Fractal
Home / ΘΕΑΤΡΟ / «Μετά τη Βάρκιζα» – Η επιτυχία στο θέατρο Αλκμήνη συνεχίζεται
08/11/2017, 11:45 πμ

«Μετά τη Βάρκιζα» – Η επιτυχία στο θέατρο Αλκμήνη συνεχίζεται

Γράφει ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος //

 

 

Το θεατρικό έργο «Μετά τη Βάρκιζα» του  Μυρώδη Αδαμίδη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου, συνεχίζεται  για δεύτερη σεζόν με ξεχωριστή επιτυχία στο θέατρο Αλκμήνη. Η συγκεκριμένη παράσταση αποτελεί μία εκ των καλυτέρων επιλογών για το φιλοθεάμον κοινό που αναζητεί ποιότητα και ουσιαστική δράση. Από την αρχή μέχρι το τέλος τα πάντα διαδραματίζονται με συγκλονιστικό τρόπο επί σκηνής. Η υπόθεση από τον τίτλο της και μόνο, υποδαυλίζει ερεθίσματα προβληματισμού με άκρως σημειολογικό και συμβολικό περιεχόμενο, καθώς η μνήμη όταν νανουρίζεται εθισμένη στη λήθη και την ισορροπιστική διάθεση, τα γεγονότα την σαρκάζουν. Ότι λησμονείς δίχως πρωτίστως να το έχεις περάσει από την βάσανο της ανάλυσης, ιστορικά και κοινωνιολογικά, τότε θα το ξαναβρείς μπροστά σου. Το πότε θα συμβεί αυτό, είναι θέμα χρονικής συγκυρίας, ιδεολογικού και πολιτικού συσχετισμού.  Έτσι λοιπόν ο συγγραφέας στήνει την ιστορία του με το μεγάλο προνόμιο που του παρέχει η σύγχρονη ιστορία: Να διαθέτει ζώσες μαρτυρίες εκείνων που βίωσαν το δράμα ενός εμφυλίου πολέμου απ’ την πλευρά των κυνηγημένων, των βασανισμένων των «ηττημένων». Λίγο πριν ξεσπάσει και επίσημα ο εμφύλιος μια μάνα – χήρα (η κυρία Χρυσούλα) βρίσκεται αντιμέτωπη με τις διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις των δυο γιων της. Προσπαθεί να συμφιλιώσει τα παιδιά της, τους συστήνει ουδετερότητα, παροτρύνει τον μεγάλο γιο να υπογράψει Δήλωση για να μην τον κυνηγούν, παρακαλεί τον μικρό να δεχτεί τις διαφορετικές ιδέες του αδελφού του, ενώ συμβουλεύει τη μικρή της κόρη (την Δέσποινα) να μην ανακατεύεται. Όμως, τα γεγονότα σύντομα μετατρέπουν την ελπίδα σε εφιάλτη, την αγάπη σε φόβο και το φόβο σε συμφορά. Με ρεαλιστική, λιτή γραφή, ο συγγραφέας αντλώντας από μια πραγματική ιστορία – μία από τις πολλές συγκλονιστικές καταστάσεις που βίωσε ο λαός μας – πλάθει ένα συγκινητικό, ανθρώπινο και ταυτόχρονα πολιτικό δράμα. Το έναυσμα για να οδηγηθεί στη συγγραφή αυτού του έργου, ο Μυρώδης Αδαμίδης, αποτυπώνεται επακριβώς στο σημείωμά του. Γράφει λοιπόν: «Είναι αλήθεια: “Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί” (Σεφέρης), όμως «Βίγλα αψηλή στα φρένα μας η μνήμη» (Καζαντζάκης). Αυτές οι αλήθειες συνηγόρησαν στο να σας διηγηθώ μια ιστορία όπως την άκουγα παιδί, αντί για παραμύθια με μάγισσες, δράκους και ιππότες, πρίγκιπες και βασιλοπούλες. Μια αληθινή ιστορία που στην μικρή κοινωνία του χωριού μου απέκτησε μεγάλη σημασία και 70 χρόνια μετά έρχεται στη θεατρική σκηνή, ως μάρτυρας των καιρών. Με το έργο αυτό επιχειρώ να καταθέσω απλώς αυτό που μου αναλογεί, αυτό που μέσα μου επιμένει να με συγκλονίζει. Πόνος, περηφάνια, μνήμη, προβληματισμός. Η Ελλάδα και η πρόσφατη ιστορία της. Η δύναμη του καλού και οι “δαίμονες” του κακού. Οι αγωνιστές και οι πατριδοκάπηλοι διώκτες τους. Η ζωή και ο θάνατος».

