Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Ένα αφήγημα: “Ζάβαλη* Μακεντότσκα – Βασανισμένη Μακεδονία”
24/01/2018, 8:17 πμ

Ένα αφήγημα: “Ζάβαλη* Μακεντότσκα – Βασανισμένη Μακεδονία”

Του Γιώργου Τερζή //

 

 

 

 

Ζάβαλη* Μακεντότσκα

Βασανισμένη Μακεδονία

 

Χρήστος Τερζής. Ο προπάππους μου. Δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1907 από τον Ζήνα, Έλληνα λήσταρχο και στρατολογημένο στην τσέτα του ήλιου του Βαρδάρη, του Αποστόλ Πέτκωφ που πολέμησε στο μακεδονικό αγώνα, αν και Έλληνας Σλαβόφωνος στο πλευρό των Βουλγάρων. Ο αιματηρός μακεδονικός αγώνας το 1907 είχε κορυφωθεί με πολλά θύματα, ‘Ελληνες, Σλαβόφωνοι, Τούρκοι, Σλαβομακεδόνες, Βούλγαροι σφάζονταν για την Μακεδονία. Ο προπάππους μου ήταν ένας από τα αθώα θύματα της αγριότητας των κομιτατζήδων, στο χωριό του, στην Ράμνα, ένα τσοπανοχώρι στους πρόποδες του καστανόφυτου Πάϊκου, το απομεσήμερο του Αυγούστου, όταν μετά τον κάματο της σκληρής εργασίας στα κτήματα και στα κοπάδια, πίνοντας τσίπουρο είπε ένα αθώο χωρατό για τον Ζήνα. Οι δοσίλογοι δεν άργησαν να το μεταφέρουν στο πρωτοπαλίκαρο του Πέτκωφ και την επόμενη μέρα ο μπάρμπα Χρήστος είδε την τελευταία ανατολή στην πεδιάδα του Βαρδάρη πριν ξεψυχήσει στα χέρια των γιων του, δολοφονημένος άναδρα από τον πληρωμένο με τριάκοντα αργύρια συμπατριώτη του, Τράϊο Μήτρωφ (Ζήνας). Το άδικο αίμα πότισε για άλλη μια φορά την πολύπαθη μακεδονική γη. Μακάρι να ήταν το τελευταίο. Όμως η ιστορία δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Ο κύκλος του αίματος δεν θα κλείσει ποτέ προφήτεψε η Κασσάνδρα στους εφιάλτες των γερόντων λίγο πριν κλείσουν τα μάτια τους, όταν πια κανείς δεν πίστευε έναν ετοιμοθάνατο γέρο και τα προθανάτια παραληρήματά του.

Άνθρωποι του μόχθου, βιοπαλαιστές, καστανάδες, υλοτόμοι, καρβουνιάρηδες, τσοπάνοι, κολίγοι, γητευτές της γης και των ζωντανών δεν πρόλαβαν να δουν τον Χάρο, να προφυλαχθούν, να παρακαλέσουν, να ικετέψουν για μια τελευταία επιθυμία, να δουν για τελευταία φορά το δείλι στην κοιλάδα του Βαρδάρη, στη λίμνη των Γιαννιτσών, να χορέψουν μια γκάιντα. Δεν πρόλαβαν, ο θάνατος ήρθε από τα αδέλφια, από τους συγχωριανούς τους, από ένα τιμημένο ξένο, φιλοξενούμενο δαίμονα, από ένα παιδί, από μια κορασιά, από τον αδερφό. Τα κύματα της κόλασης ξεχύθηκαν στη Μακεδονία μετά από αιώνες αρμονικής συνύπαρξης των φυλών της. Ζάβαλη Μακεντότσκα. Πούκαϊα (Πάικο). Το βουνό του θανάτου. Στο λυκόφως του 19ου αιώνα. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ψυχορραγεί και στη βόρεια μεθόριο του ελληνισμού στο Πάικο, στα καστανοδάση του, στις κρυστάλλινες πηγές του, στις φιδίσιες υδάτινες φλέβες του, στα αητόφωλια χωριά του, στα ξωκκλήσια και στα μοναστήρια του, στα λιβάδια του Αρχάγγελου αρχίζει η σφαγή. Θρηνούν οι δώδεκα θεοί, η Παναγιά της Κρώμνης, ο Αη Γιώργης, οι σλαβικές θεότητες, ο προφήτης Ηλίας, ο Ίλιντεν των Σλάβων, τα χάλκινα, οι νεράιδες, οι νύμφες, οι γητειές, τα τσιγγάνικα βιολιά. Λέλε Μακεντότσκα. Αλίμονο Μακεδονία μου. Πότε οι φυλές σου θα μονιάσουν; Πότε Σλάβοι και Έλληνες θα μερώσουν; Πότε θα αναπαυθούν οι ψυχές των δούλων σου, του Κυρίλλου και του Μεθοδίου, του Γιώργη (Αλέξη ) Ζορμπά, του Παύλου Μελά, του μπάρμπα Χρήστου, του Ζήνα, του Αποστόλ Πέτκωφ. Πότε θα καρπίσει ο σπόρος των βυζαντινών ιεραποστόλων; Πότε τα ροζιασμένα μακεδονικά χέρια θα αφήσουν τα τουφέκια και θα αδελφώσουν χορεύοντας στο αλώνι του χωριού; Μόνο όταν οι βιαστές της Μακεδονίας αφουγκραστούν τα άγια χώματά της και με τρόμο από τις φωνές του Αλεξάνδρου, τις κατάρες της Κασσάνδρας, τα τρομερά λόγια της Αποκάλυψης όπως τα ψιθυρίζει ο Κύριλλος, τότε θα πλύνουν τα κόκκαλα των αδικοχαμένων νεκρών με μπρούσκο κοκκινέλι, θα υψώσουν στον ήλιο λάβαρο με τις φτερούγες του δικέφαλου αητού να σκεπάζει προστατευτικά τον ήλιο της Βεργίνας και βαθιά στη μήτρα της μακεδονικής γης το αίμα με το σίδερο θα γίνουν λίπασμα για τις οξιές, τις βελανιδιές, τα πλατάνια. Αφήστε τις φυλές της Μακεδονίας ήσυχες. Θα δώσουν λόγο, θα τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους, θα παντρέψουν τα παιδιά τους, θα κανακέψουν τα εγγόνια τους θα έχουν έναν έντιμο και όμορφο θάνατο σε βαθιά γεράματα, χωρίς Ερινύες, χωρίς τις εφιαλτικές προφητείες της Κασσάνδρας, χωρίς τα ουρλιαχτά του Αλεξάνδρου, χωρίς τα κλάματα της Σμυρνιάς, της μάικως, της μπάμπως. Ας ενωθούμε για την Μακεδονία χωρίς εθνικιστικές κορώνες, χωρίς θεοκρατικά συλλαλητήρια,χωρίς ξένους διαμεσολαβητές, πράκτορες των μεγάλων δυνάμεων που είναι πολύ μικρές για την Μακεδονία, που μας θέλουν όλους Σλάβόφωνους, Σλαβομακεδόνες και Έλληνες πιόνια τους. Η Μακεδονία ανήκει στους λαούς της, στις πανάρχαιες φυλές της. Έτσι μόνο θα πάψει να ακούγεται ανάμεσα από τις καστανιές και τις οξιές ο θρήνος…

 

Λέλε μάικω… Ζάβαλη Μακεντότσκα… Καημένη Μακεδονία… ζάβαλη*: καημένη

Ιανουάριος 2018

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top