Σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //
Hugo Horiot: “Ο αυτοκράτορας είμαι εγώ – Ένα παιδί με αυτισμό αφηγείται” Μετάφραση: Ειρήνη Κωστούλα-Αργυρού, Εκδόσεις Στίξις, 2018, σελ. 178
Υπάρχουν αυτοβιογραφικά βιβλία που περιέχουν ποίηση και συναίσθημα, όπως αυτό του Hugo Horiot, ο οποίος γεννήθηκε στο 1982, ζει στο Παρίσι και έχει διαγνωστεί με αυτισμό, το Ο αυτοκράτορας είμαι εγώ . Όπως σημειώνει ο ίδιος στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, είναι μια ιστορία για τη διαφορετικότητα και για τον αποκλεισμό. Σε αυτό πολλοί άνθρωποι θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, μολονότι ο αυτισμός δεν φαίνεται , ούτε κατονομάζεται, είναι όμως παρών.
Το νόημα του βιβλίο περικλείεται σε μια φράση του Βίκτορα Ουγκό από το έργο του Το ακρωτήρι του ονείρου που είναι το μότο του: «Μονάχα τούτο μην ξεχνάτε: Εκείνος που ονειρεύεται πρέπει να ’ναι πιο δυνατός από το όνειρο, ειδάλλως κινδυνεύει».
Στην αρχή ο συγγραφέας αυτοπαρουσιάζεται: «Ονομάζομαι Ζιλιέν. Ζιλιέν Σιλβέστρ Οριό, αλλά με φωνάζουν Ζιλιέν. Είμαι τεσσάρων χρονών. Είμαι πολύ σοφός. Υπερβολικά σοφός. Όταν κάτι δεν μου αρέσει, θυμώνω. Θυμώνω πάρα πολύ. Φωνάζω, αλλά δίχως λόγια. Δεν μιλώ».
Ο αφηγητής μιλάει για τη μητέρα του, τον άνθρωπο που βρίσκεται διαρκώς κοντά του, και τους άλλους που τον περιτριγυρίζουν, τον πατέρα του, κυρίως, ο οποίος τον βάζει πάνω σ’ ένα τρακτέρ που χαράζει αυλάκια στο χωράφι του σπιτιού τους. Κι ύστερα μιλάει για το σχολείο, όπου τον πηγαίνει η μητέρα του, ένα κτίριο με δασκάλες και άλλα παιδιά που όμως δεν του αρέσει καθόλου, νιώθει καταπιεσμένος. Γι’ αυτό, θέλει να φύγει από εκεί, να εγκαταλείψει τη γη, να πάει αλλού, στο άπειρο, και να ενωθεί με την αστερόσκονη.
Έπειτα, η μητέρα του γεννάει την αδελφούλα του, οπότε βρίσκει συμπαίχτη για τα παιχνίδια του. Στο μεταξύ, μεγαλώνει και αλλάζει τρόπους ζωής και παιχνιδιών, πηγαίνει πλέον στο δημοτικό σχολείο, όπου κάποια στιγμή γίνεται ένα επεισόδιο με τη δασκάλα του. Αργότερα, πάει στο γυμνάσιο και ερωτεύεται μια όμορφη κοπέλα, την Οντίλ, τριάντα χρονών. Μόνο που τον επόμενο χρόνο αυτή φεύγει και μένει χωρίς αυτήν, να θυμάται τις όμορφες στιγμές κοντά της.
Στο γυμνάσιο όμως ο ήρωάς μας βρίσκει τη χαρά στην υποκριτική τέχνη: αγαπάει το θέατρο και σκέφτεται να γίνει ηθοποιός. Σύντομα, παίζει σε έργα του Άντον Τσέχοφ, στη Πρόταση γάμου και Γλάρος.
Hugo Horiot
Τούτο το αυτοβιογραφικό κείμενο, δείχνει την εσωτερική πάλη του Ζιλιέν με τον άλλο του εαυτό, τον Ουγκό, ενώ είναι αφιερωμένο στη μητέρα του, η οποία, όπως σημειώνει τον έφερε στον κόσμο «δυο φορές». Το Επίμετρο είναι γραμμένο από αυτή τη μητέρα, την Φρανσουάζ Λεφέβρ, η οποία τονίζει:
«Αποφάσισες να γράψεις. Ποιος θα μπορούσε να διηγηθεί την ιστορία σου καλύτερα από εσένα; Ποιος θα μπορούσε να τη θυμάται καλύτερα από εσένα;»
Το κείμενο της υπερήφανης μητέρας τελειώνει ως εξής:
«Στα έξι σου μου είπες: “Όταν ονειρεύομαι, αιχμαλωτίζω μια εικόνα και μπαίνω στο όνειρό μου. Τότε είμαι ελεύθερος”. Σήμερα, εσύ ο ίδιος είσαι δημιουργός εικόνων. Είσαι σκηνοθέτης. Ηθοποιός. Συγγραφέας».
