Μετάφραση | Τρία ποιήματα από τον Μάριο Λούτσι (Mario Luzi, 1914-2005)
Μετάφραση από τα Ιταλικά – Επίμετρο: Θεοδόσης Κοντάκης //
Αίτηση ασύλου ενός ταξιδιώτη στο Βιτέρμπο [Richiesta d’asilo d’un Pellegrino aViterbo]
Τι παραθύρια, τι κάμαρες γιορτινά στολισμένες ξανοίγεις
στο φρέσκο τον αγέρα, στ’ απαλό του ήλιου φως. Και τα σπίτια
που ολοτρόγυρα στην πρόσοψή τους φουντώνει η φωτιά,
τα παιδάκια, τα χελιδόνια, οι κουκουβάγιες.
Στα πορτόνια σταματούνε τα κάρα με τα σταφύλια: ένα-ένα,
ακολουθούνε σώματα ζωντανά και σκιές.
Απ’ το σιντριβάνι παίρνει νερό η γυναίκα,
ξανανεβαίνει την ανεμόσκαλα, κοιτάζει
κείνο το καράβι τ’ αγκυροβολημένο στον ουρανό: το Βιτέρμπο –
κι ύστερα ξαναμπαίνει, χάνεται στα ενδότερα
του σπιτιού, της πόλης, του χρόνου.
Καινούργιος σ’ αυτούς τους δρόμους, μα όχι ξένος
άκουσα το σακάτη στο κατώφλι
να προσεύχεται για τη μοίρα τούτης της κιβωτού
με το πηγαινέλα των εργατών της,
τα ερειπωμένα της σπίτια, τα ζωντανά της,
τους γέροντές της τους σοφούς και τους νεκρούς της.
Τ’ άλογά μου τ’ άφησα στις πύλες,
άσυλο ζήτησα κι ικέτεψα πολύ
να με δεχτούν, ένα μ’ αυτούς να γίνω. Κοίτα καλά
συ τώρα, εξέτασε της νύχτας τα σημάδια.
~~~~~~~~~~~~~~
Ιούνιο μήνα [Nel mese di Giugno]
Κατά τον Ιούνιο
καθώς η πόλη που αιωρείται
πάνω απ’ τη δική μας τη σύγχυση
υψώνεται μες στη φωτοβολή
την αβέβαιη την ώρα ανάμεσα σ’ ύπνο κι αγρύπνια
όταν το σώμα στο ίδιο του το βάρος υποκύπτει
μα ξανασηκώνεται πάνω απ’ την κούρασή του
στου χρόνου τη ρωγμή ανάμεσα στο χελιδόνι και τον γκιώνη
ανάμεσα στη ζωή και την επιβίωση
Συ που συντρίβεις τη δουλοπρέπεια και την υπεροψία
-καθώς λένε- κείνου που υποφέρει, έλα
αν δεν είσαι κιόλας κάπου
με μορφή πλάνητα,
σακάτη, παιδιού ζαβολιάρικου.
Ακολούθα τα βήματα κείνου που δείλιασε, πλησίασέ τον
τον μοναχικό, και πες κι εσύ: η αρετή, όταν δε στοχεύει
την αγάπη, είναι γράμμα κενό.
Είναι την ώρα τούτη, στο μέσον του χρόνου
που ο άστεγος σέρνει τα κουρέλια του
στο γρασίδι το πατημένο κι αναζητά καταφύγιο,
λαμπυρίζει η κωλοφωτιά, ένα σκυλί γαυγίζει.
Στρατόπεδο προσφύγων
[Il campo dei profughi]
Η γυναίκα ανεβαίνει αργά και μαζεύει
χαλάκια, μες στον αβέβαιο τον άνεμο,
που ’χε απλωμένα ανάμεσα στα παλούκια. Αλυχτά
το σκυλί, σώμα δίνει στις σκιές.
Σημάδια υπάρχουν καταιγίδας
μες στο λαβύρινθο από αναχώματα και χαντάκια∙
άνθρωποι σαν κοπάδια σταματημένα
ή σαν φορτία κρατημένα στο τελωνείο, στοιβαγμένα
σε σκηνές ή παράγκες, μόνιμα
ή σε προσωρινό σταθμό: ένα θέαμα νυχτερινό
από μεταναστεύσεις δίχως κίνηση, δίχως
γαλήνη, κείνη που ο Δίκαιος ο διαλεγμένος για εξιλασμό
όρθιος πλάι στην παραστάδα συλλογιέται
ανάμεσο σε μπόρες και χιονιάδες.
Φέρνει ο άνεμος μια ριπή από βρομόνερα.
Μα τι κάνεις; Τι κάνεις και χάνεσαι σε τούτο το γρίφο;
Ο καινούργιος στον τόπο διστάζει
ποιον δρόμο να πάρει∙ ο άλλος, ψαρολόγος
ή σκαφτιάς, περνά απέναντι,
τρυπώνει αποφασισμένος σε τούτο το υγρό σκέπασμα
τ’ απλωμένο πάνω στο ποτάμι ανάμεσα σε βροντές κι αστραπές.
a
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ο Μάριο Λούτσι (1914-2005) είναι ένας από τους πιο διάσημους Ιταλούς ποιητές του 20ού αιώνα, μολονότι το έργο του δεν είναι επαρκώς γνωστό στη χώρα μας.
