Ποίηση: “Η πείνα”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη //
Η πείνα
Συναίσθημα πικρό και βασανιστικό,
το στομάχι κυριεύει κάνοντας την καρδιά να σιωπήσει.
Θα ήθελε μερικές φορές και αυτή
φωνή να είχε να μιλήσει.
Πείνα, πείνα, πείνα,
κρουασάν να ονειρεύεσαι και να μην ησυχάζεις.
Πείνα, πείνα, πείνα,
όνειρα με ντόνατς έβλεπες και φωνάζεις στο στομάχι,
«μην ουρλιάζεις».
Κάνε κάτι άλλο να ξεχαστείς,
η πείνα είναι συναίσθημα σκληρό.
Και από τον έρωτα ακόμα πιο αιχμηρή,
αλλά ακόμα και αυτή θα την ξεπεράσω εγώ.
Η πείνα σε έχει κυριεύσει,
παγωτό με σαντιγί και σάντουιτς ονειρεύεσαι.
Κρέπες, τοστ, πίτσες, χάμπουργκερ,
όλες τις γεύσεις, πικρές και γλυκές, παράλληλα να γεύεσαι.
Η πείνα πολλά χαρίσματα σου ξεδιπλώνει,
όταν δεν έχεις, προσπαθεί με τρόπους να ξεχάσεις.
Τρέχεις, εκφράζεσαι, δημιουργείς,
κοιμάσαι και ονειρεύεσαι αυτά που δεν μπορείς να φτάσεις.
Πείνα, πείνα, πείνα,
αχ! να είχες όλα τα φαγητά.
Από ιμάμ μπαιλντί μέχρι γιουβέτσι.
Ακόμα και αυτά για τα οποία λες «μου αρέσουν έτσι και έτσι».
Σκέφτεσαι κοτόπουλα και λουκάνικα,
χοτ ντογκς λαχταριστά.
Κρέας ψημένο, ζουμερό
σερβιρισμένο με λαχανικά.
Η πείνα σε έχει διαλύσει,
σκέφτεσαι μόνο τι θα καταβροχθίσεις.
Μετά θυμάσαι πως επιλογές πολλές δεν έχεις
και πρέπει τις γαστριμαργικές σου ανάγκες να περιορίσεις.
Τα σάλια σου τρέχουν
όταν σκέφτεσαι πίτσες με λιωμένο τυρί να τρέχει.
Το στομάχι σου ουρλιάζει δίχως έλεος
όταν τη μυρωδιά ψημένων κρεάτων σου μυαλό του φέρνει.
Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι
ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά.
Παγωτό σοκολάτα, φράουλα και φιστίκι γεύσεις να χει,
πλημμυρισμένο από σιρόπι και όποιο ζαχαρωτό υπάρχει.
Θέλεις μόνο να τρως
πρέπει η πείνα σου να ξεσπάσει.
Κλείνεις τα μάτια και σκέφτεσαι τη στιγμή εκείνη
όπου η πραγματικότητα τη φαντασία θα ξεπεράσει.
Κάνε λίγη υπομονή,
έχει και η πείνα τα διδάγματά της.
Όσο δεν έχεις περισσότερο εκτιμάς,
και περισσότερο μαθαίνεις να προσέχεις.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“λαζάρου η χρεία”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
23/04/2024, 8:01 μμ -
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Ποίημα: “Μη με ρωτάς”
23/04/2024, 7:40 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Νένα Κοκκινάκη: “Το μυθιστόρημα λυτρώνει”
Συνέντευξη στον Δημήτρη Βαρβαρήγο // Μια σημαντική εκπρόσωπος των ελληνικών γραμμάτων η Νένα Κοκκινάκη έχει γράψει πάνω από 25 βιβλία, έχει τιμηθεί με κρατικό βραβείο για το βιβλίο η «Πηνελόπη Δέλτα. Η ζωή και το έργο της σαν
Περισσότερα -
Το φως ενάντια στο σκοτάδι
Από τον Πάνο Ιωαννίδη // Frederic Gros, «Δαιμονισμένες», Μετάφραση: Αλεξάνδρα Κωσταράκου, εκδ. Πόλις Ποια είναι τα όρια του νέου, του νεωτερικού που μπορεί να δεχθεί μια κοινωνία σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, ξεπερνώντας τον εαυτό της; Ποιοι είναι αυτοί
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η μαντάμ Βιολέττα”
Της Καλλιόπης Πολενάκη // Η μαντάμ Βιολέττα Αν κάποιος την ρώτησε κάποτε για το πώς αισθάνεται, δεν ήμουν μπροστά να σας το πω. Αν κάποιος την τίμησε με δεύτερο βλέμμα πάλι αδυνατώ να απαντήσω. Ναι,
Περισσότερα -
Δελφοί. Άγαλμα του Αντίνοου, 1893
Το 1893, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, το άγαλμα του Αντίνοου βρέθηκε όρθιο επάνω στο βάθρο του, δίπλα στον τοίχο ενός πλίνθινου δωματίου, κοντά στον ναό του Απόλλωνα. Από τα ρωμαϊκά νομίσματα που κόπηκαν
Περισσότερα -
Άποψη: “Εκλογολαγνεία η ελληνική…”
Της Κέλλυς Τζαννίνη // * Πραγματικά έχω αρχίσει και πιστεύω πως τον ελληνικό λαό κάποιος μηχανισμός ή κάποιοι που έχουν ή είχαν συμφέροντα με κάποιους Άλλους ,προσπαθούν να τον εθίσουν στις εκλογές, μετατρέποντας την κάλπη ως το νέο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ψυχολιακάδα”
Γράφει ο Θοδωρής Κλεφτογιάννης // * ΨΥΧΟΛΙΑΚΑΔΑ Μια δράκα νότες ήχησαν και η φωνή του κούκου τη φούρια μου την κόπασε κόπασε την ορμή μου καθώς έτρωγα τα λυσσιακά μου στον υγρό υπόνομο μα
Περισσότερα -
Πεθαίνεις πιο εύκολα άμα είσαι ξεγραμμένος;
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // Φαίδων Κυριακού: «Η γκιλοτίνα του Ναυπλίου», Εκδόσεις Κέδρος 2020 σελ. 475 Οι εκτελέσεις γίνονται κατά κανόνα με το πρώτο φως της αυγής… Μια ψηλή ξύλινη κατασκευή με μια μεγάλη λοξή λεπίδα. Μεταλλική λεπίδα.
Περισσότερα