Σίγουρα, το αυτιστικό παιδί κατάφερε να ξεχωρίσει από το πλήθος των ανθρώπων και να γίνει δημιουργός –το βιβλίο του είναι συγκινητικό.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Χρήστος Κεραμίδης: Ο Καβαλιώτης Ποιητής της Σεμνότητας
Γράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός [1] // Συλλογές: 1]. Δρόμοι της βροχής, αυτοέκδοση, Καβάλα 1998 2]. Τελευταία υπόσχεση, Στοχαστής, Αθήνα 2001, 3]. Ο Αύγουστος που περιμένω, Στοχαστής, Αθήνα 2016. Λάβαμε εδώ και καιρό τρεις ποιητικές συλλογές του Καβαλιώτη ποιητή,
Περισσότερα -
Ποίηση fractal: Τέσσερα ποιήματα
Της Αριάδνης Πορφυρίου // * Δένεται γύρω απ’ τον λαιμό μου Η αλυσίδα του Μινώταυρου Ισχυρότερη των μίτων μου. Πώς όμως γίνεται Να ’χει μεταξένια υφή; Τυλίγομαι στα πέπλα μου Κρύβομαι πίσω τους. Αδιόρατο φως πάνω από
Περισσότερα -
«Μέσα στην απώλεια, πρέπει να κουβαλάς και πολλά άλλα πράγματα. Το φευγιό. Τη σωτηρία. Την επιβίωση.»
Γράφει η Τζίνα Ψάρρη // Jaqueline Woodson «Κάτι αστραφτερό» , Μετάφραση: Άννα Μαραγκάκη, Εκδόσεις Πόλις, σελ. 208 «Η βροχή είχε παραχωρήσει τη θέση της σε μια εκτυφλωτική λιακάδα», την ώρα που η δεκαεξάχρονη Μέλοντι ετοιμαζόταν για την τελετή
Περισσότερα -
Σημειώσεις για το μυθιστόρημα «Παπούτσια με φτερά» της Μαρίας Παπαγιάννη
Γράφει ο Σταύρος Σταμπόγλης // Μαρία Παπαγιάννη «Παπούτσια με φτερά», Εκδόσεις Πατάκη, 2016, σελ. 288 Κρατώ ένα ζευγάρι παπούτσια με φτερά και 1197 λέξεις. Δηλαδή απαιτούνται σχεδόν 15 λεπτά για να σας περιγράψω τι ένοιωσα ταξιδεύοντας αλά Μαρία Παπαγιάννη.
Περισσότερα -
Βιωματική Λογοτεχνία
Γράφει η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη // Ελένη Εφραιμίδου, “Γκέρα”, διηγήματα, εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2020 Η Ελένη Εφραιμίδου ποιήτρια και πεζογράφος από την Ξάνθη, στο τελευταίο βιβλίο της «Γκέρα», εκδόσεις Σαιξπηρικόν, πήρε συνεντεύξεις από συντοπίτες της, τους αφουγκράστηκε καταγράφοντας βιωματικές μαρτυρίες
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο άνθρωπος που έκλαιγε γιατί δεν είχε AIDS”
Γράφει ο Όττο του Μεγάλου Χάους // * Τα αίματα είχαν ανάψει για τα καλά μέσα στο «Καφέ Κυβερνείον» κι η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Η κουβέντα είχε φτάσει στο φλέγον ζήτημα, το Μεταναστευτικό, αυτό που ξεσήκωνε πάντα τις
Περισσότερα -
Απόκρυφη οικειότητα ή αλλιώς «η ζωή είναι θλιβερή εκτός από τις σπάνιες στιγμές που σκάει μύτη η αγάπη»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Ούτε άγιοι, ούτε άγγελοι» του Ιβάν Κλίμα, Μετάφραση: Βικτώρια Τράπαλη, Εκδ. «Κέδρος», σελ. 307, «Κάποτε που είχα κατάθλιψη ρώτησα τον άντρα μου ποιο είναι το νόημα της ανθρώπινης ζωής… Σε θεμελιακό επίπεδο, δεν
Περισσότερα
