Fractal

Διήγημα: “Η Σοφία”

Της Αλεξίας Καλαϊτζή // *

 

 

 

 

Η Σοφία

 

Με μιας η Σοφία έσπρωξε την πόρτα από το καμαρίνι της. Το βλέμμα της σαστισμένο και ο φόβος της να πάλλεται έντονα στο στήθος της. Ήταν για εκείνη η τελευταία της παράσταση. Ήταν στα αλήθεια έτοιμη για αυτόν τον αποχωρισμό;

Αχ Σοφάκι, σκέφτηκε μέσα της, και άρχισε να μιλά σιωπηλά με τον εαυτό της. Είναι φορές που αισθάνομαι να μυρίζω. Δεν μου αρέσει αυτή η μυρωδιά. Μια υγρασία υπάρχει επάνω μου που με πνίγει. Συχνά έχω σκέψεις, μα περίεργες σκέψεις.

Αν αρέσω, αν εκπέμπω ομορφιά, αν αναδεικνύω. Έντονα συναισθήματα με περιτριγυρίζουν, άλλοτε πόθος, άλλοτε αγωνία. Κάπως τα φόρεσα. Ζητώ να με προσέξεις περισσότερο. Δώσε μου μια ακόμη ευκαιρία.

Αποτραβήχτηκε από τις σκέψεις της και αναρωτήθηκε πως θα ήθελε να εμφανιστεί στην τελευταία της παράσταση. Πως θα ήθελε να τη θυμούνται; Άραγε θα θυμούνται τη Σοφία;

Όταν με ακουμπάς δροσερά νιώθω χαρά και θέλω να σε τυλίγω, επανήλθε η φωνή μέσα της.

Είμαι εδώ για εσένα, αρκεί να με δεις, πάντα ήμουν Σοφία, εδώ, παρόν στη διάθεσή σου, να με επιλέξεις και εγώ να σε ομορφύνω, να σε αγκαλιάσω και να σε αισθανθώ. Ακόμη και τις δύσκολες ημέρες σου, έμενα να σε περιμένω, να αποφασίσεις και εγώ να σε ακολουθήσω. Σήμερα όμως δε σου χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά. Κοίταξε στον καθρέφτη. Βλέπεις;

Η Σοφία κοίταξε το είδωλό της στον καθρέφτη. Άραγε την γνώριζε στα αλήθεια κανείς;

Ήταν χρόνια κρυμμένη μέσα σε αυτό το υγρό καμαρίνι. Όταν δεν ήθελε να δει την αλήθεια της, διάλεγε τα πιο ανάρμοστα κοστούμια. Μεταμφιεσμένη, με πολλά χρώματα και μπογιές, ένιωθε ασφαλής. Ήταν κάθε φορά άλλη, μιαν άλλη και μετά πάλι άλλη. Μα ποια είναι η Σοφία;

Άραγε η ίδια γνώριζε;

Άγγιξε το πόμολο, άνοιξε την πόρτα και κατευθύνθηκε στη σκηνή.

Στάθηκε μπροστά στο κοινό που την αγάπησε και την αποθέωνε όλα αυτά τα χρόνια.

Στάθηκε με τα μάτια κλειστά, ακίνητη, άβαφη, αχτένιστη. Έβγαλε το φόρεμα της που θύμιζε φθαρμένο νυχτικό και είπε.

– Είμαι η Σοφία.

Έμεινε εκεί να την κοιτούν, δεκάδες μάτια να μην την αναγνωρίζουν αλλά και να την γνωρίζουν. Δεν την τάραξε η ησυχία, άνοιξε τα μάτια και χαμογέλασε στο κοινό. Ένιωσε ελεύθερη, ήρεμη, όμορφη και πιο αληθινή από ποτέ. Υποκλίθηκε βαθιά και αποχώρησε από τη σκηνή. Το χειροκρότημα την ακολούθησε ως το καμαρίνι της και ήχησε τόσο δυνατά για πρώτη και τελευταία φορά στα αυτιά της.

Η Σοφία μόλις συστήθηκε και το ρούχο τη γνώρισε για πρώτη φορά.

 

 

* Η Αλεξία Καλαϊτζή είναι πτυχιούχος του παιδαγωγικού τμήματος προσχολικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας αλλά και ανώτερης επαγγελματικής σχολής χορού της Θεσσαλονίκης.

Από το 2011 είναι η ιδιοκτήτρια και γενική διευθύντρια των Σχολών Χορού Indancestrial. Με στόχο την προσέγγιση της παιδικής ηλικίας έχει παρακολουθήσει πλήθος εκπαιδευτικών σεμιναρίων παιδαγωγικής αλλά και χορού.

Η προσέγγιση της στην διοίκηση και καθοδήγηση των Σχολών Χορού Indancestrial καθώς και η αγάπη της για κάθε μορφή τέχνης, συνετέλεσαν στην βράβευση της το 2019 από το περιοδικό Θεσσαλονίκης Δρώμενα, με το βραβείο “Γε’νέο Επιχειρείν” ως μία από τις σημαντικότερες νέες στη Βόρεια Ελλάδα στον κλάδο της Τέχνης και Πολιτισμού.

Τον Δεκέμβρη του 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο παιδικό βιβλίο της με τίτλο “ Ο κύκλος της ζωής μέσα από τα μάτια της Μέλιας” από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σε εικονογράφηση Δήμητρας Πέππα και τον Ιούνιου του 2022 το εφηβικό βιβλίο, ‘Μορίς Ρενάρτ, Το αγόρι που έγινε πρίγκιπας΄ από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σε εικονογράφηση, Ιφιγένειας Σιδέρη.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top