Μικρά πεζά: “Η ευγνωμοσύνη των τετραπόδων”
Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά // *
[Από την ανέκδοτη συλλογή: Μικρά πεζά για τους τετράποδους φίλους]
Αντίο αγαπημένε μου Μακ
Βούρκωσε ή μου φάνηκε; Άφησε το ψωμί από το στόμα, πήγε δυο βήματα πίσω και μ’ έσφαζε με τα μάτια του! Δεν θα τον μαλώσω ξανά είπα μέσα μου και αισθανόμουν τόσο μα τόσο ένοχη! Και τι έκανε δηλαδή, άρπαξε το φυτό από την γλάστρα και πώς να μου πει “ήθελα να παίξω, τι δεν καταλαβαίνεις! Έμεινα έτσι σε μια θαλπωρή γαληνεμένου πόνου. Ήθελα να καταλάβω τι αισθανόταν ο Μακ για να με χαρακτηρίσω χωρίς περιστολές, άπονη! Έσπασα σε “καρύδια” τα χέρια μου από αμηχανία κι εκείνος απομακρύνθηκε. Κατέβηκε κάτω κι άρχισε να γυροφέρνει γαβγίζοντας στο φράχτη. Ευτυχώς το ξέχασε! Το κουδουνάκι στο λαιμό του χτυπούσε, για να με κάνει να σκεφτώ: αν δεν είχα και σένανε! Πήρα το ψωμί και κατέβηκα κάτω. Έτρεξε πάλι με την ίδια λαχτάρα, σηκώθηκε στα δυο, το πήρε, το καταβρόχθισε γρήγορα και ξάπλωσε στα πόδια μου! Αν ήταν άνθρωπος, λέτε να πλησίαζε, χωρίς ίχνος εγωισμού; Κάτι κουνήθηκε στα χόρτα και πάλι ο Μακ γάβγιζε. Έδειχνε να φοβάται και με κοίταζε, σαν να με καλούσε κοντά του. Όταν τον είδα να κάνει απότομα πίσω ,πλησίασα για να δω. Μια οχιά επιθετική! Ε, να που είχα την απορία, τι έπεσε από τη μύτη του πελαργού το πρωί. Ε, να που ο Μακ κάνει τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί και λίγη φροντίδα σκέφτηκα. Ως εδώ, ο Μακ πέθανε σε λίγη ώρα και μου άφησε βαθύτατη θλίψη ο χαμός του.
Η οχιά! Μάλλον έκανε τη δουλειά της.
Αντίο Μακ!
Η ευγνωμοσύνη των τετραπόδων !
Καιρός να κοιτάξουμε και λίγο τους τετράποδους φίλους μας, να πούμε και καμιά κουβέντα γι’ αυτούς! Έχουμε δυσκολίες δε λέω, κι όταν ανταμώνουμε η κουβέντα αφορά τα οικονομικά, αλλά εκεί στο φαρμακείο που προχωρούσες είδα να σε πλησιάζει ένα καλό σκυλάκι και το έσπρωξες με το πόδι. Αν ήταν άνθρωπος ξέρεις τι θα σου έσερνε, αλλά ήταν ο τετράποδος φίλος, που έχει μάθει, να σου δείχνει ευγνωμοσύνη, μόνο γιατί κυκλοφορεί ανάμεσα σε ανθρώπους, που κατιτίς του αφήνουνε, έστω μια μπουκιά από το κουλούρι, ή λίγο χάδι, που τόσο το έχει ανάγκη. Έχω την εντύπωση, ότι δεν είμαστε ευγενικοί πλέον, όταν ξεσπάμε στα ζώα, που δεν ζητάνε, μόνο προσφέρουν. Λέτε για λίγο φαγητό να συμπεριφερόμαστε τυραννικά απέναντί τους!
* H Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι εκπαιδευτικός
Ετικέτες: Πεζό κείμενο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δύο ποιήματα: “Ως εδώ” & “Ο θάνατος ενός ρομαντικού”
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Ο θάνατος ενός ρομαντικού Στην άκρια ενός γκρεμού, Στο φως τού δειλινού, που ακροπόρεψε στη μέρα Αποκαμωμένος, στα λευκά ντυμένος, κεφαλή και γένια. Στην άκρια ενός γκρεμού, πριν ήσυχα πηδήξει
Περισσότερα -
Του Αυγούστου τα λόγια, όπως πάντα, κοντά μας…
Γράφει ο Χρήστος Νιάρος // Του Αυγούστου τα λόγια, όπως πάντα, κοντά μας… Μελβούρνη 2021 Φέτος, ο Αύγουστος, του καλοκαιριού, μας κατοικεί διαφορετικά. Αφού έχει αδειάσει τις πόλεις και χωρίς να πάρει άδεια
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
Του Τζίμη Παπαδόπουλου // * ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ Φως και σκοτάδι, πύλες του Άδη έρχονται μέρες, χωρίς γυρισμό Ψάχνω σημάδι, γυρεύω χάδι σε μια Ελλάδα με ξένο ουρανό Κι αν οι πόρτες κλείνουν μπροστά
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ένας Σπουδαίος Συλητής”
Του Δημήτρη Βαρβαρήγου // Ένας Σπουδαίος Συλητής Ο Τόμας, άφησε άτσαλα τα χαρτιά να πέσουν στο πάτωμα και σχεδόν πέταξε το πούρο του στο τραπέζι αδιάφορος που κύλισε επάνω στο νοτισμένο από το συνάχι
Περισσότερα -
✩ “Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νανά Μούσχουρη” τού Νταβίντ Λελαί-Ελό με τον θαυμάσιο καλλιτέχνη Μάνο Καρατζογιάννη στο “Θέατρο Σταθμός”.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // “Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νανά Μούσχουρη” τού Νταβίντ Λελαί-Ελό με τον θαυμάσιο καλλιτέχνη Μάνο Καρατζογιάννη στο “Θέατρο Σταθμός”. Συνήθως δεν βλέπω (λόγω φόρτου εργασίας) την ίδια παραγωγή δεύτερη φορά. Όμως το να σταθεί ένας
Περισσότερα -
“Ο χορός της απειθαρχίας”
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου // * Σκέψεις πάνω στο επικό ποίημα της Δήμητρας Κουβάτα “Οσμαντάκα Λάζαρος” από την ποιητική συλλογή “Καθαρό Οινόπνευμα” των Εκδόσεων Μανδραγόρας, 2020 Οσμαντάκα Λάζαρος Και τάχα γλίστρησαν στον θάλαμο από τους τοίχους τα
Περισσότερα -
Λευκός καμβάς
Γράφει η Μαρίνα Δεληγιάννη // * Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης, «Το χιόνι των Αγράφων», Εκδ. Κίχλη, Αθήνα 2021 «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί». Ελληνικός εμφύλιος. Φλεβάρης του 1948 και η Ταξιαρχία των Αόπλων ξεκινά την πορεία της
Περισσότερα
