Fractal

Ένα ποίημα: “Μνήμες…”

Της Θεοδώρας Ατζεμιάν // *

 

 

 

Μνήμες…

 

Θυμάμαι μια ζωή να διαμορφώνω το χαρακτήρα μου βάση με όσα άρεσαν στους άλλους.

Θυμάμαι την προσπάθεια που έκανα να αρέσω σε όλους.

Επίσης θυμάμαι πολύ έντονα την απογοήτευση μου, όταν μου έλεγαν πως κάπου μου είχε ξεφύγει.

Εξουθένωση της ψυχής, να βρίσκομαι σε ατέρμονες καταστάσεις και να φέρομαι όπως οι άλλοι, και όχι όπως θα ήθελα εγώ.

Ακόμα και το χαμόγελο έπρεπε να προσεχθεί ιδιαίτερα, αφού δεν μπορούμε να χαμογελάμε όπου και όπου.

Θυμάμαι πολύ έντονα το τρέμουλο της ψυχής μου, όταν κατάλαβε, πως είχε φτάσει στο σημείο να συναντά στο μέσα της μια άγνωστη γυναίκα.

Το παρομοιάζω με το καπάκι μιας μαύρης καζάνας που από κάτω φουντώνεις την φωτιά.

Κάνε το εικόνα όπως λέει και μια αγαπημένη φίλη.

Φούσκωσε η ψυχή, και άρχισε να φτύνει πρώτα τα τοξικά της απόβλητα.

Κύλησαν στο πλάι καίγοντας πρώτα απ’ όλα εμένα, τσιτσίρισαν οι φλόγες του είναι μου.

Ο φόβος πως ίσως να μην αντέξω την αυτοκάθαρση ήταν δυνατότερος απ’ τις φλόγες.

Αλλά τελικά το άντεξα. Ζητούσα να φουντώσει και άλλο η φωτιά, να κάψει περισσότερα, να φύγει κάθε τι ξενόφερτο και ψεύτικο.

Ανακάλυψα πως η χαρά της ζωής είναι να απολαμβάνεις στιγμές που φτιάχνεις για σένα.

Πως κερδίζεις την αγάπη και το σεβασμό, όταν επιτέλους εκτίθεσαι όπως πραγματικά είσαι.

Μα πάνω απ’ όλα, όταν εκτιμάς και απολαμβάνεις πρώτα εσύ την μοναδικότητα της Ύπαρξης σου.

Γιατί πίστεψε με κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σένα

 

 

 

 

* Η Θεοδώρα Ατζεμιάν  γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Γράφει πολύ περισσότερο απ” όσο διαβάζει.. μικρά κείμενα, βιβλία άρθρα ποιήματα. Η γραφή είναι για εκείνη οξυγόνο, ώρες ατελείωτες, παρέα με τις λέξεις και τον ήχο της φωνής  της , καθώς τις επαναλαμβάνει γράφοντας. Αδυναμία της, τα παιδιά, η σχέση μαζί τους, απόλυτα ανταποδοτική.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top