Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μια κόκκινη νεράιδα, ένας Μεγάλος Λύκος, μια Ιστορία για κότες…
09/03/2021, 10:10 μμ

Μια κόκκινη νεράιδα, ένας Μεγάλος Λύκος, μια Ιστορία για κότες…

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη //

 

 

Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται την αποδοχή και την αγάπη. Όλοι έχουμε ανάγκη από φίλους και όμορφες κουβέντες. Και αν στη ζωή μάς τύχουν κάποια αλλόκοτα πράγματα ίσως να είναι καλύτερα να μην ψάξουμε το γιατί και το πως. Πιθανόν η έκπληξή μας να μην είναι και τόσο ευχάριστη. 

 

 

“Ο μεγάλος Λύκος και η Κόκκινη νεράιδα”, Veronique Cauchy , εικ: Rebecca Galera ekd. Εκδ. Κλειδάριθμος

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λύκος. Ήταν δυνατός και πολύ μεγάλος αλλά το μυαλό του σκόνταφτε συνέχεια κι αργούσε πολύ να καταλάβει καταστάσεις και λέξεις και πράγματα. Για αυτό ζούσε μαζί με την μαμά του, που τον φρόντιζε πολύ. Του άρεσε πολύ να βοηθάει τους άλλους μόνο που δεν είχε καθόλου φίλους. Μάλιστα συχνά τον κορόιδευαν…

Μια μέρα η μαμά του τον έστειλε να πάει στον παππού του στο δάσος κρατώντας του ένα βάζο μέλι για τον λαιμό και μια ζεστή προβιά για τους ρευματισμούς του.

Με μια συμβουλή: «Αλλά πρόσεξε καλά, μην πλησιάσεις στο μονοπάτι. Όλο και κάποιος άνθρωπος θα είναι εκεί κοντά!»

Οι μυρωδιές του πυκνού δάσους που γέμισαν τα ρουθούνια του μεγάλου λύκου τον οδήγησαν κοντά στο μονοπάτι. Όχι, δεν είχε ξεστρατίσει, είχε απλά μυρίσει ανθρώπινη σάρκα. Κι εκεί ανάμεσα στα πυκνά φυλλώματα και τις μικρές φτέρες είδε μια μικρή κόκκινη νεράιδα. Έτσι νόμιζε…

Η μικρή κόκκινη νεράιδα δεν φοβήθηκε τον μαύρο λύκο αντίθετα ψαχούλεψε με τα χέρια της για να καταλάβει πως ήταν. Κι ύστερα του ‘πε πως κάποια παλιόπαιδα της έκρυψαν το ραβδί της και δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στη δική της μαμά. Κι ο λύκος μπορεί να  μην μπορούσε να σκεφτεί λύσεις, ένιωθε όμως την αδυναμία του κοριτσιού και βάζοντάς την πάνω στην πλάτη του να την οδηγήσει όπου ήθελε… Σταμάτησε λίγο πριν το χωρίο γιατί εκεί φοβόταν κι ο ίδιος να πάει. Της έδωσε ένα μακρύ ξύλο να το χρησιμοποιήσει σαν ραβδί και η κόκκινη νεράιδα μπόρες ένα βρει το δρόμο για το σπίτι της… Αλλά κι εκείνος πήγε στο σπίτι του παππού έστω κι αργοπορημένος…

Η κόκκινη νεράιδα κι ο μεγάλος λύκος θα γίνονταν φίλοι για μια ολόκληρη δική τους ζωή…

Συγκινητικό, διαφορετικό και ελπιδοφόρο το μήνυμα αυτού του πολύ ιδιαίτερου βιβλίου της Veronique Cauchy. Η ιστορία μιας διαφορετικής Κοκκινοσκουφίτσας που μας παρουσιάζει μια άλλη οπτική γωνία των πραγμάτων Ένας λύκος που δεν έχει πολύ κοφτερό μυαλό και μια «κοκκινοσκουφίτσα» που δεν βλέπει είναι κι οι δυο πλάσματα που δεν χαίρουν και πολύ μεγάλης αποδοχής. Δύσκολο να τους καταλάβουν οι άλλοι και συχνά πέφτουν θύματα εκφοβισμού και αδιαφορίας. Ωστόσο με την υπέροχη αυτή ιστορία καταλαβαίνουμε πως  όλοι μπορούν κάποια στιγμή στη ζωή τους να συναντήσουν άλλους ανθρώπους που θα μπορούν να μοιραστούν τα όνειρα, τις σκέψεις, τα παιχνίδια και το χρόνο τους.

Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα. Ο λύκος εδώ δεν είναι καθόλου κακός ή πονηρός. Είναι απλά μεγάλος και δυνατός. Το κορίτσι πάλι είναι τυφλό και δεν «βλέπει» τον κίνδυνο, ούτε τον φόβο. Κι έτσι έρχεται να μιλήσει η καρδιά. Του κακού και αιώνια με λάθος ταμπέλα «λύκου» και η λαχτάρα του κοριτσιού για …ζωή και να ανατρέψει τις συνειδήσεις και πεποιθήσεις.

