Τέσσερα ποιήματα
Γράφει ο Στρατής Παρέλης //
Προσαρμογή..
Λιγόλογος και
φαιδρύνω του μεσημεριού τις όψεις.
Πού είναι κούφια η ζωή και που ηχεί
αναστολέας όλων ο θάνατος;
Παίζει η μακρινή κιθάρα και σεμνύνονται
οι ανατολές, σπιθίζουν
Και το αιώνιο μυστικό φυλάττουν
της αγνότητας.
Ξεκινήσαμε και σταματήσαμε μέσα σε ανθισμένους κάμπους
κάποτε μέσα στην βροχή
Που κάνει λυρικά ρυάκια
Στην πατριδογνωσία μας.
Αφήνομαι να με τρυπούν βελόνες ύπνου και
Της αγρύπνιας μου πιο δέσμιος σέρνω
μεγάλες αλυσίδες που εδραιώνουν θάνατο στο μέρος της ντροπής
της ανθρωπότητας
Λυγίζω μπρος σε άφωνα
κεριά που μνήμη συντηρούν του εκλιπόντος που
κρατώ ο δόλιος μέσα στην καρδιά μου!
Ιεροτελεστία…
Αφήνω την βέβαιη πεταλούδα
να πετάξει στο ωραίο γαλάζιο
Κάλμα
Η Άνοιξη πυρπολεί μαργαρίτες
Ένα αεράκι ψηλώνει τα ναυαγισμένα νούφαρα
Όλα τα ευλογώ
Σωπαίνω
Χαράκι της μοίρας μες την παλάμη χαράκι ψυχρό,
Οι μέρες δένονται με την σιωπή
Σαν σ’ ένα κομπολόι απαρέγκλιτα οι χάντρες,
Παντού ο θεός παντού κι ας ξεθύμανε,
Οι λέξεις μόνο συντηρούν την αγάπη
Και μοσχοβολούν σαν δόκιμες φλογάτες παπαρούνες!
Ω λυτρωτικό μεράκι του κόσμου
Πες για το γλυκό βασανάκι μου!
Αφήνω την βέβαιη πεταλούδα να φτερουγίσει
Προς ένα μυθικό βασίλειο.
Το μεσημέρι κάνει πιο γαλαντόμο τον άνεμο,
Ξεθεμελιώνει τα αρχαία παλάτια,
Ο Απρίλιος ζαλίζεται πίσω από τις πικροδάφνες,
Κερνά ηδονή την νύμφη των κυμάτων,
Λούζεται ευμορφία καθώς και στα λεξιλόγια εδράζεται
Και στα ωραία κράσπεδα της Ιστορίας
δείχνει το μόνο μας γραμμένο…
Αθήνα 20/4/2023
Ερωτικό όπως παλιά…
Άλλοθι για τον άνεμο η μέρα·
Και κάτω από τον ουρανό λαμπυρίζει σαν φέγγος επουράνιο η ψυχή σου·
Η σιωπή σου είναι μια διδασκαλία μαγική·
Συμβαίνει για να αιτιολογούνται τα θαύματα.
Ό,τι συμβαίνει είναι τέχνασμα αιωνιότητας·
Σπουδαία απουσιάζεις αλλά ζεις στην καρδιά μου·
Εμφανίσου πίσω από τις ορτανσίες του δειλινού
Και αγκάλιασέ με, απλά και μόνο αγκάλιασέ με!
Όταν πέφτει η νύχτα είναι ερωτικό το φεγγάρι και δεν ερμηνεύεται·
Έλα να με παρηγορήσεις που κρατά όλα τα μυστικά μην ξεθυμάνουν·
Απλούστερος κι από μια ανάσα είμαι πια·
Καρφώνω στο χώμα την ανάμνησή σου μήπως και ξαναφυτρώσει.
Στα άστρα ποντάρω μήπως και ζαλίσουνε τις ακραίες σκιές που με πολεμάνε·
Την σπουδαιότητά σου την ξέρω γιατί όλες οι λέξεις που μιλώ μου την επιβάλλουνε·
Λατρεύω να σε κοιτώ με την φαντασία στον νου μου·
Ανθίζεις σαν ένα ξαφνικό λουλούδι πεινασμένο!
Γεγονός προϊστορικής ανάγνωσης..
