Fractal

Όταν η συλλογική περιδίνηση καθορίζει την ατομική περιπέτεια

Γράφει ο Γιάννης Νικολούδης //

 

Νίκος Αραπάκης «Ο Αμερικάνος», εκδόσεις Τόπος

 

«Ονομάζομαι Ισμαήλ Μπερσερέ».

Η εναρκτήρια φράση του Αμερικάνου (Τόπος, 2021) μπορεί να φέρνει στο νου την αρχή του Μόμπι Ντικ, σύντομα, όμως, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι, αν στο έπος του Μέλβιλ αποτυπώνεται η μάχη του ανθρώπου με τον εαυτό του και το φυσικό στοιχείο, στον Αμερικάνο δεσπόζουν οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες με φόντο τις ΗΠΑ των αρχών του εικοστού αιώνα.

Έμπειρος στο ιστορικό μυθιστόρημα με πολιτικές προεκτάσεις, ο Αραπάκης ισορροπεί περίτεχνα μεταξύ πραγματολογικού και αφηγηματικού υλικού, στήνοντας με άνεση και πειστικότητα το μυθοπλαστικό του σύμπαν. Και αυτό ενώ ο συγγραφέας καταπιάνεται με έναν μεγάλο όγκο ιστορικών πληροφοριών (σε σημεία περισσότερο γνωστών, σε άλλα σημεία σχετικά άγνωστων στο ευρύ κοινό). Με άλλα λόγια: η λογοτεχνικότητα του κειμένου υπερτερεί της ιστορικής του διάστασης και η συμπόρευση τους λαμβάνει χώρα υπέρ της πρώτης. Αυτό είναι ένα μεγάλο ατού και χρησιμεύει και σε κάτι άλλο: ενώ ο Αραπάκης έχει να διαχειριστεί ένα ιδεολογικά φορτισμένο κείμενο, πρωτίστως τον ενδιαφέρει να πει μια ιστορία ρεαλιστικά και πειστικά και αυτό αμβλύνει τις όποιες πολιτικές τοποθετήσεις, τις προσγειώνει, τις φέρνει στα μέτρα της αμφίθυμης πραγματικότητας.

Ο Ισμαήλ στροβιλίζεται στην ιστορική περιπέτεια των αρχών του αιώνα, δίνει το στίγμα του και σκιαγραφείται με ευκρίνεια. Και αυτό παρότι ο Αραπάκης δεν ενδιαφέρεται  για το ανάγλυφο της φωνής του: ο Ισμαήλ δεν λογοδοτεί ως γλώσσα στην εποχή του, δεν βουλιάζει στον κόσμο που του έτυχε να ζήσει, μιλάει από ένα άλλο παρόν και περισσότερο αποτυπώνεται ως ένας διαυγής και συνειδητός φορέας του ιστορικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, ένα δοχείο απ’ όπου περνάνε και φιλτράρονται τα γεγονότα, μια αφορμή για να διυλιστεί το πλαίσιο της εποχής.

Η γραφή του μυθιστορήματος είναι εξωστρεφής και επεξηγηματική: με τον ίδιο αναλυτικό τρόπο που αναφέρονται τα μεγάλα γεγονότα και οι ανακατατάξεις της εποχής, αποδίδεται και ο εσωτερικός κόσμος του ήρωα, οι συγκρούσεις και οι αμφιταλαντεύσεις του, όλα απόηχοι και αντίχτυποι των μεγάλων ιστορικών γεγονότων. Κάθε ιστορικοκοινωνική μεταβολή πέφτει σαν σκιά στον ψυχισμό του ήρωα, μεταφρασμένη και κωδικοποιημένη σε όρους ψυχολογικού ρεαλισμού.

 

Νίκος Αραπάκης

 

Κυρίαρχο ζήτημα του βιβλίου, πέρα από τις αβίαστες ( και επείγουσες ) αναγωγές του στο σήμερα,  είναι ότι η  συλλογική περιδίνηση καθορίζει την ατομική περιπέτεια.

Η ιστορία του Ισμαήλ (η πλοκή του βιβλίου κρύβει εκπλήξεις και καλοστημένες ανατροπές για τον αναγνώστη)  μεταξύ άλλων αποτελεί και μια πορεία ενηλικίωσης. Ο Τουρκοκρητικός Ισμαήλ ξεκινάει από τα ταραχώδη Βαλκάνια για να καταλήξει αλλάζοντας ταυτότητα στις Ηνωμένες πολιτείες, πολιτικοποιημένος και αφοσιωμένος πια στους εργατικούς αγώνες. Το μυθιστόρημα κλιμακώνεται  με τη σφαγή του Λάντλοου: σκηνή στημένη αριστοτεχνικά κρατώντας  τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Ώσπου το μυθιστόρημα κλείνει με έναν αυθεντικά συγκινητικό τρόπο που  μένει χαραγμένος  στη μνήμη  για καιρό μετά την ανάγνωση.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top