Ένας ήρωας της φαντασίωσης
Του Νίκου Τσούλια //
Θυμάμαι έντονα μια παιδική μου φαντασίωση, που γεννήθηκε με το διάβασμα του «Ροβινσώνα Κρούσου» (σχεδόν κάθε βιβλίο, σου αφήνει κάποιο ξεχωριστό δημιούργημα, ένα νησάκι στο αρχιπέλαγος του απόλυτα προσωπικού σου κόσμου) και από τότε στοίχειωσε και δε λέει να φύγει από το μυαλό μου.
«Ήταν, λέει η ιστορία, μια φορά ένα παιδί στην ηλικία μου, δηλαδή πριν τελειώσει το Δημοτικό, που βρέθηκε έρημο και μόνο σε ένα νησί στην άκρη του Κόσμου (τότε οι άνθρωποι πίστευαν ότι η Γη ήταν επίπεδη και είχε άκρες…), χωρίς κανένας να το αναζητά. Άγνωστο πώς, είχε μαζί του όλα τα βιβλία που αγαπούσε και ποτέ δεν είχε αποκτήσει, πάρα πολλά τετράδια και μολύβια. Και επειδή του άρεσε πολύ το διάβασμα, μελετούσε και έγραφε συνέχεια.
Σα μεγάλωσε πολύ, τον βρήκε άντρα πλέον ένα πλοίο, που πήγαινε στο Νέο Κόσμο. Τώρα τα πλοία ταξίδευαν γύρω από τη Γη, γιατί οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι είναι σφαιρική και δεν υπάρχουν άκρες και έτσι δεν φοβόντουσαν οι θαλασσοπόροι να πάνε στις άκρες «μήπως πέσουν κάτω από τον πλανήτη μας» – αυτό δεν είναι της ιστορίας επινόηση, έτσι πίστευαν οι άνθρωποι το Μεσαίωνα.
Σα διάβασαν τις ιστορίες που είχε γράψει, κατάλαβαν ότι αυτό το παιδί, δεν ήταν σαν τον Βίκτωρα, τον «Άγριο της Αβεϊρόν» (που βρέθηκε κάποτε σε κατάσταση ζώου μέσα στα δάση εγκαταλειμμένο από μωρό), αλλά ήταν σα να μην είχε βιώσει την έλλειψη των ανθρώπων, γιατί είχε γεμίσει στα χαρτιά του με ήρωες και μιλούσε μαζί τους συνέχεια.
Οι ιστορίες του ήταν παράξενες και πολύ ακατανόητες. Οι άλλοι που τις διάβαζαν, έλεγαν πως είναι πιο αληθινές από τις πραγματικές. Οι ειδικοί είπαν πως αυτό οφειλόταν στο ότι τα πρόσωπα των ιστοριών έλεγαν όλες τις σκέψεις τους και κυρίως αυτές που ποτέ δε λένε οι άνθρωποι και είπαν ακόμα πως αυτός ο συγγραφέας επειδή ήταν ολομόναχος δεν έμαθε τι είναι η «σκοπιμότητα» και τι το «συμφέρον» και άλλα τέτοια σχετικά και ότι έβαζε τις «πίσω σκέψεις» …μπροστά στα λόγια του, γι’ αυτό οι ιστορίες του ήταν τόσο παράξενες.
Ο φίλος μας, επειδή δε μπορούσε να επικοινωνήσει με τους άλλους ανθρώπους καταπώς αυτός ήθελε, συνέχισε να ζει με τα βιβλία του και τα χαρτιά του και έκανε παρέα με τους άλλους κυρίως για τις καθημερινές, συνηθισμένες ανάγκες, για εκείνες τις ανάγκες, και μόνο για αυτές, που ζουν οι άλλοι άνθρωποι. Και τον θεωρούσαν τώρα κανονικό άνθρωπο, αλλά αυτός ισχυριζόταν ότι ένοιωθε πιο κανονικά και πιο ανθρώπινα όταν διάβαζε και έγραφε».
