Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Στα βήματα των ποιητών
22/02/2023, 1:51 πμ

Στα βήματα των ποιητών

Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // *

 

Γεράσιμος Μοσχόπουλος «Διάλογοι με τους ποιητές της ιστορίας», εκδ. Όστρια

 

Ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος μας συστήνεται στην πρώτη του ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Όστρια  με το βιβλίο «Διάλογοι με τους ποιητές της ιστορίας». Φιγούρες της ποίησης του εξωφύλλου, συνθέτουν ένα ασπρόμαυρο πάζλ, κοιτούν αινιγματικά και μας προκαλούν  να αφουγκραστούμε τα λόγια του ποιητή. Να ακούσουμε τους βαθύτερους προβληματισμούς του. Ο συγγραφέας Γεράσιμος Μοσχόπουλος έχει σίγουρα συνείδηση αυτού του δύσκολου πονήματος. Ο ποιητής, στοχάζεται το ύφος, τον πόνο, τον καημό αλλά και τη χαρά, την υπερηφάνεια και συνομιλεί μαζί τους ποιητικά, σκαρφίζοντας ποιηματικούς διαλόγους. Σίγουρα, μελετώντας όλους αυτούς τους ποιητές, ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος εμπνέεται, πενθεί και ανασταίνεται. Η φαρέτρα του γεμίζει από τις φωνές τους.

 

Τα παραδοσιακά τραγούδια επισφραγίζουν μέσα στην ποιητική συλλογή αυτόν τον καημό του ποιητή, όπως “Τα ξενιτεμένα μου πουλιά” στη σελίδα 41. Εκεί, ο ποιητής αισθητοποιεί την αμφιβολία, αυτή την αμφιβολία που τον οδηγεί στην αλήθεια και στη γνώση. Γράφει:

 

«Ρωτήσανε και μια γυνή που άντρα έχει χάσει //Ο πόνος είναι άβυσσος, που μέσα της σε παίρνει.// Το ταίρι μου ‘γώ έχασα, διαμάντι απ’ την πλάση.// Σκότος εντός μου κρύβεται// θλίψη με γυροφέρνει.»

 

Ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος φιλοσοφεί, γιατί προβάλλει την αμφιβολία σαν μέσο κατάκτησης της αρετής. Αυτή η μεγάλη πνευματική ανησυχία σφραγίζει την ποίησή του. Οι ποιητές του βιβλίου, ο Ρίτσος, ο Γκάτσος,  ο Ουράνης, η Πολυδούρη, ο Καββαδίας και άλλοι, συμβολίζουν την ανάγκη του συγγραφέα να ανακαλύψει την ποιητική τους αλήθεια, ν’ ατενίσει  το εσωτερικό τους φως. Ο συγγραφέας, μέσω της ερώτησης που θέτει στους τίτλους του, διερωτάται για την αλήθεια της φύσης των όντων και για την αξία της ζωής.

Προσέξτε:

 

“Ποια πίκρα είναι πιο βαριά;”

 

 “Ποιος κρύβεται εντέχνως  πίσω από τη φύση;

 

“Είσαι αληθινή ρωτώ ή είν’ του μυαλού παιχνίδια;”

 

“Κι σάρκα μου είν’  κει  γυμνή, με τ’ αίμα ν’ αναβλύζει, πες μου μπορεί το βλέμμα μας να μην μας καθρεφτίζει;”

 

Γεράσιμος Μοσχόπουλος

 

Το ποίημα που διέκρινα από όλη τη συλλογή του Γεράσιμου Μοσχοπούλου με υπέροχη μουσικότητα και αυθόρμητο λυρικό παλμό, είναι από τη σελίδα 13: “Η Αδικοχαμένη κόρη”. Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από τον Eπιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, ενώ αυτό που με συγκίνησε περισσότερο, είναι “Το περίστροφο”, στη σελίδα 54, εμπνευσμένο από “Το μαχαίρι” του Νίκου Καββαδία. Στο ποίημα αυτό, ο ποιητής ακολουθεί λυρική εντέλεια, αφαιρετική δεινότητα και μετρική πειθαρχία. Στα 45 ποιήματα-ψυχογραφήματα που αποθέτει ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος, διέκρινα γλυκά ακούσματα, μελίρρυτους ήχους και αφαιρετική δύναμη. Όμως το στοιχείο αυτό που καθιστά την ποίηση του Γεράσιμου Μοσχοπούλου κυρίως ενδιαφέρουσα είναι οι ζωντανές λέξεις, που με ελληνική σοφία, γίνονται αισθησιακές ρίμες και εκφέρονται με κρυσταλλική διαύγεια σαν γάργαρο ποτάμι.

 

Ο λόγος του με ηράκλεια δύναμη γίνεται ορμητικός. Με τον εσωτερικό του ρυθμό και την ηθική του διάσταση, κυρίως όμως με τη διαλεκτική του, ο ποιητής  Γεράσιμος Μοσχόπουλος μας παρασύρει στα πνευματικά του βάθη, περιμένοντας από εμάς να αποκρυπτογραφήσουμε τα ποιήματά του. Ο συγγραφέας, κοιτώντας σθεναρά στα μάτια την αλήθεια, μας προτρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας, να ανακαλύψουμε την ομορφιά, τη συγκίνηση αλλά και τη γνώση. Να απαρνηθούμε το σκοτάδι, να αγκαλιάσουμε το φως!

Μας προτρέπει με κρητική μάτια, να αναδυθούμε από την προσωπική μας άβυσσο.

 

“Βαδίζουμε στο θάνατο σ’ ατέρμονο χαμό μας.//Σα να βουλιάζουμε εμείς σε απύθμενο βυθό μας.//Με δίχως γνώση προορισμού, χωρίς καμία ελπίδα. //Αχ και για λίγο να ‘χαμε χάρτη μα και πυξίδα.”

 

 

* Η Χρύσα Νικολάκη είναι βλιοκριτικός, θεολόγος, συγγραφέας

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top