Διήγημα: «Να γεννιέσαι ηρωίδα και να γεννάς έναν ήρωα…»
Γράφει η Βασιλική Ε. Βλαστού // *
Παρασκευή απόγευμα και καθώς σχολάω από τη δουλειά συναντώ την βροχερή διάθεση του καιρού που δεν άλλαξε όλη τη μέρα. Η πρώτη μου σκέψη ταξί και ήδη σταματώ ένα. Μιλώ στον οδηγό για τον προορισμό μου και χαλαρώνω στο κάθισμα ολίγον βρεγμένη.
«Από που είστε κυρία μου αν επιτρέπετε;»
Του απαντώ ευγενικά και του απευθύνω την ίδια ερώτηση. Αυτό ήταν!
Ο συμπαθέστατος οδηγός, που υπολογίζω ήταν γύρω στα εξήντα, δεν σταμάτησε σε όλη την διαδρομή να μιλά . Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι και πολλά από αυτά που έλεγε,καθότι ξεκίνησε από την Β.Καρολίνα της Αμερικής συνέχισε με κάτι τσικουδιές στη Κρήτη κι έφτασε στη Αρκαδία.
– « Ξέρεις» μου λέει «εγώ έχω ρίζες από την Αρκαδία, ένα χωριό κοντά στην Αλωνίσταινα, τον τόπο της ΖαμπίαςΚωτσάκη».
Δεν πρόλαβα να κάνω την ερώτηση και τρέχει να με προλάβει…
– « Η Ζαμπία Κωτσάκη ήταν η μάνα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μεγάλη ηρωίδα και σπουδαία μάνα»!
Ομολογώ ότι ουδέποτε είχα ακούσει γι’ αυτήν μέχρι εκείνο το απόγευμα .
Για έναν περίεργο λόγο ξενύχτησα διαβάζοντας κάθε τι που μπορούσα να βρω για τη ζωή της.
Ζαμπία Κωτσάκη, σύζυγος του κλέφτη κι αρματολού Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, μάνα 5 παιδιών με τελευταία γέννα τον Θεοδωράκη της . Γεννημένη στη σκλαβιά των Τούρκων όπως όλοι οι Έλληνες από την άλωση της πόλης το 1453 μέχρι την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση της Ελλάδα από την τουρκιά.
Της έμελλε να γνωρίσει πασάδες, ήρωες, βασιλιάδες αλλά και προδότες. Όλα τα έζησε η Κυρά Κωσταντού όπως την φώναζαν. Ηρωίδα η ίδια αλλά και μάνα του σπουδαιότερου ήρωα της επανάστασης.
Όσο διάβαζα γι’ αυτήν τόσο περισσότερο με πλημμύριζε ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης θαυμασμού και μιας ενοχής που δεν τη γνώριζα πιο πριν.
– «Λέμε κι εμείς ότι έχουμε βάσανα…» μονολογώ.
Άρπαξε η Ζαμπία τα παιδιά της αφήνοντας πίσω της τον άντρα της μαχόμενο κι έτρεξε να τα γλυτώσει από την λύσσα των Τούρκων μετά την αποτυχημένη επανάσταση του 1770. Κολοκοτρωναίοι καθώς ήταν, πρώτους τους κυνήγησαν στην Μεσσηνία και κινδύνευαν τα γεννημένα της παιδιά και το αγέννητο που είχε στην κοιλιά της. Και που να ήξερε πως μαζί με αυτό κινδύνευε και η λευτεριά ολόκληρου του Έθνους, αφού στα σπλάχνα της κουβαλούσε τον ‘Γέρο του Μόριά’.Κι έτσι, στο φευγιό για να κρυφτεί, της ήρθανε οι πόνοι και τον γέννησε τον Θεοδωράκη της στις πλαγιές του Μαρτιάκου, κάτω από ένα δέντρο την ημέρα της Λαμπρής Απρίλιο του 1770. Ούτε που πρόλαβε να ξαποστάσει από την γέννα και με την βοήθεια των άλλων της παιδιών συνέχισε στο σκοπό της…να φυλάξει καλά τα βλαστάρια της!
Από τότε η Κωσταντού πέρασε πολλά κι άλλα τόσα και τελειωμό δεν είχανε τα βάσανά της. Αιχμαλώτισαν τους τρεις μεγαλύτερους γιους της που όλο ξέφευγαν για ν’ ανταμώσουν τον πατέρα τους στα βουνά. Δέκα χρονών ήταν ο Θεοδωράκης της όταν έχασε τον πατέρα του στο πύργο της Κοστάνιτσαςκι έμαθε μικρό παιδί πως πολεμάς και πως πεθαίνεις. Και πάλι, πιο μόνη από ποτέ η κυρά Ζαμπία,έχοντας χάσει τον άντρα της τον Κωνσταντή,στηρίχτηκε στα πόδια της και πάλεψε όχι μόνο σαν μάνα αλλά και σαν πατέρας. Κατάφερε με την βοήθεια γνωστών και φίλων να πάρει πίσω από την αιχμαλωσία τους τρεις γιους της κι έτρεμε μέχρι να τους δει από φόβο μην της τα ‘χουνε τουρκέψει τα παιδιά οι καταραμένοι Τούρκοι. Δούλεψε σκληρά, έκοβε ξύλα, τα πούλαγε και έστελνε και τον μικρό της γιο να τα πουλάει στα χωριά για να ζήσουν. Και μέσα στα δύσκολα και στα ανυπόφορα της ζωής της, έβρισκε τρόπο να αναθρέφει τα αγόρια της, να τα γυμνάζει στη ψυχή και στο μυαλό για να μεγαλώσουν και να συνδράμουν για την λευτεριά της πατρίδας και να πάρουν πίσω το αίμα του πατέρα τους! Για την Πίστη και την Πατρίδα, όπως και ο πατέρας τους ο Κωνσταντής, θα μεγάλωναν, θ αγωνιζόντουσαν, κι αυτό ήταν το χρέος της μάνας τους να τα ετοιμάσει να τα κάνει αντρειωμένα παλληκάρια.
