Fractal

Το πρόσωπο μιας άλλης Αμερικής

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Tara Westover «Μορφωμένη», Μετάφραση: Μαρία Φακίνου, εκδόσεις Ίκαρος

 

Το βιβλίο Μορφωμένη της Tara Westover (εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Μαρία Φακίνου) αποτελεί ένα σύγχρονο κατηγορώ και ταυτόχρονα ένα μάθημα, μια διάλεξη εάν θέλετε, για τη δύναμη της θέλησης.

Η συγγραφέας δηλώνει πως πρόκειται για αυτοβιογραφία, η οποία χαιρετήθηκε με θέρμη από τα αμερικανικά κυρίως έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Είναι λοιπόν ένα non-fiction βιβλίο το οποίο περιγράφει τη ζωής της. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της μέχρι τη μέση της τρίτης δεκαετίας της.

Μέσα από τις σελίδες της ξεδιπλώνεται το πρόσωπο μια άλλης Αμερικής, της ακραίας θρησκόληπτης, του ψυχικού εξαναγκασμού, της κακοποίησης υπό τις οδηγίες ενός πατέρα εν πολλοίς δυνάστη και μιας αδύναμης ―ώρες ώρες δυνατής― μητέρας που ακολουθεί απαρέγκλιτα και εφαρμόζει χωρίς δεύτερες σκέψεις το θέσφατο των λόγων και των πράξεών του.

Η ιστορία εκτυλίσσεται κάτω από τις κορυφές των βουνών στο Αϊντάχο, εκεί όπου ο υπερβολικά ευσεβής, φονταμενταλιστής Μορμόνος είναι πεπεισμένος πως έρχεται το τέλος του κόσμου και προετοιμάζει την οικογένειά του για αυτό. Η Tara, οι αδελφές και οι αδελφοί της, μοιάζουν σαν αγριολούλουδα σε μια καλλιεργήσιμη και εκμεταλλεύσιμη έκταση με λουλούδια. Δεν πηγαίνουν στο σχολείο, δεν επισκέπτονται γιατρό, δεν έχουν πολλοί από αυτούς πιστοποιητικό γέννησης. Είναι σαν να μην υπάρχουν για το κράτος. Κάτι που εν πολλοίς ισχύει.

Ως αναγνώστες παρακολουθούμε τη μεταμόρφωση της μικρής Tara από ένα άβουλο πλάσμα, υποχείριο των βουλών και των ορέξεων του πατέρα και του μεγάλου αδελφού ―νταή, για την ακρίβεια― Σον μέσω της μάθησης και της μόρφωσης σε μια δυνατή, δυναμική επιστήμονα.

Ασφαλώς αυτή η μεταμόρφωση είναι σταδιακή και επίπονη. Θα πρέπει να απαρνηθεί τις ιδέες και τις ιδεοληψίες που έχουν ποτίσει το μυαλό της και έτσι ελεύθερη να ανοίξει τα φτερά της, έστω και αν η πορεία της δεν είναι ούτε γνωστή εκ των προτέρων, ούτε εύκολη.

 

Tara Westover

 

Η αφηγηματική ροή, άλλες φορές συναρπάζει κι άλλες φορές μοιάζει να κολλάει, σαν τις λάσπες στις μπότες της μικρής Tara, όταν είναι βοηθός στις μηχανουργικές εργασίες του πατέρα της. Η γλώσσα είναι απλή και αυτό δεν αποτελεί μειονέκτημα, μα θα περίμενα κάτι παραπάνω.

Σημεία-σημεία δείχνει να επαναλαμβάνεται, αν κι ο εσωτερικός μονόλογος και η εσωτερική πάλη δίνουν μια κάποια δικαιολογία, ξεφεύγοντας από το να χαρακτηριστεί «φλύαρο». Αν και, σύμφωνα με τη συγγραφέα, όλα όσα περιγράφει είναι αληθινά, είναι δυσκολοχώνευτο το πώς κατάφερε, όσο λαμπρό μυαλό κι αν είναι ―δεν το αμφισβητώ― να συμπυκνώσει έντεκα χρόνια δημόσιας εκπαίδευσης σε ένα μόνο έτος.

Ασφαλώς αναδεικνύεται το μεγαλείο της θέλησης, η δύναμη της ψυχής, η πίστη στο ανέφικτο. Είναι, εν κατακλείδι, η θρυαλλίδα που καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη στη διαδικασία της ανάγνωσης.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top