Fractal

Ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις τι έζησες!

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Μάρω Βαμβουνάκη «Ένας αφηρημένος άντρας», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 296

 

«Το καλό και το κακό δεν το κατανοείς πάντα την εποχή που συμβαίνει, θέλει χρόνο. Εκ των υστέρων βγάζεις δίκαιη κρίση για τα πιο πολλά που σου έρχονται».

Ανατόμος των σχέσεων και του έρωτα η Μάρω Βαμβουνάκη στο καινούργιο βιβλίο της «Ένας αφηρημένος άντρας», μας αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι ο έρωτας είναι για όλους μας κάτι πολύ περισσότερο. Συνδεδεμένος με τον πιο μυστικό εαυτό μας, εκείνον που ακόμα κι εμείς αγνοούμε, έχει να κάνει με την ίδια μας τη ζωή και την αυτογνωσία μας. Πόσο μάλλον για την ηρωίδα της που χρειάστηκε από πολύ νωρίς να διεκδικήσει την υγιή αυτονομία της. Να επιβιώσει μέσα από ένα κόσμο που κυριολεκτικά της επιβλήθηκε:

«Μεγάλωσα με γονείς που όλη τους η λίμπιντο ηδονιζόταν στο να ρίχνουν ο ένας στον άλλον το φταίξιμο, να ανακαλύπτουν εγκλήματα, να επινοούν λάθη, προκειμένου να αλληλοκατηγορηθούν. Μέρα χωρίς κατηγορητήριο ήταν μέρα χαμένη, ακόμη και γιατί έβρεχε ή γιατί είχε καύσωνα. Βρίζονταν και επινοούσαν φανταστικές δικαιολογίες για το πόσο θύμα κατάντησαν ο ένας του άλλου. Για την κατάρα που τους οδήγησε να σχετιστούν κάποτε, στο βαθύ παρελθόν της μαύρης τους μοίρας, να τυφλωθούν και να πάνε να παντρευτούν».

Θα το πιεί σχεδόν μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι: «…το χειρότερο από τη ζωή μαζί τους… ήταν οι δικοί τους τσακωμοί. Οι άγριοι τσακωμοί τους, οι επικίνδυνοι. Εκείνα τα λόγια τα βρόμικα που εκσφενδόνιζε ο ένας στον άλλο με την πρώτη αφορμή, τα λόγια που έφτυναν. Τα σκυλιασμένα επιθετικά μάτια, τα μάτια του μίσους που τους έτρεφε, η απειλή πως θα κάνουν κακό, πως θα σκοτώσουν ο ένας τον άλλο […] Μια μαύρη τελετουργία ήταν η σχέση τους. Η ζωή τους. Εμένα με γέννησαν προκειμένου να έχουν θεατή και μάρτυρα, προκειμένου να απολαμβάνουν τις κατηγορίες, τις συκοφαντίες, το υβρεολόγιο, να επινοούν θρίλερ και μελό σενάρια…»

Αυτό το «Ήταν πλάσμα των συνθηκών» θα την αναγκάσει, τελικά, να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Αναγνωρίζοντας εκείνο το πικρό για πολλούς ότι:  «Στο κάτω κάτω της γραφής κι εγώ μια μετανάστρια, αλλά επί τόπου, είμαι. Μια λαθρομετανάστρια μέσα στην έκταση της εκτεταμένης μου συνοικίας και μάλιστα υπό καταδίωξη χειρότερη απ’ ότι όλοι οι άλλοι».

Η Μαρία, όπως ονομάζεται η ηρωίδα της, θα μοχθήσει, θα ορθοποδήσει, θα αξιωθεί την φιλία, θα αγαπήσει με πάθος έναν αφηρημένο άντρα. Μέσα στη σχέση τους έχει πολλά να μάθει και να πάθει. Κατ’ αρχάς ότι «Η αγάπη η πραγματική είναι αναμφισβήτητη», πώς «ο καθηλωμένος χρόνος άλλωστε, είναι χάρισμα των ερωτευμένων πλασμάτων». Θα τολμήσει να πει αυτό που λένε όλοι οι ερωτευμένοι: «Καλύτερα μαζί του αιωνίως στην Κόλαση παρά σε έναν Παράδεισο από όπου αυτός θα λείπει».

«”Μη μ’ αφήσεις ποτέ ελεύθερη» θα του ψιθύριζα τις νύχτες μας. […] Βρήκα επιτέλους τον λατρεμένο ομφάλιο λώρο μου στην αλληλεξάρτησή μας” θα του έλεγα στο στρώμα μας». Θα αποδεχτεί ότι «δεν έχει όσιο και ιερό ο παθιασμένος έρωτας», ότι «το πάθος χρειάζεται το αίνιγμα για να σε τυραννήσει». Θα διαπιστώσει πως «αναλύω και διαλύω ταυτίζονται καμία φορά» και ότι «ο έρωτας είναι ο μόνος λόγος που αξίζει να χάνεις την ελευθερία σου».

Ακόμα, ότι ο έρωτας – όπως και η αυτογνωσία είναι για γενναίες καρδιές: «Άμα φοβάσαι δύσκολα διακρίνεις και καταλαβαίνεις τι σου γίνεται». Και θαρραλέα θα αναγνωρίσει ότι «αυτά τα αβίωτα, τα ανολοκλήρωτά μου, τα κακοποιημένα μου θα ζούσα με τον άντρα αυτόν που είχε το μοναδικό, το υπέροχο όνομα Νίκος».

 

Μάρω Βαμβουνάκη

 

Ωστόσο και πάλι η ζωή έρχεται και της βάζει δύσκολα και η Μαρία θα χρειαστεί για μια ακόμα φορά, όχι απλώς να επιζήσει, αλλά να σταθεί στα πόδια της γνωρίζοντας τον εαυτό της και τον κόσμο μέσα απ’ αυτόν τον έρωτα για μια ακόμη φορά: «Ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις τι έζησες» θα διαπιστώσει. Και ακόμα πιο πικρά «Πόσο δυσεύρετη η αμοιβαιότητα στον άδικο κόσμο. Πόσο η ιστορία του ενός γυρνά την πλάτη στην ιστορία του άλλου και τραβάει για αλλού κι αλλού».

Μια ιστορία που είναι έρωτας, εξορία, αυτογνωσία. Υπέρβαση και γενναιότητα, τελικά.

 

 

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top