Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Ένα βιβλίο-σταθμός για τη ζωή της Μαρινέλλας
04/12/2023, 8:56 μμ

Ένα βιβλίο-σταθμός για τη ζωή της Μαρινέλλας

 

 

 

“Μαρινέλλα – Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια”, Γιάννης Ξανθούλης, εκδόσεις Διόπτρα

 

Ο Γιάννης Ξανθούλης μετά από 42 χρόνια συγγραφικής πορείας συναντιέται με μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του ελληνικού πενταγράμμου. Η Μαρινέλλα έγινε η αφορμή για ένα βιβλίο που εξιστορεί μέσα από πολύμηνες «μεσημεριανές» συζητήσεις όλη της τη ζωή κι ό,τι απόσταγμα προέκυψε σε μια καριέρα που αγγίζει κοντά εβδομήντα χρόνια διαρκούς παρουσίας.

Για περίπου εννέα μήνες, δύο φορές την εβδομάδα, κατέβαινε η Μαρινέλλα από την Κηφισιά και επισκεπτόταν το σπίτι του Γιάννη Ξανθούλη, έχοντας μαγειρέψει κάθε φορά και ένα διαφορετικό φαγητό για το επικείμενο «συμπόσιο» τους. Έτσι, λοιπόν, γύρω από ένα τραπέζι ξεκινήσαν αυτές οι συζητήσεις που κατέληξαν σε καταθέσεις ψυχής.

Το αποτέλεσμα;

Ένα καταιγιστικό βιβλίο με μόνη διαφορά από μια συνεπή βιογραφία πως απέναντί της η Μαρινέλλα είχε τον Γιάννη Ξανθούλη σαν αντίστιξη στην αφήγηση της ζωής της…

Με οδηγό κοινές τους και μη αναμνήσεις, ηρωίδα και συγγραφέας βρήκαν αφορμές, συμπτώσεις και συγκινήσεις σε πράγματα απρόσμενα δημιουργώντας ένα υβριδικό, κατά κάποιο τρόπο, ύφος που στην πορεία απέκτησε μυθιστορηματική διάσταση.

 

 Ο Γιάννης Ξανθούλης μιλά για το νέο του βιβλίο στο «Βίος και Πολιτεία»

 

Μεσημέρια έγιναν οι κουβέντες, τα γεύματα, στις τρυφερές ώρες του καφέ, για να ακολουθήσει η συγκίνηση των απογευματινών ωρών, συχνά με γέλιο και όλες τις αισθηματικές εκδρομές στα τοπία της νοσταλγίας, όταν χρειάστηκε.

Όλα όμως ξεκίνησαν ένα καλοκαιρινό βράδυ του 1980 που η Μαρινέλλα τραγουδούσε στη «Νεράιδα». Μια γνωριμία που κατέληξε να γίνει φιλία ζωής και στη συνέχεια μετουσιώθηκε σε μυθιστόρημα με τη χαρακτηριστική καυστική γραφή του Γιάννη Ξανθούλη.

Η Μαρινέλλα, κατά κόσμον Κυριακή Παπαδοπούλου, μετρά σήμερα την ένατη δεκαετία της (γεννημένη το 1938). Μια γυναίκα που περνά λοξά την ιστορία της Ελλάδας, συζητά ανοιχτά από το παιδικό της όνειρο να γίνει ηθοποιός, τον πόλεμο, την φτώχεια, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε σε αυτήν την υπερφωτισμένη λεωφόρο της επιτυχίας και καταλήγει στο σήμερα. Η αφήγηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο και παρελθοντικό χρόνο, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπου μεταφερόμαστε στο παρόν όπου συγγραφέας και ηρωίδα συζητούν και αναπολούν. «Οι γονείς σου πώς αντιμετώπισαν το θεατριλίκι;»

 

 

 

«Οι γονείς μου, φτωχοί και ασπούδαστοι, είχαν ανοιχτό μυαλό και δεν κολλούσαν στην τόσο δημοφιλή φράση “θεατρίνα ίσον πουτάνα”. Ο μπαμπάς μου ήξερε ενστικτωδώς ότι γεννήθηκα για να κάνω ό,τι θα έκανα σε ολόκληρη τη ζωή μου: κάτι με το θέατρο ή με το τραγούδι. Όταν ήμουν πολύ μικρή, με ανέβαζε πάνω στο τραπέζι, ο καημένος, για να του τραγουδήσω. Ήταν ο πρώτος μου θαυμαστής!

Προχωρημένος στο μυαλό, παρά τη φτώχεια και τη φυματίωση που τον ταλαιπωρούσε».

Η αφήγηση ξεδιπλώνεται στο πέρασμα του χρόνου παρουσιάζοντας τα θετικά και τις αντιφάσεις μιας ζωής πολύ πραγματικής που όμως μοιάζει βγαλμένη από βιβλίο.

Ο συγγραφέας όμως αντιμετωπίζει την ηρωίδα σαν μια προσωπικότητα πολύ πιο πάνω από την τραγουδιστική της υπόσταση και οπωσδήποτε πολύ περισσότερο από το εκτόπισμά της στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού με τις κοινωνικές παραμέτρους του.

Έτσι μιλώντας για όλες τις περιόδους της πορείας της, από τα παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του σαράντα, τα περάσματά της από διάφορες φάσεις της νυχτερινής διασκέδασης και άντρες, όπως ο μέγιστος Καζαντζίδης, που την καθόρισε σαν τραγουδίστρια για να συναντήσει αργότερα τον θρίαμβό της σαν απόλυτη σολίστ.

 

«Δέκα χρόνια τραγουδούσα στην καρέκλα…» εξομολογείται η Μαρινέλλα στις πολλές συνεντεύξεις της. Η καρέκλα σήμαινε υπομονή και καλή αίσθηση στο σεγκόντο. Ενδεχομένως κι ένα πιάσιμο στη μέση. Πολύ περισσότερο, όταν το ζευγάρι ήταν και κάτι παραπάνω από καλλιτεχνικό ζευγάρι. Μετρημένα χαμόγελα, χαμηλά βλέμματα και ελεγχόμενος ενθουσιασμός.

Η Μαρινέλλα διέπρεψε σαν σεγκόντο στη βαρύτιμη φωνή του Καζαντζίδη, μαθαίνοντας πολλά στη δεκαετή θητεία της κοντά του. Και από την άψογη ορθοφωνικά εκφορά των στίχων του παρτενέρ της και από την καρέκλα, που, μετά τα δέκα «καθιστά» χρόνια, την εξόρκισε διά παντός.

 

Ο Γιάννης Ξανθούλης δηλώνει πως μπήκε στην περιπέτεια «Μαρινέλλα-Βιβλίο» όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε, αν και στενός της φίλος, ακριβώς γιατί την έβλεπε εξαρχής σαν ηρωίδα ενός μυθιστορήματος που γράφεται, ξαναγράφεται και συνεχίζει να κάνει το ίδιο κόντρα στις χρονικές προσδοκίες της κοινής λογικής. Όσο για τον συμβολισμό του τίτλου Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια, σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι προφανής. Μια γυναίκα που διέσχισε ατέλειωτες νύχτες με υπόκρουση έναν ωκεανό χειροκροτημάτων τώρα μπορεί να συνδιαλέγεται ανθρώπινα χωρίς απωθημένα με το φως των μεσημεριών.

Το βιβλίο Μαρινέλλα – Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια του Γιάννη Ξανθούλη κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top