Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ☆ Η ζωή μου στην τέχνη/My life in art: Μίμηση της πραγματικότητας ή στερεοτυπική φάρσα που αποδομεί τον επικρατούντα κοινωνικό καθωσπρεπισμό;
15/03/2023, 8:56 πμ

☆ Η ζωή μου στην τέχνη/My life in art: Μίμηση της πραγματικότητας ή στερεοτυπική φάρσα που αποδομεί τον επικρατούντα κοινωνικό καθωσπρεπισμό;

Της Ελένης Αναγνωστοπούλου // *

 

 

Η ζωή μιμείται την τέχνη; Άραγε, η τέχνη να μιμείται τη ζωή; Αυτό το ερώτημα, απασχολούσε, απασχολεί και θα συνεχίσει να απασχολεί εκατοντάδες ανθρώπους. Για όσο δηλαδή, συνεχίζει να υφίσταται η ανθρωπότητα και αν κι εφ’ όσον έρχεται σε επαφή με τον συναισθηματικό της κόσμο. Σε μια εποχή που πλήττεται και δέχεται καταιγισμό από την εικόνα, το να σκέφτεσαι και να προσπαθείς να αποδώσεις αιτιολογία στον καιρό του Διαδικτύου και των γρήγορων ετυμηγοριών, -αν μη τι άλλο- φαντάζει πράξη δελεαστική, αν όχι επαναστατική. Άλλωστε, τα μάτια ανήκουν σε πολλούς, σε αντίθεση με την αντίληψη που ανήκει σε λίγους. Στον 21ο αιώνα, το συναίσθημα αντιμετωπίζεται ως κάτι για το οποίο οφείλει κανείς να ντρέπεται, διότι θεωρείται χαρακτηριστικό αδυναμίας. Όσο η πονηριά και η κατεργαριά βασιλεύουν, εμείς παρακολουθούμε το My life in art, μια παραστατική όαση που αποτυπώνει με γλαφυρότητα και ενίοτε με καυστικό χιούμορ, τις ψυχολογικές αυξομειώσεις των ανθρώπων καθώς και τις ασταμάτητες ζυμώσεις που δημιουργούνται και στο μεταξύ, μεταλλάσσονται. Όπου το συναίσθημα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και λατρεύουμε να κάνουμε λόγο γι’ αυτό.

 

 

 

Η ζωή μου στην τέχνη ή: Πώς έπρεπε να ξεμάθω όσα εσφαλμένα είχα μάθει.

Τρεις άνθρωποι συνδέονται για επαγγελματικούς σκοπούς. Έχουν έναν στόχο προς επίτευξη: ν’ ανεβεί η παράσταση του Δον Ζουάν. Από αυτή τη συνθήκη, ξεκινά το μαγικό και απρόβλεπτο ταξίδι του θεατρικού εγκιβωτισμού που έρχεται για να μας συναρπάσει και να μας κάνει να αισθανθούμε για λίγο, παιδιά. Στον κόσμο του θεάτρου, οι απαιτήσεις είναι πολλές και οι προσδοκίες ακόμα περισσότερες. Οι ρυθμοί φρενήρεις, σχεδόν ιλιγγιώδεις. Οι προετοιμασίες πολύωρες που περιέχουν το θεμελιώδες συστατικό της ανάλυσης. Κι ενώ οι ήρωες αναλύουν τους ρόλους τους, μπαίνει στο παιχνίδι και η ίδια η ζωή, η καθημερινότητα. Όχι ιδωμένη από την πλευρά της ρουτίνας αλλά από την εξατομικευμένη πλευρά του καθενός. Οι ήρωες φέρουν διάφορες ταυτότητες: τη δική τους, την ανθρώπινη που αφορά το Εγώ και την προσωπικότητά τους, την ιδιότητα του ηθοποιού και την ιδιότητα του ανθρώπου που αναζητά αυτό που του λείπει και περιμένει όταν το βρει, να βιώσει την πολυπόθητη αυτοπραγμάτωση. Και κάπου εδώ, έρχεται το μπέρδεμα. Η πολυπλοκότητα. Οι ρόλοι του Δον Ζουάν καθώς και η πλοκή της ιστορίας, μοιάζουν να “καταπίνουν” τον Γκράχαμ, τη Ρεβέκκα και τον Στίβεν, που όμως απτόητοι συνεχίζουν, δεν τα παρατούν. Ο στόχος είναι το επιτυχημένο ανέβασμα του Ζουάν. Η παράσταση προσφέρει απλόχερα στοιχεία όπως ροή, ένταση, παλμό και ερωτισμό. Το My life in art, ως μια διασκεδαστική κωμωδία που σέβεται τον εαυτό της, τηρεί τις ισορροπίες μεταξύ του κωμικού και του πιο σοβαρού ύφους, – σε αυτό το σημείο, αποφεύγεται κάθε έννοια και ταύτιση με τη σημασία της σοβαροφάνειας. Το γέλιο έρχεται αβίαστα μέσα από τις περιπέτειες του παράδοξου τριγώνου που κινείται μέσα στα νοητά περιχαρακωμένα θεατρικά πλαίσια της σκηνής. Ο Θοδωρής Βουρνάς, χρησιμοποιεί ως σκηνοθετικό όπλο, τη δημιουργία εντυπώσεων που παρουσιάζουν διαδοχική ανατροπή.

