Fractal

Τρία ποιήματα

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

Ένα λάθος έγκλημα

 

Άκουσέ με.

Θα σε περιμένω κρατώντας

Την εφημερίδα

Που γράφει για τον φόνο

της χθεσινής βραδιάς

Μήτε τον θύτη βρήκαν

Μήτε το θύμα

Μόνο εγώ ξέρω που κρύβονται

Αιώνιοι λιποτάκτες του παράλογου

Φορούν την φωτιά στο στήθος τους

Και ψιθυρίζουν στο αυτί τις ανάγκες τους

Πως τάχα ασφυκτιούν γιατί τους στέρησαν

Τα βράγχια

Σπαρταρούν στην προσπάθειά τους να ανασάνουν

Μα πριν ξημερώσει και μαθευτεί το νέο

Θα λιώσει η εφημερίδα

Μελάνι και χαρτί θα ξαναγίνει

Να ξαναγραφεί σωστά το έγκλημα:

 

Εθεάθησαν να περιπατούν γυμνοί

Έχοντας έκαστος έναν σουγιά μπηγμένο

Στην πλάτη

Στην προσπάθειά να τους σώσουν

τα όργανα της τάξης

Αυτομόλησαν λόγω φόβου.

Έτσι, αφέθηκαν στο άπειρο

Μαχαιρωμένοι πισώπλατα

Να περιπατούν

Ώσπου κοινώνησαν το αίμα τους

Κι αγκαλισμένοι διακτινίστηκαν.

 

 

Για να φιλήσω δάχτυλα

 

Σήμερα που εξιλεώθηκα

Σήμερα κιόλας φορτώθηκα

Όσα δεν μού ‘πρεπαν.

Θα ανηφορίσω τον δρόμο ξανά

Με πείσμα και υπομένοντας

Να ισορροπώ σε τόσο γλιστερή άσφαλτο

Γεμάτη κομμάτια τζαμιών σπαρμένα παντού

Και χαώδη χάσματα ενδιάμεσα

Πρέπει όμως να άρω την κλίνην μου

Και να περιπατήσω για να φτάσω εκεί που πρέπει.

Κομμάτια οι βράχοι εμπρός μου

ξοπίσω άφηνα τα σπλάχνα μου

βορά στους συνεπείς σκύλους

που ακολουθούσαν μια ζωή

ξέροντας πως εγώ

για να φιλήσω δάχτυλα λιώνω τόνους υποδημάτων.

 

 

Απόκρυφα ευαγγέλια

 

Στην καμπύλη του βλέμματος

θ’ αποκοιμηθώ

μαλακά στήθια δρόμοι ολόφωτοι

κόμπο το κόμπο

η μυρωδιά του δέρματος

θα τρυπώσει στις φλέβες μου

να κυλά ως την επόμενη συνέρρευση

αναίμακτη αφή, πέτυχε η επέμβαση είπαν

τώρα στα σεντόνια κείτεται η ανάρρωση

δε θα σου κρυφτώ ξανά

όσο θα μου λες πως σου λείπω

εγώ θα σου χαρίζω την ψυχή μου

πόθος μυστικής συνάντησης

καθώς κατρακυλούσα

γαντζώθηκα από πάνω σου

αιμοδότης πιστός του σύμπαντός μου

στάζεις στα σπλάχνα μου μηδέν ρέζους αρνητικό

τρεις μετάνοιες μπροστά στα πόδια σου θα κάνω

θα με σηκώσεις και θα χωθώ στους μηρούς σου

σάρκα της σάρκας σου είμαι

στα πιο απόκρυφα ευαγγέλια στάζει αίμα δικό μου

θα κοινωνήσω αφού εξομολογηθώ

πώς μπόρεσα και πορεύτηκα μια ζωή αιδοίο-ήλιος

και συ πιστός προσκυνητής του χάους μου.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top