Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μια σπλάτερ κρουαζιέρα
25/03/2020, 12:34 μμ

Μια σπλάτερ κρουαζιέρα

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Ματς Στράντμπεργκ «Η κρουαζιέρα του τρόμου», Μετάφραση: Γιώργος Μαθόπουλος, εκδόσεις Κέδρος, σελ. 576

 

Μετά την τριλογία του Millennium η παγκόσμια εκδοτική αγορά στράφηκε προς τη χώρα που αίφνης είδε την τελευταία 20ετία την αστυνομική λογοτεχνία να μετατρέπεται σε ‘’βαριά βιομηχανία’’! Δεκάδες συγγραφείς έκαναν όνομα και είδαν βιβλία τους να μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες. Κάποια στιγμή βέβαια η παραγωγή γνώρισε ένα αναμενόμενο κορεσμό τόσο στον όγκο των βιβλίων που εκδόθηκαν, όσο και στη θεματολογία τους που τείνει να ομογενοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Μια διαφορετική οπτική παρότι είναι προϊόν του ίδιου, ουσιαστικά, λογοτεχνικού εργαστηρίου προσπαθεί να μας δώσει ο Ματς Στράντμπεργκ στο βιβλίο του ‘’Η κρουαζιέρα του τρόμου’’ (εκδόσεις Κέδρος). Βραβευμένος αρθρογράφος και συγγραφέας ο Στραντμπεργκ ήταν γνωστός έξω από τα σύνορα της χώρας και με προηγούμενες δουλειές του, όπως η τριλογία Engelsfors αλλά το συγκεκριμένο είναι το πρώτο του βιβλίο που μεταφράστηκε στη γλώσσα μας.

Ο Στράντμπεργκ διαφοροποιείται από τα τυπικά μοντέλα της σουηδικής αστυνομικής λογοτεχνίας προσφέροντας ένα μυθιστόρημα που θα αγαπήσουν περισσότερο οι λάτρεις των βιβλίων τρόμου και όσοι τους αρέσουν συγγραφείς κοντινοί στο μοντέλο του Κινγκ ή του Κουντζ.

Ο τίτλος δίνει ένα πρώτο στίγμα για όσα διαδραματίζονται στις σελίδες του βιβλίου. Ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο με περίπου 1200 επιβάτες ξεκινά από τη Σουηδία με προορισμό τη Φινλανδία αλλά στη διάρκεια του ταξιδιού όλοι τους θα βρεθούν απέναντι στη φρίκη και τον τρόμο. Ο συγγραφέας μοιράζει τη δράση σε μικρά κεφάλαια. Σε ορισμένα απ’ αυτά μαθαίνουμε τα πάντα για τους βασικούς χαρακτήρες-επιβάτες αλλά και τους λόγους, διαφορετικούς για τον καθένα, που επέλεξαν να κάνουν αυτό το ταξίδι. Οι χαρακτήρες που επέλεξε είναι περίπου άνθρωποι της διπλανής πόρτας στην πλειοψηφία τους με προβλήματα και σκέψεις απλών καθημερινών ανθρώπων. Επιλέγει επίσης εκπροσώπους διαφόρων κοινωνικών τάξεων, ηλικιών, συνηθειών κλπ. δημιουργώντας μια αξιοπρόσεκτη ποικιλία χαρακτήρων. Την ροή διακόπτουν κεφάλαια με το όνομα του πλοίου (Μπάλτικ Καρίσμα) όπου ξετυλίγεται η δράση και το κυρίως θέμα του βιβλίου. Ενδεχόμενα, στους λάτρεις της ‘’γρήγορης δράσης’’ το βιβλίο να φανεί λίγο ή πολύ ανισοβαρές αφού η κυρίως πλοκή και το πολύ…. αίμα καταλαμβάνουν αισθητά μικρότερο μέρος από την παρουσίαση-ανάλυση των χαρακτήρων. Ενδεχόμενα και για βιβλίο του είδους η βασική πλοκή μπορεί να χαρακτηριστεί ‘’βραδυφλεγής’’ αλλά αυτό δεν στερεί κάτι από την ανάγνωση. Κυρίως, γιατί ο Στράντμπεργκ χρησιμοποιεί απλή, βασική γλώσσα και φροντίζει να μην κουράζει τον αναγνώστη του. Τελειώνοντας το βιβλίο μου έμεινε η εντύπωση ότι θα μπορούσε να είναι και ένα αυτόνομο διαφορετικό βιβλίο: Χωρίς το στοιχείο της φρίκης αλλά μια ανάλυση χαρακτήρων που τυχαίνει να επιβιβαστούν στο ίδιο πλοίο. Είναι δε πολύ πιθανό να πετύχαινε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.

Όλοι αυτοί λοιπόν θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα υπερφυσικό τρόμο που σπέρνει τον θάνατο στο πλοίο. Και οι μισο-μεθυσμένοι από την άφθονη κατανάλωση αλκοόλ επιβάτες βλέπουν την κρουαζιέρα να μετατρέπεται στο απόλυτο….. σπλάτερ!

Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δεν θα το προτιμήσουν οι λάτρεις της βαριάς λογοτεχνίας. Είναι όμως αυτό ακριβώς που δηλώνει και ο Σουηδός συγγραφέας τιμάει και με το παραπάνω το είδος που επέλεξε και θα ενθουσιάσει τους λάτρεις ιστοριών φρίκης με ζόμπι, πολλούς θανάτους και πολύ αίμα!

 

Mats Strandberg

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top