 

 

Με την πεποίθηση πως ερμηνεύω όσο το δυνατόν αντικειμενικά την παράσταση και προσεγγίζω την ιστορία της, με το μάτι του θεατή – ακροατή, καθότι κριτικός δεν είμαι,  εκτιμώ ότι το τιμ όλων των συντελεστών πέτυχε στο σκοπό του. Μια αληθινή ιστορία του εμφυλίου πολέμου, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, γιατί φωτίζει με τους πλέον δυνατούς προβολείς το παρελθόν. Γιατί στη ζωή και την ιστορία έχει αποδειχθεί περίτρανα πως όταν ζουν οι πρωταγωνιστές, οι θύτες και τα θύματα, η αλήθεια είναι πρόκληση. Και ο συγγραφέας αποδέχθηκε την πρόσκληση και σκόπευσε διάνα το στόχο του. Όπως  και ο  Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος που υπογράφει μία υποδειγματική  σκηνοθεσία δημιουργώντας σκηνές  τρόμου, φόβου, ανθρωπιάς, και υπερηφάνειας. Όλοι οι συντελεστές εξαιρετικοί με τον Κωστή Σαββιδάκη να μας δημιουργεί συναισθήματα έντονου θυμού και οργής, υποδυόμενος τον με φασιστική συμπεριφορά πατριδοκάπηλο με το πιστόλι στο χέρι. Ήταν όλοι τους ταυτισμένοι απόλυτα με τους ρόλους τους και η παράσταση αυτή ακόμα κι όταν θα έρθει η ώρα να ολοκληρώσει την αποστολή της, ένεκα της διαχρονικότητάς της θα μπορεί οποτεδήποτε να ξανανοίγει την αυλαία. Μια λιτή, απέριττη σκηνοθετική δημιουργία, με ρεαλιστική απεικόνιση μια εποχής που κανείς δεν θέλει να θυμάται, αλλά οφείλουμε να θυμόμαστε. Αν χαρακτήριζα με μια φράση το εγχείρημα αυτό, θα ήταν η εξής: «ρίσκο αλήθειας και μνήμης».  Το θεατρικό έργο «Μετά τη Βάρκιζα» του  Μυρώδη Αδαμίδη, μας προσκαλεί κοντά του. Αξίζουν οι προκλήσεις στη ζωή. Και το να θυμάσαι δίχως φιοριτούρες είναι μια γενναία πρόκληση…

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος. Βοηθοί σκηνοθέτη: Κωστής Σαββιδάκης, Αννυ Ζερβού. Μουσική: Τάσος Σωτηράκης. Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης. Επιμέλεια κοστουμιών – σκηνικών: Εύθυμης Τζώρας.

Παίζουν: Θεοδώρα Σιάρκου, Τσαμπίκα Φεσάκη, Ειρήνη Πολυδώρου, Μάνος Κωστής, Σάββας Πογιατζής, Κωστής Σαββιδάκης.

Παραστάσεις κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9 μ.μ. Για οργανωμένες στο τηλέφωνο 6973737657. Διάρκεια: 100΄ λεπτά, χωρίς διάλειμμα. Τιμή: 14 ευρώ και 10 ευρώ το μειωμένο.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top