Και έτσι η ιστορία δεν έχει ούτε καλό τέλος μα ούτε και άσχημο, είναι μια αμφιλεγόμενη φαντασίωση. Ίσως γι’ αυτό να παραμένει μέσα μου πάντα στοιχειωμένη μα όχι εφιαλτική, πάντα να τρεμοπαίζει εκεί στα ασαφή όρια πραγματικότητας και φαντασίας, μα όλο και πιο ζωντανή όλο και πιο φωτεινή. Απλώς δε με αφήνει ποτέ να ησυχάσω, παρά μόνο αν κρατάω ένα βιβλίο στο χέρι! Αλλά έτσι ο ήρωας, εγώ δηλαδή, νοιώθω απόλυτα ελεύθερος ή πάντως έτσι νομίζω…
Είναι αργός ο θάνατος
γι’ αυτόν που δε διαβάζει…
Pablo Neruda
Ετικέτες: Νίκος Τσούλιας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Παραδόσεις και προβληματισμοί για το Πάσχα
30/04/2024, 8:04 μμ -
Ανάσα Ζωής το Βιβλίο
30/04/2024, 7:44 μμ -
Τα παλιά σπίτια της Σινασού
23/04/2024, 8:21 μμ -
Ένα νόμισμα και η Δημοκρατία
23/04/2024, 8:19 μμ -
«Μαύρες Τρύπες», στην παραμεθόριο των γνώσεών μας
23/04/2024, 8:18 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Άποψη: “Νέος εκπαιδευτικός”
Του Νίκου Τσούλια // Είναι αποφασισμένος. Για να εισέλθεις στον κόσμο της εκπαίδευσης πρέπει να έχεις έναν παιδαγωγικό οίστρο, συνήθως τον κατακτάς και σε κατακτά. Η τελετουργία της σχολικής αίθουσας σε μετασχηματίζει με έναν τρόπο αδιόρατο αλλά και
Περισσότερα -
✔ Κώστας Κατσουλάρης: «Η λογοτεχνία, θα ήθελα να λέει το βιβλίο μου στον καλόπιστο αναγνώστη, δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Η λογοτεχνία, σαν ζιζάνιο που φυτρώνει εκεί που δεν το σπέρνουν, απεχθάνεται τα… τακτοποιημένα. Από αυτήν την άποψη, ελπίζω ότι αυτή η συλλογή αποτελεί μια αναγνωστική πρόταση, ίσως και πρόκληση. Η λογοτεχνία,
Περισσότερα -
✩ “ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ. Έργα από το 1966 έως το 2022” στο Μουσείο Μπενάκη
Η έκθεση (Μέρος Β) εκτείνεται σε όλους τους εκθεσιακούς χώρους του κτηρίου του Μουσείου Μπενάκη έως τις 14 Ιανουαρίου 2024. Τα έργα που θα εκτεθούν καταγράφουν τη διαδρομή του του Γιώργου Χατζημιχάλη μέσα στην περιπέτεια της ζωγραφικής
Περισσότερα -
Ρούλα Γεωργακοπούλου: «Το Χιούμορ εμπεριέχει πολλή βία!»
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Την συναντάς καθημερινά στο facebook να ρίχνει δηλητηριασμένα βέλη στην πολιτική επικαιρότητα. Την φαντάζεσαι καθισμένη αναπαυτικά στο γραφείο της να χαμογελάει με το σαρδόνιο χαμόγελό της, ενώ η πένα της κυλάει ασυγκράτητη στον
Περισσότερα -
9o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ: ΒΙΒΛΙΟ: Τάσος Ρούσσος, ο εκφραστής του Φανταστικού στην Ελλάδα… «Αλήθεια, πού βρίσκεται όταν ονειρεύεται κανείς;» από την Ελένη Γκίκα BLOGGING: Δείτε τα πιο ανατριχιαστικά εγκαταλελειμμένα μέρη του κόσμου. Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα ΜΟΥΣΙΚΗ: Rock ‘N’ Roll Divas. Τι συνέβη όταν
Περισσότερα -
Ποίηση: “Εθισμός”
Της Γαρυφαλλιάς Μόσχοβα // * Εθισμός Μια φωτογραφία στο συρτάρι καταχωνιασμένη από καιρό στις πρώτες σελίδες του τροπικού του καρκίνου αναπολεί παρθενικούς έρωτες στη χώρα του φωτός Μέρες ανάλγητες νύχτες υγρές ποτίζουν το χαρτί αφήνοντας
Περισσότερα -
Ένα ποίημα
Του Δημήτρη Λαμπρόπουλου // * Από την ποιητική συλλογή «Οι εραστές σας δεν σας ανήκουν» Τα χέρια Κυριαρχούσαν με αυθάδεια στο παραδομένο κορμί. Στυγεροί κατακτητές, απλώνονταν παντού Άρπαζαν κι έκλειναν Πάταγαν κ έσφιγγαν Άνοιγαν κι έμπαιναν Σέρνονταν, πίεζαν, έγδερναν
Περισσότερα
