Έιμυ Λόουελ — Δεκαπέντε χαϊκού
Μετάφραση: Κώστας Λιννός // *
Από τη σύνθεση «24 χαϊκού σ’ ένα μοντέρνο θέμα»
ΙΙ
Πως σ’ έχω πληγώσει ;
Με κοιτάζεις με ωχρά μάτια,
Αλλ’ αυτά είναι τα δάκρυά μου.
ΙΙΙ
Πρωί και βράδυ –
Ωστόσο για μας μια φορά καιρό πριν
Δεν υπήρχε διαχωρισμός.
VII
Τα μάτια μου είναι κουρασμένα
Ακολουθώντας σε παντού.
Σύντομες, ω σύντομες, οι μέρες !
VIII
Όταν το λουλούδι πέφτει
Το φύλλο δεν διατηρείται πια.
Κάθε μέρα φοβάμαι.
ΧΙ
Πάρ’ το, αυτό το λευκό ρόδο.
Οι μίσχοι των ρόδων δεν ματώνουν∙
Τα δάχτυλά σου είναι ασφαλή.
ΧΙΙ
Όπως ένας ποταμίσιος άνεμος
Που εκτοξεύει σύννεφα σ’ ένα λαμπρό φεγγάρι,
Έτσι είμαι εγώ για σένα.
ΧΙΙΙ
Παρακολουθώντας το αγριόκρινο,
Τα θαμπά και εύθραυστα πέταλα –
Πως είμαι άξια ;
ΧΙV
Σ’ ένα πορφυρό ποτάμι
Παρασύρομαι μέσα σε μια βαρκούλα.
Είσαι λοιπόν τόσο γενναία ;
ΧV
Η νύχτα ξαπλώνει δίπλα μου
Απέριττη και ψυχρή όπως ένα κοφτερό σπαθί.
Εκείνη κι εγώ μόνες.
ΧVIII
Κατόπιν σκέφτομαι:
Οι παπαρούνες ανθίζουν όταν μπουμπουνίζει.
Δεν είν’ αυτό αρκετό ;
ΧΙΧ
Η αγάπη είν’ ένα παιχνίδι – ναι ;
Πιστεύω πως είν’ ένα πλημμύρισμα:
Μαύρες ιτιές κι αστέρια.
ΧΧΙ
Αφήνοντας τη σελίδα,
Τυφλωμένη από μια νύχτα δουλειάς,
Ακούω τους πρωινούς κόκορες.
ΧΧΙΙ
Ένα σύννεφο από κρίνα,
Ή αλλιώς εσύ περπατάς εμπρός μου.
Ποιος θα μπορούσε να δει καθαρά ;
ΧΧΙΙΙ
Γλυκιά ευωδιά υγρών λουλουδιών
Πάνω από ένα απογευματινό κήπο :
Το πορτραίτο σου, ίσως ;
ΧΧΙV
Μένοντας στο δωμάτιό μου,
Σκεφτόμουν τα νέα ανοιξιάτικα φύλλα.
Εκείνη η μέρα ήταν ευτυχισμένη.
Amy Lowell: Αμερικανίδα ποιήτρια και κριτικός. Γεννήθηκε το 1874 και πέθανε το 1925. Η συνάντησή της, το 1913, με τον Έζρα Πάουντ υπήρξε καθοριστική για την οριστική ένταξή της στο ποιητικό κίνημα του Εικονισμού (Imagism).
* Ο Κώστας Λιννός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και μία μετάφραση. Από το 2009 είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Κουκούτσι.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ο Άκης Παρώδης στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:11 μμ -
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
30/04/2024, 9:07 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Η ψίχα της μεταλαβιάς»
30/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η ζωή είναι αλλού… (Τα άνθη του καλού των βράχων)
Γράφει ο Γιάννης Βασιλακάκος // * Γιώργος Βέης «Βράχια», εκδ. Ύψιλον Η 14η ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη Βράχια (εκδ. “ύψιλον/βιβλία”, Αθήνα 2020) – όπως και οι έως τούδε γνωστότερες στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό ταξιδιωτικές περιδιαβάσεις του –,
Περισσότερα -
Διήγημα: «Τι φεγγάρι απόψε!»
Του Θεόδωρου Πάλλα // * Η κοπέλα κυριαρχικά εισέβαλε αναψοκοκκινισμένη. Πίσω της δυο νεαροί χαϊδολογούσαν το άρωμά της, υποβάσταζαν το πέπλο της ομορφιά της. Με την ίδια λαχτάρα για τα μάτια της (ή για το κορμί της;) κι οι
Περισσότερα -
Η λύτρωση των ανθρώπων με άγχος
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // «Άνθρωποι με άγχος», Φρέντρικ Μπάκμαν, Μετάφραση: Γιώργος Μαθόπουλος, εκδόσεις Κέδρος, σελ.416 Έχοντας διαβάσει διθυραμβικές κριτικές για τα τρία προηγούμενα βιβλία του Φρέντρικ Μπάκμαν που είχαν κυκλοφορήσει ήδη στα Ελληνικά ήμουν αρκούντως επιφυλακτικός για
Περισσότερα -
✔ Αριάνα Χάρουιτς: «Με το “Σκοτώσου, Αγάπη” γεννήθηκα. Πριν ήμουν απλά στη ζωή»
Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα // * «Η μητρότητα είναι διαφορετική, η μητρότητα είναι τόσο βίαιη, τόσο σπαρακτική, είναι μια εμπειρία πολέμου, σαν ναρκωτικά, σαν ασθένειες, σαν τυφώνας, ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται. Μου φαίνεται καταπληκτικό συναίσθημα, που οδηγεί στην τρέλα,
Περισσότερα -
Το τρένο της μνήμης και της νοσταλγίας
Γράφει η Βιολέττα–Ειρήνη Κουτσομπού // * Γιάννης Ξανθούλης «Την Κυριακή έχουμε γάμο», εκδ. Διόπτρα Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές. Ξέρεις ότι είναι φευγαλέες, θέλεις να τις κρατήσεις, δεν μπορείς. André Maurois Το παρελθόν δεν είναι
Περισσότερα -
Για την ποιητικό έργο του Γιάννη Πρόφη
Γράφει η Μηλίτσα Πιέτρη- Αυγούστη // Απόψε αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση και τιμή που με επέλεξε να παρουσιάσω το ποιητικό έργο του. Είμαστε όλοι εδώ να τιμήσουμε τον Γιάννη Πρόφη , τον Λαογράφο, ζωγράφο, συγγραφέα, θεατρικό συγγραφέα αλλά πρωτίστως
Περισσότερα -
Διήγημα: «Απώλεια μάζας»
της Ελένης Στελλάτου // * Το ξυπνητήρι χτύπησε κι εκείνος πετάχτηκε ζαλισμένος. Ανακάθεται στο κρεβάτι κι ακουμπά τα πόδια του στο πάτωμα. Οι παντόφλες του είναι πάντα εκεί, τακτοποιημένες στο πλάι, να τον περιμένουν. Τις φόρεσε και τράβηξε προς
Περισσότερα