Κατά τη διάρκεια του μακρότατου βίου του, διέτρεξε με το πλούσιο ποιητικό του έργο διάφορα ρεύματα του ιταλικού ποιητικού μοντερνισμού του 20ού αιώνα. Ξεκινώντας από την ποίηση του ερμητισμού κατά τη δεκαετία του 1930, στρέφεται σταδιακά στον πεδίο του οραματικού-μεταφυσικού, θέτοντας συχνά στα ποιήματά του φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με την αινιγματική φύση της πραγματικότητας και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτήν.
Η αγωνιώδης αυτή αναζήτηση, πάντως, δεν εμποδίζει τον ποιητή να εγκύψει στον κοινωνικό προβληματισμό, και μάλιστα -όπως γίνεται φανερό και από τα τρία ποιήματα που δημοσιεύονται εδώ- με ιδιαίτερη ευαισθησία: τα ποιήματα αυτά, γραμμένα στα μέσα της δεκαετίας του 1950, είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Και αυτό χάρη στη διεισδυτική, προφητική ίσως, ματιά του Ποιητή, ο οποίος έχει την ικανότητα να διακρίνει -μέσα στην τύρβη των κοινωνικών αναστατώσεων- το αιώνιο δράμα του ανέστιου, ξεριζωμένου ανθρώπου και της αναζήτησης μια Πατρίδας, ό,τι κι αν αυτή μπορεί να σημαίνει.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Μετάφραση | Joseph Roht, Ο ξεχωριστός μαθητής ( 1916)
30/01/2024, 7:39 μμ -
-
Mετάφραση: “Il dolore”, Irma Kurti
09/01/2024, 8:17 μμ -
Τρία ποιήματα του Κωστή Παλαμά στ’ αγγλικά
12/12/2023, 8:52 μμ -
Δύο ποιήματα του Mosab Abu Toha
12/12/2023, 8:51 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίημα: “Νούφαρο”
Του Γιάννη Πρωτοψάλτη // * Νούφαρο Δεν ήταν δα και θεός για να βαδίζει επί των υδάτων, μπορούσε όμως να περπατά στα φύλλα από τα νούφαρα, μόνο και μόνο για να μυρίσει τον ανθό τους.
Περισσότερα -
Για τον Νίκο Καββαδία
Γράφει ο Γιώργος Ν. Μανέτας // Λίγο πριν συμπληρωθούν εκατό χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία, αισθάνθηκα την ανάγκη να προσδώσω σκέψεις και απόψεις συνακόλουθες των συναισθημάτων μου, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον άνθρωπο και το έργο του.
Περισσότερα -
Το αμφίσημο των σχέσεων και των συναισθημάτων
Γράφει η Μαρία Λιάκου // «Τραμπάλα», Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, εκδ. Μελάνι, 2016, σελ. 112 Ο Χρήστος Γκέζος εισέβαλε στην καρδιά μου και στη βιβλιοθήκη μου το 2014 με το μυθιστόρημά του «Η λάσπη» εκδόσεις Μελάνι. Το βιβλίο αυτό
Περισσότερα -
Η ‘Μαδρίτη, η πόλη του ενός εκατομμυρίου πτωμάτων’ και η απεικόνισή της μέσα στην μετεμφυλιακή ‘Κυψέλη’ του Καμίλο Χοσέ Θέλα
Γράφει ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης // «Η Κυψέλη» του Καμίλο Χοσέ Θέλα. Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Μετάφραση: Μαρία Χατζηγιάννη. 1989. Αθήνα Το μυθιστόρημα τοποθετείται στη Μαδρίτη του 1943, μετά το τέλος του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, και ασχολείται
Περισσότερα -
H ιστορία του Ισμαήλ και της Αϊσέ
Γράφει o Κώστας Τραχανάς // Ζαν-Ζοζέ Φραππά «Στη Θεσσαλονίκη -Υπό το βλέμμα των θεών», Εκδόσεις Εστία 2023, σελ. 213 Το μυθιστόρημα αυτό εκτυλίσσεται στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στα πλαίσια της «εκστρατείας της Ανατολής»,
Περισσότερα -
Ένα μυθιστόρημα διπλής απομόνωσης
Γράφει ο Μάνος Κοντολέων // Χρήστος Αρμάντο Γκέζος: «Χάθηκε βελόνι», Μεταίχμιο Το άτομο εκείνο που είτε μόνο του είτε μαζί με την οικογένειά του εξαναγκάζεται να επιλέξει για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους μια μετανάστευση, τις περισσότερες φορές κρύβει
Περισσότερα -
Καμένα χαρτιά
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης // Douglas Stuart «Ο νεαρός Μάνγκο», Mετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Μεταίχμιο Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το νέο μυθιστόρημα του Douglas Stuart Ο νεαρός Μάνγκο, σε μετάφραση του Μιχάλη Μακρόπουλου. Δεν είναι
Περισσότερα