 

 

Η φυσικότητα είναι δουλεμένη με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να δίνει την εντύπωση ότι – πράγματι- οι άνθρωποι κινούν τα νήματα ενώ ισχύει ότι ο ρους των γεγονότων καθορίζεται τόσο από  τη στάση απέναντι στις καταστάσεις όσο και από τη λήψη αποφάσεων. Τα πρόσωπα στο θεατρικό σύμπαν του Θοδωρή Βουρνά είναι παράλληλα κωμικά αλλά και τραγικά. Ψάχνουν να βρουν αυτό που ονειρεύτηκαν ως ιδανικό και ταυτόχρονα προσπαθούν να ξεφύγουν από οδυνηρά βιώματα που χαράχτηκαν βαθιά στον ψυχισμό τους. Μια διεισδυτική εξελικτική διαδικασία που έχει σκοπό να στηλιτεύσει με μέτρο όλα όσα φοβόμαστε να εξερευνήσουμε και όλα όσα φοβόμαστε ν’ αφήσουμε για πάντα στο παρελθόν και τα κουβαλάμε ως συναισθηματικά βαρίδια.

Οι Αλέξανδρος Δαβιλάς, Αντιγόνη Μακρή και Ορέστης Τουλιάτος, πλήρως ενωμένοι, “βουτούν” στη ρευστότητα, ατενίζοντας πότε το αβέβαιο μέλλον και πότε το αναλλοίωτα επίπεδο παρόν. Συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, κόβουν και ράβουν σε επίπεδο υποκριτικής, σκορπώντας χαρά και φρεσκάδα. Ρωμαλέα ετοιμόλογοι, στοχευμένα εκφραστικοί, επιτηδευμένα ανεπιτήδευτοι, καθιστούν πραγματικότητα και φαντασία ένα μείγμα όπου μπερδεύονται γλυκά η αποδοχή με τη διαφορετικότητα και η ομοιότητα με την παραδοχή της διαφορετικότητας. Και όλα τα παραπάνω, λαμβάνουν χώρα σε μια στιγμή όπου η συνθήκη της ζωής με όλα της τα ευτράπελα και τις ανατροπές, περνούν μπροστά από τα μάτια μας ως ένα βιντεοκλίπ που γοητεύει και δίνει νέα οπτική: βαθιά εισπνοή και καθαρές σκέψεις γεμάτες αισιοδοξία.

 

 

Η ταυτότητα της παράστασης

  • Συγγραφέας: Άντριου Κόουι
  • Απόδοση & Μετάφραση: Κατερίνα Βαϊμάκη
  • Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς 
  • Βοηθός σκηνοθέτη: Ευρώπη Αργυροπούλου 
  • Μουσική: Γιώργος Ιωαννίδης 
  • Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου 
  • Φωτογραφίες παράστασης: Ιάσονας Κοντέος 
  • Φωτογραφίες στούντιο: Γιώργος Γιαννίμπας 
  • Επικοινωνία: Νατάσα Παππά 
  • Ηθοποιοί (αλφαβητικά):

Αλέξανδρος Δαβιλάς, Αντιγόνη Μακρή, Ορέστης Τουλιάτος

 

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

  • Προπώληση:  https://www.viva.gr/tickets/theater/my-life-in-art/
  • Γενική είσοδος: 15 ευρώ
  • Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ
  • Ατέλειες: 8 ευρώ

 

 

* H Ελένη Αναγνωστοπούλου είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top