Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν”
08/12/2020, 8:14 μμ

Διήγημα: “Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν”

Γράφει η Τζένη Μανάκη //

 

 

 

 

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΡΕΒΕΓΙΟΝ 

 

 

Λένε ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις από το παρελθόν και ίσως είναι αλήθεια, αν δεν καταφέρεις να εκπαιδεύσεις τη μνήμη σου να πατάει ”On” επιλεκτικά. Ακόμη και μία τέλεια εκπαίδευση βέβαια μπορεί να αποδειχθεί ανώφελη, εξαιτίας της συνάρτησης κάποιων γεγονότων με άλλα, οπότε καταρρέουν τα στεγανά… και εκεί που έχεις επικεντρώσει τη σκέψη σου σε κάποια ευτυχή χριστουγεννιάτικη βραδιά, που τόσο λαχταρούσες να συμβεί ξανά -με καλύτερα αντανακλαστικά και συνέχεια στην επανάληψή της, ξεφυτρώνει  αναπάντεχα η καταραμένη ώρα εκείνου του χριστουγεννιάτικου ρεβεγιόν που συνάντησες τον αντίχριστο με κόκκινη τουαλέτα Αρμάνι, μαλλί Ρίτα Χέηγουωρθ, χωρίς τη γοητεία της παλιάς ντίβας, αλλά με μυαλό αστραφτερό. Η Λίλιαν, αυτό ήταν το όνομά της, ήταν το επίκεντρο μιας σοβαρής συζήτησης, σε πλήρη αντίθεση με την εντύπωση της πρώτης ματιάς. Από πόσες σχολές ψυχολογίας να περάσει ο άνθρωπος για να καταφέρει να βγάζει ένα αξιόπιστο συμπέρασμα για τον απέναντί του… Με παρηγορούσαν τα σχεδόν πάντα λαθεμένα συμπεράσματα κάποιων πολύ ειδικά εκπαιδευμένων, για τα αποτελέσματα των εκλογών.

Σε αντίθεση με τους περισσότερους άντρες με τρελαίνουν οι έξυπνες γυναίκες ειδικά όταν το λαμπερό πνεύμα συνοδεύεται και από καλλιέργεια. Τόλμησα να παίξω στο ταμπλό της με τη βεβαιότητα ότι δεν θα αποδεικνυόμουν ανεπαρκής. Τα πρώτα αποτελέσματα υπήρξαν αισιόδοξα. Ένιωσα να ψηλώνω κάποιους πόντους, η αυτοεκτίμησή μου δέχτηκε μία ισχυρή ανοδική δόνηση, άρχισα να κοιτάζω τους γύρω μου με συγκρατημένο κομπασμό καθώς το χέρι μου ήρθε σε άμεση επαφή με τη μέση της, η οποία ανταποκρίθηκε σχετικά αδιάκριτα θα έλεγα, εκτός κι αν με εξαπατούσε ο ενθουσιασμός μου.

Βρισκόμασταν στο πολυτελές σαλόνι μιας παλιάς συμφοιτήτριας με την οποία είχα κρατήσει κάποιες επαφές, παρά το γεγονός ότι μας χώριζε άβυσσος στο οικονομικό πεδίο. Ήταν η πρώτη φορά που δέχτηκα την πρόσκλησή της για χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, η οποία επαναλαμβανόταν κάθε χρόνο, χωρίς παρεξήγηση από μέρους της για  τη μόνιμη άρνησή μου. Τη χρονιά εκείνη αφ’ ενός παράδερνα στην απόλυτη μοναξιά επειδή  μ’ εγκατέλειψε η αγαπημένη μου Άννα, – δεν θέλω να σκέφτομαι τον λόγο που την οδήγησε στην απόφαση, το φταίξιμο ήταν όλο δικό μου και είχα χωνέψει πλέον ότι το έργο είχε ρίξει τίτλους τέλους – και αφ’ ετέρου είχα καταφέρει επιτέλους ν’ αγοράσω ένα αξιοπρεπές κοστούμι, που με καθιστούσε πανέτοιμο για μία εν δυνάμει νέα αρχή! Και ιδού, σκεφτόμουν, πεδίο δόξης λαμπρό!

