Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ✩ Για την παράσταση «Γυάλινος κόσμος» του Tennessee Williams
29/08/2023, 11:30 μμ

✩ Για την παράσταση «Γυάλινος κόσμος» του Tennessee Williams

Γράφει η Χρύσα Καρδαρά // *

 

 

 

«Γυάλινος κόσμος» του Tennessee Williams

 

Στις 9 Αυγούστου απολαύσαμε την καλοκαιρινή περιοδεία της παράστασης: «Γυάλινος κόσμος» στο Αρχαίο θέατρο Άργους. Ο γυάλινος κόσμος του Tennessee Williams είναι ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό έργο καθώς οι ήρωες του έργου συνδέονται με τον ίδιο το συγγραφέα και πρόσωπα της οικογένειας του. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα του συγγραφέα καθώς αναφέρεται αποτελεσματικά στα ματαιωμένα όνειρα και την διαφορετικότητα που απομονώνεται από την κοινωνία.

 

 

Μια οικογένεια τοποθετημένη σε συνθήκες οικονομικής ανέχειας αφού το κραχ της Αμερικής, στα χρόνια του οποίου έζησε ο συγγραφέας επηρέασε την οικονομία και την κοινωνία από την δεκαετία του 1930 έως και το 1954.

Η Laura είναι η ηρωίδα γύρω από την οποία περιστρέφεται το έργο. Η Laura είναι η κόρη της οικογένειας, ένας χαρακτήρας που εμπνέεται από την αδελφή του Tennessee Williams που αντιμετώπιζε στην πραγματικότητα ψυχιατρικά προβλήματα. Η Ιωάννα Παππά στον ρόλο της Laura δεξιοτεχνικά έδωσε έμφαση με το παίξιμο της στην ψυχολογική ιδιαιτερότητα της Laura και ενσάρκωσε με επιτυχία ένα κορίτσι εύθραυστο που πάνω στη σκηνή φαινόταν ένας γυάλινος κόσμος η ίδια. Οι πετυχημένες και μετρημένες κινήσεις της ηθοποιού καθώς και τα συχνά κλάματα της ηρωίδας πάνω στη σκηνή υφαίνουν τον κόσμο μιας ύπαρξης μοναχικής και μοναδικής και η υποκριτική απόδοση του ρόλου έρχεται σε αρμονία με τη βιογραφία του συγγραφέα, τους σκοπούς και την πρόθεση του σχετικά με το πρόσωπο της Laura. Η αδελφή του συγγραφέα εμπνέει πολλά γυναικεία πρόσωπα στα έργα του και θα λέγαμε ότι στοιχειώνει το θεατρικό του έργο.

Ο Κωνσταντίνος Μπίμπης ήταν ο Τομ, ο μικρός γιος της οικογενείας και αφηγητής του έργου, πίσω από τον οποίο κρύβεται ο ίδιος ο συγγραφέας. Ο Τομ δουλεύει σε μια αποθήκη παπουτσιών αφού κι ο ίδιος ο συγγραφέας την εποχή του κραχ είχε δουλέψει σε εργοστάσιο παπουτσιών. Το ύφος του λόγου του Κωνσταντίνου Μπίμπη μετέφερε στη σκηνή το κλίμα των οργισμένων νιάτων αλλά και ενός ρεαλιστή νέου που έχει όνειρα και θέλει να δραπετεύσει από την κατάσταση στην οποία ζει. Ως αφηγητής του έργου κατάφερε να δημιουργήσει μια μπρεχτική απόσταση ανάμεσα στην αφήγηση του και την πορεία του θεατρικού έργου.

Η Κάτια Δανδουλάκη στον ρόλο της Amanda, της μητέρας του Tom και της Laura πέτυχε χωρίς μεγάλες εξάρσεις να ενσαρκώσει το ρόλο με μεγάλη επιτυχία. Σε κάποιες στιγμές το ευγενικό παίξιμο της ταίριαζε με την Amanda, μια παλαιά αριστοκράτισσα που νοιάζεται για έναν καλό γάμο για την κόρη της και έχει όνειρα κοινωνικής ανέλιξης για τα παιδιά της. Η Κάτια Δανδουλάκη με την υποκριτική της και τις εξάρσεις, εκεί όπου ήταν απαραίτητες, μας έκανε να βιώσουμε την άρνηση της μάνας για το πρόβλημα της κόρης και πέτυχε να μας δώσει μία μάνα υπερπροστατευτική που έχει κι η ίδια τις δικές της προσωπικές ψευδαισθήσεις για τα παιδιά της.

Ο Ρένος Ρώτας υποδύεται τον μοναδικό επισκέπτη του σπιτιού. Το χαρούμενο και δυναμικό παίξιμο του δίνουν μια νότα αισιοδοξίας στο έργο. Φέρνει μια χαρά και μια αισιοδοξία στη σκηνή που λάμπει σαν πυροτέχνημα και σβήνει ύστερα αφού ο Jim αποκαλύπτει στο τέλος ότι είναι αρραβωνιασμένος με άλλη και φεύγει για να πάρει την αγαπημένη του που έρχεται με το τρένο.

Το σκηνοθετικό εύρημα του να απεικονίζεται ο γυάλινος κόσμος της Laura με ένα τεράστιο γυάλινο φωτιστικό σύνολο στο κέντρο της σκηνής που μετακινείται ανάλογα με τις διαθέσεις των ηρώων είναι μάλλον ένα πρωτότυπο εύρημα που θέλει να συμβολίσει το γυάλινο κόσμο μέσα στον οποίο ζει ολόκληρη η οικογένεια. Ταυτόχρονα αυτό το σκηνοθετικό εύρημα δημιουργεί ένα φωτιστικό και σκηνικό εφέ για το έργο. Ο φωτισμός του έργου διάφανος και διακριτικός παραπέμπει στο φως του φεγγαριού και το φως των κεριών. Σε αυτή την παράσταση δεν βιώσαμε μια παντοδυναμία της σκηνοθεσίας αλλά κυριαρχούσε ο λόγος και η παράσταση κέρδιζε σε αφηγηματικότητα. Σίγουρα όμως καταλήγουμε ότι η παράσταση αυτή δικαίωνε την πρόθεση και την βιογραφία του συγγραφέα από την οποία εμπνέεται.

 

 

 

Ταυτότητα παράστασης

 

  • Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας
  • Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης
  • Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
  • Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
  • Κοστούμια: DeuxHommes

 

Πρωταγωνιστούν:

  • Κάτια Δανδουλάκη: η μητέρα, Αμάντα Ουίνγκφιλντ
  • Ιωάννα Παππά: η κόρη, Λώρα Ουίνγκφιλντ
  • Κωνσταντίνος Μπιμπής: ο γιος, Τομ Ουίνγκφιλντ
  • Ρένος Ρώτας: ο επισκέπτης, Τζιμ Ο κόνορ

 

 

 

*Η Χρύσα Καρδαρά είναι Φιλόλογος- θεατρολόγος

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top