-μητροπαράδοτες αρχές ευγενούς φιλοξενίας που ανάγονται πίσω στα μητριαρχικά χρόνια.
Οι στεατοπυγικοί Πελασγοί φαίνεται πως έζησαν σε κάποιο είδος αλληλέγγυων κοινωνιών, όπου η κοινοκτημοσύνη ήταν ήδη ένα κεκτημένο και ένα σημείο αναφοράς.
Αυτή την «κυτταρική» μνήμη κουβαλάει αυτό το θεατρικό έργο που θα μπορούσε να παιχτεί σε «θέατρο δωματίου», θα το φανταζόμουνα όμως καλύτερα σε μια δροσερή αυλή κάτω από τη σκιά μιας κληματαριάς «θείον Ιούλιον μήνα», όπως θα έλεγε ο Καβάφης.
Βρίθει ερωτισμού, απροκάλυπτου και απροσχηματικού, αυτό το διονυσιακό κείμενο που ερωτοτροπεί και με τον Αριστοφάνη, αλλά και με τον Ευριπίδη στις στερνές τραγικωμωδίες του.
Στο βαθύ υποσυνείδητο όμως τού δεινού συγγραφέα βρίσκεται ο σοφόκλειος «Προμηθέας Δεσμώτης», στον οποίο επανέρχεται ξανά και ξανά στην σκηνική του (αυτό)πραγμάτωση.
Ένα desideratum δείχνει πάντα τα όρια που μας θέτει ο ίδιος ο εαυτός μας, τα πλαίσια μέσα στα οποία μπορούμε να κινηθούμε για να ανασάνουμε ελεύθερα κι έξω από αυτά ελευθερία ουκ έστιν έτι, γιατί το Άγχος και το Κενό, το Τίποτα είναι αφόρητα για το ανθρώπινο μυαλό.
Όταν όμως έχει χορτάσει από θέατρο, όταν έχεις περάσει μέσα από ρόλους, όχι σαν ταξιδιώτης, αλλά συνειδητός περιηγητής που βρέχεται από τη βροχή, ακόμα κι όταν γνωρίζει ότι προέρχεται από κάποια σκηνική μηχανή (ειδικά τότε).
Πρότυπο για αυτή την ευτοπία είναι ο συνεργατικός κήπος τού Επίκουρου στην αρχαία Αθήνα (σελ. 12).
Η ειρωνεία είναι κραυγαλέα (σελ. 15) και η σάτιρα τού μικροαστισμού καυστική.
Η ελληνικότητα είναι σαφής στη σελίδα 22 και τα ιερά όργια τής Μητριαρχίας στη σελίδα 25.
Ο σοσιαλισμός κι ο ναζισμός πρωταγωνιστούν στη σελίδα 91.
Κώστας Μεσάρης
Η πρώτη αφηγηματική ανατροπή γίνεται στη σελίδα 69, η συμφιλίωση στη σελίδα 71 και ο ηττημένος αντάρτης ξετυλίγεται στη σελίδα 73.
Δεν λείπει ούτε το «θέατρο εν θεάτρω» (σελ. 75).
Χιούμορ στη σελίδα 62, θεολογία στη σελίδα 67, αντιεξουσιαστική έκρηξη στη σελίδα 84, παροιμιώδης λόγος στη σελίδα 40, λαϊκά τραγούδια στη σελίδα 43, ΛΙλή Μαρλέν (σελ. 51) και το καβαφικό «μεγάλο ναι» (σελ. 52).
Η δεύτερη σκηνή αρχίζει στη σελίδα 44 (ακριβώς στη μέση δηλαδή τού καλοδουλεμένου και καλοχτενισμένου κειμένου).
Ανυπομονώ να το δω και στο θέατρο.
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα Fractal: “Το άγγιγμα”
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Στον Σταμάτη Κάμπουρα, αντίδωρο ….Δεν είχε ακόμα καλά ξημερώσει, όταν βγήκα στο κοινό μπαλκόνι. Βρήκα την ξαδέρφη μου τη Μαντώ μισοκοιμισμένη σε μια πάνινη πολυθρόνα με το κεφάλι γερμένο πίσω. «Πώς κοιμάσαι έτσι,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το λαχείο”
Του Χρήστου Συννεφάκη // * Το λαχείο Δεν πίστευε στην τύχη. Μια ζωή αγωνίστηκε να την ορίσει μοναχός του. Μπορεί να έφταιξε το γεγονός ότι μόνο μια φορά του είχε χαμογελάσει η ρημάδα! Μαθητής των
Περισσότερα -
Πέντε βιβλία να διαβάσετε στα παιδιά σας
Γράφει η Στέλα Σάββα // * “Το μικρό Όχι” (Γιούνγκ, Ράινχαρτ) Το μικρό Όχι, θεωρείται ένα φιλοσοφικό παραμύθι. Ουσιαστικά, ο ήρωας της ιστορίας, για τον οποίο το μόνο που ξέρουμε από τον τίτλο,
Περισσότερα -
Γεράσιμος Δενδρινός: Αφορισμοί [ Από αδημοσίευτη συλλογή ]
1. Είμαι ένα σώμα με καταρρέον πρόσωπο. Αγναντεύω τον κόσμο και αυτό μου αρκεί. Ανήκω στα διαβάσματά μου, στα γραψίματά μου, στους νεκρούς, στους σιωπηλούς και στους αφανείς. Από τις στάχτες τους αντλώ την Αγάπη. Σπανίως πιστεύω στα
Περισσότερα -
Μεταμοντέρνα υπέρβαση του μεταμοντερνισμού
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Μεταμοντέρνα αμερικανική ποίηση”, εισαγωγή-ανθολόγηση-μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς, εκδόσεις Κουκούτσι Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανθολόγηση της μεταμοντέρνας αμερικανικής ποίησης από τις εκδόσεις Κουκούτσι. Ο μεταφραστής Γιάννης Λειβαδάς μελέτησε διακόσιους είκοσι Αμερικανούς μεταμοντέρνους ποιητές της περιόδου 1950-2012,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ιστορία των πρώτων πρωινών ωρών”
Του Κωνσταντίνου Βορβή // * Ιστορία των πρώτων πρωινών ωρών Όταν την γνώρισα φορούσε ένα φθαρμένο μπουφάν και παλιά αθλητικά παπούτσια. Το δέρμα του προσώπου της ήταν ταλαιπωρημένο και στα μάτια της φαινόταν η
Περισσότερα -
Ποίηση: “Πλώριο Άρμα”
Της Αιμιλίας Πανταζή // (Για την ποίηση του Νικηφόρου Βρεττάκου) Η ποίηση του ποιητή, άρμα τ’ ακολουθούν λέξεις συνταιριασμένες στις μαγευτικές εποχές του κόσμου, μες στου απέραντου σύμπαντος τις κορφές, μες στο μικροσκοπικό καρπό της δροσοσταλίδας
Περισσότερα
