Μικρή αναφορά στην Camille Dungy
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //
Η ποιήτρια και εκδότρια Camille Dungy γεννήθηκε στο Ντένβερ (1972- ) του Κολοράντο, αλλά στη συνέχεια βρέθηκε σε συνεχή μετακίνηση γιατί ο πατέρας της, ένας ακαδημαϊκός γιατρός, δίδαξε σε διάφορα χρονικά διαστήματα σε πολλές διαφορετικές ιατρικές σχολές, σε όλη τη χώρα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ενώ συμπλήρωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Γκρήνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας. Το τελευταίο ποιητικό της βιβλίο, είναι το ‘Smith Blue’ (2011). Το 2010, βλέποντας την έλλειψη αφροαμερικανών ποιητών σε ανθολογίες, δήλωσε σε μια συνέντευξή της για το Oakland Tribune, ‘Μου λείπει που δεν βλέπω έγχρωμους συγγραφείς στη συζήτηση. Μέχρι να έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία στη συζήτηση, αυτό δεν είναι συζήτηση, είναι μονόλογος’.
Είναι εκδότρια του ‘Black Nature: Four Centuries of African American Nature Poetry’ (2009), συν-εκδότης του ‘From the Fishouse: An Anthology of Poems that Sing, Rhyme, Resound, Syncopate, Alliterate, and Just Plain Sound Great (2009), και βοηθός συντάκτη για το ‘Gathering Ground: A Reader Celebrating Cave Canem’s First Decade’ (2006). Έχει κερδίσει πολλά βραβεία και υποτροφίες. Τελευταία διδάσκει δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, ενώ ταυτόχρονα είναι καθηγήτρια στο τμήμα Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Κολοράντο. Ζει στο Κολοράντο με το σύζυγο και την κόρη της. Το παρακάτω ποίημά της, είναι από τη συλλογή, ‘What to Eat What to Drink What to Leave for Poison’ (Red Hen Press, 2006).
Κιβωτός
Θα μπω μέσα σου όπως η ελπίδα σε μένα,
ανάμεσα από εκτυφλωτικό υγρό, ανάλαφρη βροχή, και
Θα μείνω εκεί μέχρι να με διώξεις
Θα μείνω μέσα μέχρι να με κάνεις να ριζώσω.
Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη βροχή. Τόσα
καλοκαίρια έχω δοκιμάσει. Τόσα καλοκαίρια.
Αλλά όταν η βροντή ακουστεί μετά τη σπίθα
δεν θα υπάρχει διαφυγή. Δεν θα ξεπερνά
το υγρό εμποτισμού, το υγρό έλυτρο, τον υγρό πλακούντα.
Αυτό είναι περισσότερο απ’ ότι θέλεις ν’ ακούσεις. Πολύ περισσότερα
απ’ όσα θέλω να σου πω. Σκηνή
που μεταφέρει τη ζωή μου από την έρημο, εσύ,
η πίστη που γεννήθηκα και ξαναγεννιέμαι μέσα,
εσύ, διασώστης, ελευθερωτής της βροχής.
Ark
I will enter you as hope enters me /through blinding liquid, light of rain, and I /
will stay inside until you send me out; /I will stay inside until you ground me. /We cannot outrun the rain. So many /summers I have tried. So many summers.
But when the rumble calls after the spark /there can be no escape. No outstripping /the drench soak, the wet sheath, the water caul /
This is more than you want to hear. Much more/ than I want to tell you. Tabernacle/ transporting my life from the desert, you/ the faith I am born and reborn into/ you, rescuer, deliverer of rain.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ο Άκης Παρώδης στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:11 μμ -
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
30/04/2024, 9:07 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Η ψίχα της μεταλαβιάς»
30/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η διάφανη γνώση της μνήμης
Γράφει ο Διαμαντής Αξιώτης // «Η Εγνατία οδός μου», Χρυσούλα Βακιρτζή, διηγήματα, εκδ. ΑΛΤΕΠ, σελ. 140, Καβάλα 2018. Η επανέκδοση της συλλογής διηγημάτων της Χρυσούλας Βακιρτζή με τίτλο «Η Εγνατία οδός μου» μας χαρίζεται ανανεωμένη, προσεγμένη στην
Περισσότερα -
Απελευθερώνοντας ενέργεια
του Στέφανου Πάντου // * «Εφήμερα και ποιητικά» της Έτας Βασιλείου, Εκδ. «Γαβριηλίδη», σελ.76 1. H εικόνα του εξώφυλλου. Της είπα ότι δεν μου αρέσει έτσι, και είναι αυτή η εικόνα μια ζωγραφιά του εξαιρετικού Θάνου Γκιόνη και
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο έρωτας του διαμεσολαβητή”
Γράφει ο Θεόδωρος Πάλλας // Ο έρωτας του διαμεσολαβητή Του αρέσει να αγαπιέται. Του ψήλωνε το φρόνημα όσο να πεις, στην αρχή, τώρα το έχει δεδομένο. Φτάνει τον Κύριό του. Άλλωστε είναι ο σύνδεσμός
Περισσότερα -
Ποίηση: “Επανένωση”
Της Πηνελόπης Ντουντουλάκη // “Επανένωση” Από ένα σύννεφο που συναντήθηκε με τον Ιξίωνα έμελλε να προκύψει η αρχή του γένους των Κενταύρων. Τα διφυή, δασύτριχα όντα έγραψαν τη δική τους ιστορία είτε περίοπτη ως
Περισσότερα -
“Casta Diva” – Διήγημα του Γιώργου Γλυκοφρύδη
Φεβρουάριος, πλατεία Ναβόνα, Ρώμη Ο ήλιος δεν έκαιγε. Κι εκείνο το πρωινό ήταν βαριά συννεφιασμένο, αλλά η πόλη έλαμπε. Στο κέντρο της Ρώμης, η πλατεία Ναβόνα, αυτό το εξαίσια μπαρόκ αρχιτεκτονικό αριστούργημα, με το σιντριβάνι της
Περισσότερα -
✔ Ρίτσα Μασούρα: «Η ποίηση ήταν το εργαλείο για να σκορπίσω στους πέντε ανέμους λυγμούς και πόνο πολλών δεκαετιών»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Πάντα έγραφα δυό τρεις γραμμές σε στιγμές ιδιαίτερα δύσκολες για μένα. Αλλά συστηματικά και με κάποια πρώτα ποιητικά σκιρτήματα ξεκίνησα να γράφω στην αρχή της ελληνικής κρίσης, συνέχισα καθ’ όλη τη διάρκειά της
Περισσότερα -
Μπορεί ένας συνδικαλιστής να είναι καλός εκπαιδευτικός και παιδαγωγός;
Του Νίκου Τσούλια // Εισαγωγική παρατήρηση. Προφανώς εννοώ έναν συνδικαλιστή στο χώρο της εκπαίδευσης. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά γνωρίζω πολλά πρόσωπα που αντιστοιχούν στην παρακάτω ανάλυση. Με τη γενική τάση της εύκολης αποδόμησης προσώπων, θεσμών, πραγμάτων
Περισσότερα