Φαιδροί ήχοι που κοιμούνται κάτω από τα φυλλώματα των δέντρων-
Ήχοι των πουλιών, ήχοι της μέρας, γλαυκοί ήχοι σαν από Κυριακή γιορτινή,
Αφήνονται να ξεσαλώσουν στις παρυφές του ποιήματος έξω από κάθε τυπωμένη ορθογραφία
Και νοστιμεύονται ένα αυτί να μπορεί να καταλαβαίνει
Από ευαγγελία και ηδύ άκουσμα!
Εδώ το μεσημεράκι πίνει μια γουλιά ροσόλι και υπερασπίζεται
Τον αρραβώνα της γης με τον ουρανό, εδώ
Όταν σωπαίνω είναι όλα πια που τα λέω, αφήνοντας
Τον εαυτό μου να ασωτεύει μες την μυθολογία την πολλά λαβωμένη!
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Χαμογέλα, έχεις μια μόνο ζωή, την εξαντλείς και φεύγεις”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποτέ χωρίς τον άλλο
Γράφει η Βασιλική Κοζώνη-Τουμπάνου // * Μαρία Διαμαντοπούλου: «Μόνοι Μαζί Περνάμε», εκδόσεις Οδός Πανός Ξεκίνησα να κάνω σκέψεις για τη νουβέλα της Μαρίας Διαμαντοπούλου με το που διάβασα το οπισθόφυλλο… Συνοπτικά μα και περιεκτικά τα οπισθόφυλλα… όπως
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Μαθήματα ανατομίας”
Του Πέτρου Φούρναρη // * Ένας άντρας καθόταν με την ανιψιά του στην πεζούλα δίπλα από την κύρια είσοδο του κτηρίου για να μην ενοχλούν το πηγαινέλα του κόσμου. Μια πιτσιρίκα στον προαύλιο χώρο πουλούσε τριαντάφυλλα σε
Περισσότερα -
Γιάννης Σκαραγκάς: “Οι σπουδαίες γιορτές των ασήμαντων ανθρώπων είναι που σώζουν τον κόσμο μας”
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Είναι το τελετουργικό του ασήμαντου ανθρώπου που βρίσκει στην προσωπική του αποστολή μια απάντηση για να εξηγήσει τη θέση του στον κόσμο. Με συγκινεί απίστευτα η έννοια αυτής της αποστολής που αναφέρετε. Είναι
Περισσότερα -
Μετάφραση: “Ελεφαντίαση” του Dino Buzzati
Μετάφραση από τα ιταλικά: Πέτρος Φούρναρης // * “Ελεφαντίαση” του Dino Buzzati Σου ‘ρχεται να γελάσεις όταν σκέφτεσαι πόσο καιρό η ανθρωπότητα είχε το φόβο μιας πυρηνικής καταστροφής· κι εντωμεταξύ συνέχιζε να παράγει, σε όλο
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Μονοπάτια σε έναν απροσδιόριστο και σκοτεινό κόσμο
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Natascha Wodin: «Με καταγωγή από τη Μαριούπολη», μετάφραση: Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, εκδόσεις Gutenberg (σειρά Aldina) Μια μαρτυρία αλλά ταυτόχρονα ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο. Όσο η Γερμανίδα (ουκρανικής καταγωγής) Νατάσα Βοντίν αναζητά τα χαμένα ίχνη
Περισσότερα -
Τέσσερα ποιήματα
Της Μαίρης Πέστροβα // Γέρασε Έτσι όπως ξύπνησε το πρωί Είδε χωράφια σκαμμένα στο πρόσωπό της Χέρσα και διψασμένα Δίχως ίχνος σπαρτών Εργάτες αποκαμωμένοι Ξαπόσταιναν στην ξηραμένη πέτρα Και γλάροι πετούσανε ψηλά ψάχνοντας Μια κουκίδα θάλασσας Όχι,
Περισσότερα -
Νότες κιθάρες και βιολιά και βότσαλα στις τριζάτες παραλίες…
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Δάφνη Μαρία Γκυ – Βουβάλη: «Της Κάλυμνος κύματα και παραμύθια», εκδ. Κοράλλι, 2017 Μεγάλη συγκίνηση, χαρά και τιμή για κάποιον, όταν νιώθει την πατρίδα του να σπαρταρά στα σπλάχνα του. Τα στήθεια
Περισσότερα