Ένα βιβλίο γεμάτο εν συναίσθηση, φιλία και αποδοχή που θα πρέπει να διαβάσουμε όλοι. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραμύθι με εκατοντάδες παραλλαγές σε ολόκληρο τον κόσμο που λίγο πολύ μοιάζουν. Τούτη την φορά η ιστορία της από την ανάποδη και με πολύ διαφορετικό ρόλο θα μας συγκινήσει.

Πολύτιμο το βιβλίο σε μια σχολική τάξη που θα δώσει έναυσμα για συζητήσεις για άτομα με αναπηρία αλλά και για την συμπεριφορά μας απέναντι στην αδυναμία ή το φυσικό ελάττωμα κάποιου.

Εκπληκτική η εικονογράφηση από την Rebecca Galera σε τετραχρωμία λευκού, μαύρου, γκρι και κόκκινου που δίνει μια ιδιαίτερη αισθητική στο βιβλίο.

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://www.klidarithmos.gr/o-megalos-lykos-kai-h-kokkini-neraida

Για παιδιά από 5 χρόνων.

 

 

“Για να ενωθούμε, θ‘ ανακατευτούμε”, Laurent Cardon, εκδ. Ίκαρος

Μια ιστορία για κότες…

 

Η ιστορία του Laurent Cardon διαδραματίζεται  σε ένα κοτέτσι και όπως λέει ο ίδιος στον πρόλογό του χρειάστηκε να περιμένει για να το γράψει ώσπου οι κότες να έχουν εκνευριστεί πάρα πολύ.  Στο μεγάλο κοτέτσι μένουν  λευκές, κόκκινες και μαύρες κότες. Εκείνο το πρωί εξαφανίστηκε ο λευκός κόκορας ο Μαρσέλ και η γυναίκα του η Νοεμί  ήταν εντελώς απαρηγόρητη. Κι έτσι αρχίζει η μεγάλη αναστάτωση. Μετρούνται, ξαναμετριούνται, κακαρίζουν συνεχώς και καλούν επειγόντως το συμβούλιο του Κοτετσιού. Λείπει πια και άλλη μια κότα, η κόκκινη Γετρούδη.  Η αλεπού ή η νυφίτσα τους έχει επιτεθεί; Κάποιος πρέπει να αναλάβει την αρχηγία για να οργανώσει την επίθεση στον εχθρό…. Ακούγονται γνώμες και ιδέες πολλές και στην αρχή υπερτερεί η άποψη του μαύρου κόρακα για ένωση, δημιουργία στρατού και άμεση επίθεσης. Αντεπιτίθεται ο λευκός κόκορας με νέα ιδέα. Κι αρχίζουν τα σχέδια επίθεσης κι αλλάζουν και μπερδεύονται. Ώσπου αναλαμβάνει το λόγο η Νοεμί… και μια ψηφοφορία ετοιμάζεται στη στιγμή!

Άραγε ποιο είναι το πιο σωστό σχέδιο επίθεσης; Ο χωρισμός των «στρατοπέδων » ή το ανακάτεμά τους;

Και το τέλος θα μας κάνει όλους να χαμογελάσουμε γλυκά…

Μια πρωτότυπη και πανέξυπνη ιστορία από τον Laurent Cardon για την αλληλεγγύη, την δημοκρατία, τα δικαιώματα και την θέση κάθε ατόμου μέσα στην ομάδα και γενικότερα στην κοινωνία. Μια ιστορία που θα κάνει τους μικρούς αναγνώστες να σκεφτούν μικρές και μεγάλες ιδέες και στρατηγικές για λύσεις. Θα τους  κάνει να  δουν πως η γνώμη του κάθε ενός είναι σεβαστή και πρέπει να ακούγεται. Η κινητήριος δύναμη για να βρεθεί λύση σε σοβαρά θέματα είναι ο διάλογος και η συνεργασία. Η εξουσία έχει δόξα, έχει τιμές αλλά θα πρέπει να έχει και σωστό σχέδιο δράσης.

Ο συγγραφέας με πολύ χιούμορ παραλληλίζει την ζωή ενός κοτετσιού με την δική μας και αφού καταφέρει να ενώσει ειρηνικά  όλο τον …λαό θα προχωρήσει στην επίτευξη του σκοπού.

Στο τέλος θριαμβεύει ο έρωτας που δεν υπακούει σε κανόνες και ανησυχίες των άλλων αλλά μπορεί να κινήσει και ολόκληρους «στρατούς» με τα τερτίπια του ή να τους φέρει όλους προ μεγάλων εκπλήξεων.

Η εξουσία ανήκει στις γυναίκες ή τους άνδρες;

Τα καλά κρυμμένα μυστικά πρέπει να …ανακαλύπτονται;

Η Δημοκρατία δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης και άποψης αλλά και της επιλογής της ψήφου.

Ένα ανακάτεμα λοιπόν στην κυριολεξία και στην …ιστορία, ειδικά σαν φτάσεις στο τέλος.

Το τέλος είναι έκπληξη και το αφήνω σε σας να το σχολιάσετε. Ίσως και να  είναι η αρχή μιας νέας επίθεσης, ιστορίας  ή …έρωτα!

Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 14 γλώσσες και έχει τιμηθεί με τα βραβεία Cultura, Feu Follet & Les Incorruptibles.

Για παιδιά από 4 χρόνων

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top