Fractal
Home / ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / Στην πυρά…
16/01/2024, 8:37 μμ

Στην πυρά…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας //

 

 

O Κώστας Σπηλιωτόπουλος είναι ένας εμπνευσμένος από την διακεκαυμένη πραγματικότητα καλλιτέχνης που τιμάει την πνευματική εγρήγορση ανθρώπων που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και πολεμούν για να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο.

Αναγεννησιακός ως προς τις προθέσεις, λαϊκός ως προς την αισθητική, βουτάει τον χρωστήρα του στη μακραίωνη ευρωπαϊκή / μεσογειακή παράδοση.

 

 

Ανάμεσα στα comics και στο τερατώδες κουκλοθέατρο (Grand-Guignol) κινούνται οι εξ-ανθρωποποιημένες αλλά φιλάνθρωπες / φιλόζωες / φυσιολατρικές φιγούρες του.

Ο «φυσικός άνθρωπος» τού Ρουσσώ βρίσκει εδώ την εικαστική εκπροσώπησή του.

Ο ζωγράφος Κώστας Σπηλιωτόπουλος διαπνέεται από τα ουμανιστικά ιδεώδη τού Διαφωτισμού και είναι αντιπρόσωπος ενός αναγεννησιακού κινήματος που μεγεθύνει την όποια δυσαρμονία προκειμένου να επιτύχει – ομοιοπαθητικώ τω τρόπω – την νοσταλγία για την Ένωση με το Όλον.

Οι πίνακές του λειτουργούν συνεκδοχικά, επιμεριστικά, τεμαχίζουν την έξωθεν δυστοπία ως πολύχρωμα, σχεδόν ειδυλλιακά τοπία μέσα από το view master, χριστουγεννιάτικο δώρο ενός παιδιού που δεν έχει γνωρίσει ακόμα τη θλίψη.

Αυτή η πανηγυριώτικη, πολύχρωμη διάθεση είναι καθαρά «πελασγική», από τα μακρινά χρόνια τής ευδαίμονος μητριαρχίας (αυτό τονίζεται αντιθετικά στις ανδρικές φιγούρες). Η αποφυγή κάθε μανιχαϊστικής διπολικής αντιμετώπισης τού κόσμου δίνει μια διονυσιακή, αισιόδοξη, συνδημιουργική προοπτική κι απαλύνει την εξαρχής σκαιότητα τού θέματος των πυρκαγιών, του σιδηροδρομικού συμβάντος στα Τέμπη και άλλων κοινωνικών συμφορών.

Η ανωτέρα βία δεν υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου θεού ή δαίμονα, αλλά ενισχύει την πεποίθηση πως μόνον μέσα από την ατομική και συλλογική ευθύνη μπορούμε να διαχειριστούμε φυσικές δυνάμεις, που μπορεί να είναι και εκδικητικές, δεν είναι όμως εκεί το θέμα…

Χαρακτηρίζω την τέχνη του «λαϊκή» γιατί εμφορείται από την εθιστική χαρμολύπη των αδικημένων, των παρατημένων, των ξεχασμένων, των μη προνομιούχων, των συγχρόνων «Αθλίων» που παλεύουν με τερατώδεις καταστάσεις που τους υπερβαίνουν, θυσιαζόμενοι σε κάποιο ανώτερο ιδανικό αλληλεγγύης, αμοιβαιότητας, υπέρβασης τού υπερτιμημένου «εγώ».\Η δραματικότητα είναι πρόδηλη. Το αποτέλεσμα θεατρικό σκηνικό, αποκόμματα από ένα graphic novel που δεν έχει γραφτεί ακόμη.

 

 

 

*Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός https://konstantinosbouras.gr

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top