Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Εγκιβωτισμένες ηθογραφικές αφηγήσεις
26/10/2022, 9:02 πμ

Εγκιβωτισμένες ηθογραφικές αφηγήσεις

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

 

Λένα Φατούρου «Μορφές», εκδ. 24 γράμματα

 

Η ουσιαστική και η πρακτική αποτελεσματικότητα του διηγήματος εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται δίνοντας την αφορμή για ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, που απορρέει μέσα από το περιεχόμενο, τη μορφή, τον τρόπο οργάνωσης, τη συγγραφική τεχνική και τη λογική της θεματικής των λογοτεχνικών κειμένων.

Παρ’ ότι μικρή φόρμα το διήγημα, συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός λογοτεχνικού κειμένου. Συγκεκριμένα: Ο μύθος, η πλοκή, η δράση, η περιπέτεια, το αποτέλεσμα.

Στις «Μορφές» η συγγραφέας ως αποστασιοποιημένη αφηγήτρια δημιουργεί εγκιβωτισμένες ηθογραφικές αφηγήσεις με την οικονομία και την ανάλογη στενότητα έκτασης, ολοκληρώνοντας μεθοδικά, δέκα έξι οργανωμένα συνοπτικά κείμενα-διηγήματα, με αρχή μέση τέλος.

Δέκα έξι διηγήματα με ενεργή αφήγηση που πλάθουν κόσμους βιωμένους και κατανοούνται απόλυτα στη λεπτή περιγραφή της φαινομενολογίας των ανθρωπίνων σχέσεων.

Η στενότητα όμως του χρόνου και η οικονομία του διηγήματος δεν επιτρέπουν μεγάλα ανοίγματα και πληθωρικές διευκρινίσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ελλείψεις στην απόδοση. Αντίθετα είναι καλά οργανωμένες ιστορίες.

Η συγγραφέας συμμετέχει στις ιστορίες τις οποίες αφηγείται ως παρατηρήτρια και αυτόπτης μάρτυρας ακολουθώντας τους ήρωες της στις πολλαπλές διαστάσεις της ζωής τους. Γερά δίπολα που δημιουργούν άμεσες εντυπώσεις. Άντρας γυναίκα. Μάνα γιος. Φιλίες. Εραστές. Προδοσίες.

Δεμένες ιστορίες που πλαισιώνουν πολλές μορφικές απεικονίσεις αποδεικνύοντας πως όλη η ζωή είναι ένας σιωπηρός διάλογος μεταξύ των ανθρώπων που προσπαθούν να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον.

Να αντέξουν, να αποδεχτούν ή να απορρίψουν τις πράξεις τους.

Βιωματικού τύπου διηγήσεις, με διαλόγους απλούς καθημερινούς που δίνουν αφορμές για σκέψεις καθώς η θεματική τους εστιάζεται με άκρατο λυρισμό στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο για να προβάλλουν το βάρος των σχέσεων και το τραύμα της καταπίεσης.

Το ερωτικό στοιχείο ως κεντρικός άξονας των διαπροσωπικών σχέσεων πραγματώνεται σε διάφορες μορφές και καταστάσεις με απλοϊκότητα ή σοβαρότητα ανάλογη των προθέσεων και του συναισθηματικού μεγέθους και της ψυχικής κατάστασης των χαρακτήρων. Από τη ρομαντική σχέση, τη δυνατή αγάπη, τις ερωτικές απογοητεύσεις, τα ψυχικά χαστούκια της μοναξιάς, τις ιδιαιτερότητες της ερωτικής εμπειρίας, μέχρι και τη σεξουαλική πρόστυχη διάσταση.

Η καρδιά σμιλεύει τις λέξεις ανασαιμιά να γίνουν, στ’ απόκρυφα της. Γλυπτό που στην ομορφιά του εμπρός, ξαποσταίνουν γλυκά συναισθήματα.

Με μία μόνο αφετηρία -αυτή του έρωτα-, κάθε λογής μορφές αναβιώνουν ανάμεσα στους χρόνους, σκορπίζοντας πότε θάνατο και πότε ζωή. Πότε δυστυχία και πότε ευτυχία. Και σαν αραχνοΰφαντο πέπλο, σε κάθε περίπτωση η μαγεία του έρωτα σκεπάζει τα πάντα, μοναδικός υπεύθυνος για κάθε κατάληξη.

 

Λένα Φατούρου

 

Για μία Αφροδίτη έγιναν όλα!

Για μία Κίρκη ξεστράτισε η καρδιά.

Για μία Αννίτα η ζωή έδειξε και το άλλο της πρόσωπο.

Για μία Συλβάνα -και όχι μόνο-, η λέξη βιασμός βάφτηκε για πάντα μαύρη.

Για έναν Πιέρο η έκτη εντολή “ου φονεύσεις” έχασε το νόημά της.

Για έναν έρωτα το μυαλό ενός τρελού, χάνεται στα συντρίμμια του.

Ζωές ανθρώπων που έρχονται σε σύγκρουση με το ουσιαστικό της ζωής κι όχι απλά με το φαινομενικό. Με συγκεκριμένο τρόπο που ενεργούν ο ένας απέναντι στον άλλον και βλέπουν και προσμετρούν τις ζωές τους ως προϊόν της δικής τους υπαρξιακής κατάστασης.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top