Προσπαθούσα να κρατήσω τη μεταξύ μας συζήτηση με τη Λίλιαν σε μια ένταση ενώ τα τιγρίσια μάτια της βυθοσκοπούσαν τα δικά μου μ’ έναν ενδοτικό τρόπο που μ’ έκανε να χάνω τον ειρμό της σκέψης μου. Μου τριβέλιζε το μυαλό και η παράλληλη σκέψη πως θα τη συνόδευα σπίτι της (στο δικό μου αποκλειόταν, η κατάσταση θα περιγραφόταν ως άθλια ακόμη και από έναν ανέμελο παρατηρητή) με το πολυχρονισμένο αμάξι μου που μούγκριζε σαν γερασμένο, πεινασμένο λιοντάρι, άσε που η μία του πόρτα είχε διαφορετικό χρώμα… Μπαίνει Armani σε τέτοια σαβούρα (;) Η λύση, να πω ότι ήρθα με ταξί γιατί… θα έβρισκα ένα γιατί… μου ήρθε σαν επιφοίτηση από φωτεινό παντογνώστη και εκείνη  διέκρινε την χαλάρωση στους μύες του προσώπου μου και μου ψιθύρισε πολύ κοντά στο αυτί: “ ποια ήταν η ευχάριστη σκέψη;” Με γλίτωσε από την απάντηση η οικοδέσποινα που μας πλησίασε μ’ ένα ποτήρι σαμπάνιας και μεθυσμένο βλέμμα. Με κοίταξε προκλητικά και δήλωσε μ’ ένα κλείσιμο ματιού: “Φαντάζομαι θα σου είπε η Λίλιαν ότι γνωρίζονται με την Άννα!”. Όχι, δεν μου το είχε πει, γιατί ήταν έξυπνη και ήξερε ότι δεν θα είχε συνέχεια η βραδιά μας αν μου το έλεγε, σκέφτηκα ο βλάξ λες και ήμουν ο πρώτος κερδίζων αριθμός του εθνικού λαχείου. Όταν κατάφερα να εμβαθύνω, μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας. Ήμουν σίγουρος ότι θα είχε πληροφορηθεί κάθε λεπτομέρεια της σχέσης και τους λόγους της διάλυσής της. Ταράχτηκα και προσπαθούσα ματαίως να μη το δείξω. Η Λίλιαν τίναξε πίσω το κεφάλι της με κίνδυνο να αποδομηθούν οι βαγκ από το μαλλί τύπου Τζίλντα, έβαλε το χέρι της κάτω από το μπράτσο μου και με τράβηξε σχεδόν παράμερα; “δεν βγαίνουμε στη βεράντα για ένα τσιγάρο;” είπε, σαν να μην είχε καμιά σημασία η σχέση της με την πρώην μου. Την ακολούθησα. Ο ψυχρός αέρας με συνέφερε, κι ύστερα… το θρόισμα των φύλλων, το στραφτάλισμα των νερών της πισίνας από τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, η αίσθηση του μεταξιού στα χέρια μου από το κόκκινο Armani και το φλογερό βλέμμα της Λίλιαν ανέστειλαν τις αναστολές μου και προχώρησα σε πιο τολμηρές κινήσεις, που φευ! μου κατέστησαν απολύτως βέβαιο ότι η Λίλιαν υπήρξε κάποτε άντρας. Την κράτησα από τους ώμους και την απώθησα νιώθοντας μια πρωτόγνωρη αμηχανία, σε αντίθεση μ’ εκείνη που χαμογελώντας μου είπε:

 “Είμαι το χριστουγεννιάτικο δώρο της Άννας, για σένα!”  

Βεβαιώθηκα πανικόβλητος ότι πιθανόν θα σκοτωνόμουν αν πηδούσα από τη βεράντα, οπότε επέλεξα να περάσω μέσα από το σαλόνι όπου ένιωσα τα συνωμοτικά βλέμματα όλων καρφωμένα επάνω μου.

Οι σκηνές αυτές που αποφάσισα να κλειδώσω στο βάθος της συνείδησής μου επανέρχονται κάθε φορά με τις κωδικές λέξεις “χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν”, και αμαυρώνουν τη μέρα της γιορτής, θολώνουν την πιο όμορφη μέρα Χριστουγέννων της ζωής μου, τότε που γνώρισα την Άννα, με κάνουν να θέλω να ζήσω με την όπισθεν, ν’ αρχίσω ως άλλος εαυτός αυτή τη σχέση που δεν κατάφερα να εκτιμήσω όπως της άξιζε.

Έχουν περάσει χρόνια από τότε με τα Χριστούγεννα να συμβαίνουν αλλού, έξω από το παράθυρο με την κιτρινισμένη από τον καπνό των τσιγάρων κουρτίνα… Να ακούω μόνο τον απόηχο της χριστουγεννιάτικης μουσικής και του γέλιου των διερχόμενων…ήταν κι εκείνα μια κάποια αίσθηση ότι η ζωή δεν σταμάτησε για όλους… μέχρι φέτος, αυτή τη μαύρη για όλους χρονιά που οι δρόμοι ερημώνουν τις νύχτες και ο τρόμος της αρρώστιας  είναι διάσπαρτος.

Ντρέπομαι γιατί νιώθω λιγότερο δυστυχισμένος, παρότι  φυλακισμένος στους τέσσερις τοίχους, όμως υγιής. Ντρέπομαι ακόμη, γιατί χαίρομαι που φέτος τείνουν να καταργηθούν τα Χριστούγεννα για όλους…

 

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top