Μα απ’ όλους πιο πολύ αντρειώθηκε λίγο λίγο ο Θεόδωρος ο πιο μικρός,που όσο οι Τούρκοι τον πείσμωναν, τόσο φώλιαζε μέσα του η σκέψη της σωτηρίας και μήτε βγήκε από το μυαλό του μέχρι που το κατάφερε. Για την Πίστη, για την Πατρίδα, για την Οικογένεια, έτσι τον δίδαξε η Ζαμπία. Και συμβουλάτοράς του ήταν, και η γνώμη της πάντα μέτραγε γι’ αυτόνκαι την γέμιζαν περηφάνια κι ελπίδα τα κατορθώματα του γιου της και των παλληκαριών του. Κι ο κόσμος τους έλεγε τρελούς που θα τα βάλουν με τους Τούρκους και η κυρά Ζαμπία το ήξερε πως ήτανε τρελοί από δίψα να λευτερώσουν το Μοριά. Και δια στόματος του Θεοδωράκη της που ήταν ο μεγαλύτερος στρατηγός του έθνους ήλθε η απάντηση «Ημείς, αν δεν είμεθατρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν», και η κυρά Ζαμπία αν δεν είχε το πόθο, την δύναμη και τη φλόγα για την λευτεριά των Ελλήνων δεν θα είχε αξιωθεί να γεννήσει και ν’αναθρέψει τον μεγάλο ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης!
Βλαστού Ε. Βασιλική {Αθήνα 2019)
* Η Βασιλική Ε. Βλαστού ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Γράφει ποίηση και διηγήματα και το «Να γεννιέσαι ηρωίδα και να γεννάς έναν ήρωα…» είναι το δεύτερο διήγημα που δημοσιεύει on Line.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ -
Ποίημα: “Έαρ, Έρως, Έλευσις”
23/04/2024, 7:40 μμ -
Διήγημα: “Η αφιέρωση”
23/04/2024, 7:39 μμ -
Διήγημα: “Η Βροχή σαν σταγόνα εποχής και το Πάσχα φως”
23/04/2024, 7:35 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ένα ποίημα: “Στην Μάνα του οίκου ευγηρίας”
Της Ειρήνης Ανδρέου // [απ’ το βιβλίο “της ψυχής μου τα κομμάτια”] Στην Μάνα του οίκου ευγηρίας Στην είσοδο ένας ολάνθιστος μπαξές και μια φιγούρα απομεινάρι ανθρώπου πίσω του αφήνει για πάντα τις χαρές έχει επιτελέσει
Περισσότερα -
Μουσικές βραδιές με παραδοσιακούς και σύγχρονους ήχους στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Το Parklife, η σειρά συναυλιών στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος συνεχίζεται και τον Σεπτέμβριο, προσκαλώντας το κοινό σε μία μοναδική εμπειρία όπου η μουσική επενδύει τη φύση και η φύση εμπλουτίζει τη μουσική εμπειρία. Τον Σεπτέμβριο, δύο διαφορετικές εκδόσεις, το
Περισσότερα -
✩ Ελληνοσερβικά εικαστικά δρώμενα στην Κεφαλλονιά – μια άλλη διάσταση της ελληνοσερβικής γνωριμίας και σχέσης
Γράφει η Στέλλα Αλιγιζάκη // * «Οι Σέρβοι αγαπούν αλλά δεν γνωρίζουν τους Έλληνες. Δεν ξέρουν την ιστορία τους, τη γλώσσα τους, την πολιτική τους … Περπατούν στο δρόμο που φέρει το ηχηρό αλλά και συνάμα αινιγματικό όνομα
Περισσότερα -
-
Ποίημα: “Το δάκρυ”
Της Ελένης Θ. Π. Λουκά // * ~Το Δάκρυ~ Το δάκρυ της χαράς της ευτυχίας το δάκρυ και της λύπης κι απουσίας μια πόρτα στην ψυχή μας πάντα ανοίγει με αισθήματα βαθιά και γνήσια συμβαδίζει Δείγμα
Περισσότερα -
☆ Peter Weiss: “Η δολοφονία του Μαρά”. Ένα πολιτικό έργο στη σκηνή της Ε.Μ.Σ. από το Κ.Θ.Β.Ε.
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // * Πρόλογος Το πολυσυζητημένο έργο το περιμέναμε πέρυσι. Η πανδημία και οι συνέπειές της εμπόδισαν την ολοκλήρωση της προετοιμασίας, η οποία διήρκεσε σειρά μηνών. Πολυπρόσωπη παράσταση, απαιτητική στις πολλές παραμέτρους της,
Περισσότερα -
Ποίηση: “Εἰς Σάμον, γῆν ἐναλίαν”
Του Δημήτρη Λούλου // * (Στους αδικοχαμένους της Σάμου Αγγέλους 30/10 2020) “Εἰς Σάμον, γῆν ἐναλίαν” Η λευκότης στον θάνατο, η αγάπη σπασμένο τριαντάφυλλο χθόνιων βουών θαλασσινού φθινοπώρου, άγουρα χέρια δεμένα στο αιώνιο άπειρο.
Περισσότερα
