Μέσα από μια εξομολόγηση, μια ολόκληρη εποχή
Γράφει η Γιούλη Τσακάλου //
Ελένη Πριοβόλου: «Μια στιγμή μέσα στο χρόνο» Εκδόσεις Καστανιώτη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο μιας μεγάλης εποχής και μιας μεγάλης γενιάς. Της γενιάς του ’40, που πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες της Κατοχής και της Αντίστασης, ατσαλώθηκε, οίδε και έπαθε, και λίγο πριν τον εμφύλιο –μετά από τα Δεκεμβριανά- επιβιβάστηκε στο Νεοζηλανδικό πλοίο Ματαρόα και έφυγε για τη Γαλλία, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ, διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, ο οποίος μερίμνησε να χορηγηθούν υποτροφίες.
Ο κεντρικός ήρωας της Ελένης Πριοβόλου, Φωκάς Κορέσιος είναι ένας μύθος του φιλοσοφικού στοχασμού. και ανήκει σε αυτή την γενιά, του Αξελού, του Καστοριάδη, του Κώστα Παπαϊωάννου, του Ιάννη Ξενάκη και πολλών άλλων.
Ο αναγνώστης τον συναντά σε μεγάλη ηλικία και αποσυρμένο από κάθε δημοσιότητα.
Στην ουσία ο φιλόσοφος πάνω στην κρίση της αυτογνωσίας, αναζητά έναν «εξομολόγο» για να του εμπιστευθεί ό,τι μια ζωή κράτησε μυστικό και άρρητο. Θα τον βρει στο πρόσωπο της σκηνοθέτιδας Άσπας Παμπλέκη.
Είναι συναρπαστική η εξέλιξη των διαφόρων ‘επεισοδίων’ αυτού του εξαιρετικού τολμήματος, αλλά είναι και μια επώδυνη λογοτεχνική κατάθεση..
Ο αναγνώστης απογειώνεται και προσγειώνεται πολλές φορές και ταξιδεύει με το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα.
Ελένη Πριοβόλου
Ο τρόπος γραφής του βιβλίου είναι μαγικός. Το μυθιστόρημα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτικό, ιστορικό όσο και ως φιλοσοφικό, αφού οι ήρωες υπόκεινται στις συνέπειες των δραματικών γεγονότων της εποχής από τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, τα παγκόσμια γεγονότα της εποχής αλλά και τα μεγάλα φιλοσοφικά ρεύματα που συντάραξαν τη Γαλλία και τον κόσμο ολόκληρο στην δεκαετία του ’60.
Σίγουρα αυτό το μυθιστόρημα διακρίνεται για έντονες ανθρώπινες σχέσεις, τις ζωντανές περιγραφές χώρων και την σκιαγράφηση ολοζώντανων χαρακτήρων. Τελικά θέλει αρετή και τόλμη να λες μεγάλες αλήθειες μέσα σ’ ένα μυθιστόρημα, γκρεμίζοντας παράλληλα τους κατασκευασμένους μύθους. Γιατί η ιστορία δεν είναι το ψεύδος που μας σερβίρουν τα εκπαιδευτικά συστήματα αλλά η ουσία της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δύο ποιήματα: “Αλήθεια για ποιάν αλήθεια μιλάς;” & “Γύψινο άγαλμα”
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Αλήθεια για ποιάν αλήθεια μιλάς; (Το Ποτάμι) Και πώς να μιλήσεις χωρίς επίθετα; Το ποτάμι που κατεβαίνει να το περιγράψεις, πώς; Εκτός κι αν ήσουν μάτια μου. Εκτός κι αν μπήκες
Περισσότερα -
Ο μικρός κάστορας και η ηχώ στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // Μία παράσταση για τη μοναξιά και τη φιλία, βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι της Amy Mac Donald Στο Ίδρυμα Θεοχαράκη για εννέα Κυριακές, από 15 Νοεμβρίου έως 24 Απριλίου. Ένας συμπαθέστατος κάστορας, εργατικός και
Περισσότερα -
«Ένα ταξίδι στα θεμέλια της γυναικείας ψυχοσύνθεσης»
Γράφει η Νάντια Τράτα // Μάνος Κοντολέων: «Σαν Μήδεια», Εκδόσεις Πατάκη “J’ai aimé ton monde noir, ton audace, ta révolte, ta connivence avec l’horreur et la mort, ta rage de tout détruire. J’ai cru avec toi
Περισσότερα -
Ένας καθρέφτης της κοινωνικής μόλυνσης
Γράφει η Μαρία Λιάκου // Γιάννης Νικολούδης «Άδειος τόπος», εκδόσεις Πατάκη 2023 Ένας ανώνυμος άνθρωπος, μόλις αποφυλακισμένος, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του τρεκλίζοντας στα επικίνδυνα και σκοτεινά περάσματα του «άδειου τόπου». Διασταυρώνεται με πρόσωπα και τέρατα που,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το χαμόγελο του κλόουν”
Του Θεόδωρου Πάλλα // * Έξω μια απόβλητη βροχή κι ένας φανφαρόνος σορόκος σκεπασμένος μ’ ένα αδιάβροχο σκέψεων χαμογελά σαρδόνια, σα να ‘ναι ο μοναδικός κάτοχος της ευτυχίας, κερδίζεις ευτυχία από τα γέλια των παιδιών; με ειρωνεύεται,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τα κορίτσια και ο Ρομέρ”
του Θόδωρου Σούμα // * Έξω, στους δρόμους, ο ήλιος που είχε πια κατέβει, χρωμάτιζε με απαλά, ρόδινα χρώματα το ανοιξιάτικο αθηναϊκό απόγευμα. Το διαμέρισμα βρισκόταν στο δεύτερο όροφο μιας γκρίζας πολυκατοικίας στη Δάφνη. Στον καναπέ του δωματίου
Περισσότερα -
O Κάπα Κάπα Μοίρης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Έχω την -εντελώς βάσιμη- υποψία ότι τα βιβλία, αντίθετα με τα παιδιά, συλλαμβάνονται σε μέρη ολωσδιόλου περίεργα, μη πω και εξωπραγματικά. Μέσα σε ένα σπίτι που μυρίζει κεφτέδες τηγανητούς, για παράδειγμα. Πάνω σε μια άβολη καρέκλα (πιθανώς ανάπηρη, σακατεμένη από
Περισσότερα
