Fractal

Ο έρωτας σαν φωτιά

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη: “Η μάσκα της Γελλώς” Εκδόσεις Μέθεξις, 2021, σελ. 556

 

Η Γελλώ στην ελληνική μυθολογία ήταν μια γυναίκα δαίμονας ή  δαιμόνιο, μια Λάμια, μπορούμε να πούμε, που ευθυνόταν για τους πρόωρους θανάτους μικρών παιδιών και  αποτελούσε το φόβητρο των μανάδων. Αυτό το όνομα χρησιμοποιεί η Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη στον τίτλο του καινούργιου μυθιστορήματός της για να υποδηλώσει το –καλό ή κακό– πνεύμα που στεκόταν δίπλα στη ζωή της Ευτυχίας Αυγουστή, της ηρωίδας στο μυθιστόρημα της Η μάσκα της Γελλώς. Η συγγραφέας γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Μέλος του Επιστημονικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Νομικής του ΑΠΘ, δίδαξε Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο σε μεταπτυχιακό επίπεδο και έγραψε ειδικές νομικές μελέτες.

Το 2019 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα Μέλλον μου είναι το παρόν με θέμα τον έρωτα ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Η αρχή εκείνου του έργου ήταν αινιγματική αναφορικά με τους δύο ηλικιωμένους πρωταγωνιστές, έναν άντρα και μια γυναίκα. Κατά κάποιο τρόπο, θύμιζε τους προλόγους-εισαγωγές στα σκανδιναβικά αστυνομικά μυθιστορήματα, μολονότι δεν ήταν καθόλου αστυνομικό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το παρόν.

Στο πρώτο κεφάλαιο γνωρίζουμε τους ήρωες της ιστορίες, η οποία πάει μακρά, στο παρελθόν. Είναι ο Λέανδρος, ο νέος άντρας που επιστρέφει στην Ερμούπολη ύστερα από αρκετά χρόνια για να εγκατασταθεί στην οικογενειακή  βίλα με τη σύζυγό του και το κοριτσάκι τους. Φαίνεται ερωτευμένος με τη σύζυγό του, μάλιστα η κυρία που φροντίζει τη βίλα τον αποκαλεί «καψούρη. Ωστόσο σύντομα σμίγει ερωτικά με μια παντρεμένη κοπέλα, τον εφηβικό του –και ανεκπλήρωτο– έρωτα. Παράλληλα, ανακαλύπτει κάτι χειρόγραφα της μητέρας του, η οποία κατέγραφε τη ζωή της στο χαρτί, μια ζωή σαν μυθιστόρημα, αυτή τη ζωή που θέλει να αφηγηθεί η Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη.

Η πραγματική ιστορία αρχίζει το καλοκαίρι του 1950 στην Αντίπαρο, όταν ο σκληροτράχηλος καπετάνιος Νικόλας Αυγουστής από τη Σύρο βαφτίζει την κόρη του. Η σύζυγός του, η όμορφη Σταυρούλα, φτιάχνει μπομπονιέρες και τραγουδάει για χάρη της μικρής Σταυρούλας. Ο καπετάνιος λείπει πολύ καιρό στη θάλασσα και κάθε φορά που επιστρέφει στο σπίτι του η ευτυχία είναι εμφανής στα πρόσωπα του ζεύγους. Κι έπειτα γεννιέται ο μικρός Ανδρέας. Ο καπετάν-Νικόλας φέρνει του κόσμου τα καλά στην οικογένειά το σε βαθμό που οι φιλενάδες της Σταυρούλας δεν μπορούν να κρύψουν τη ζήλια τους. Ωστόσο, οι απουσίες του καπετάνιου προκαλούν άσχημα αισθήματα –αρκετά βασανιστικά, μοναξιάς στη Σταυρούλα, η οποία δοκιμάζει τις αντοχές της –«Ο αγώνας είναι άνισος», διαβάζουμε.

Κι ενώ οι συντοπίτισσες αναρωτιούνται με πόσες γυναίκες πηγαίνει ο καπετάνιος στα λιμάνια του κόσμου που επισκέπτεται, η συγγραφέας, ως ανώνυμη αφηγήτρια μας αποκαλύπτει πως η Σταυρούλα έχει εκμυστηρευτεί στη Φρόσω, τη μαμή, ένα φοβερό μυστικό που βαραίνει την ψυχή της. Στο μεταξύ, διαπιστώνει προβληματισμένη πως ο άντρας της γερνάει, κοντεύει τα πενήντα ενώ αυτή είναι στα είκοσι έξι, η φθορές στο πρόσωπο και στο σώμα του είναι εμφανείς. Στη ζωή έχει τα πάντα αλλά της λείπει κάτι βασικό, βασικότατο, ο έρωτας, και συνειδητοποιεί πως βιάστηκε να παντρευτεί.

Καθώς ο αναγνώστης αναρωτιέται τι θα συμβεί στη συνέχεια, διαπιστώνει πως η Σταυρούλα που βγαίνει από το σπίτι για να περπατήσει δεν είναι μόνη –κάποιος την ακολουθεί σαν σκιά. Έπειτα μαθαίνουμε πως προτού παντρευτεί η Σταυρούλα, κόρη παπά, από καλή οικογένεια του νησιού, δεν είναι άβγαλτη, μάλιστα η πεθερά της ορκίζεται να χαλάσει αυτό τον αταίριαστο γάμο. Κι ύστερα, μια μέρα που τα δύο αδελφάκια, η Ευτυχία κι ο Αντρέας, βρίσκονταν κοντά στην σόμπα του σπιτιού έγινε κάτι φριχτό: καυτό νερό έπεσε στο ωραίο πρόσωπο της μικρής και το κατέστρεψε.

 

Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη

 

Η Ευτυχία, μεγάλωσε με το στίγμα της άσχημης, αλλά αυτό την πείσμωσε και από μια εσωτερική δύναμη, μεγάλη και ανεξάντλητη, αποφάσισε να μεγαλουργήσει. Σπούδασε νομικά κι έγινε μια επιτυχημένη δικηγόρος κι όχι μόνο αυτό: οι άντρες έπεφταν στα πόδια της, αποζητώντας την εύνοιά της. Βασικό θέμα στο μυθιστόρημα είναι ο έρωτας σε όλες τις εκφάνσεις του, καθώς οι ήρωες κι οι ηρωίδες είναι ανίκανοι να αντισταθούν στις προσταγές της σάρκας και της καρδιάς τους.

Γράφει η Ευτυχία στο ημερολόγιό της: «Για μένα ο έρωτας δεν έχει ανάγκη από θεωρίες ή βοηθήματα. Είναι έμπνευση που πηγάζει από μέσα μας. Μόνον η έμπνευση με ξεσηκώνει πραγματικά. Φωτιά θέλω, όχι σπινθήρες». Η φωτιά όμως ενίοτε γίνεται επικίνδυνη και προκαλεί θύματα.

Όπως στο πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως, έτσι κι εδώ, έχουμε μια καλογραμμένη αισθηματική ιστορία (οι πολλές σελίδες του βιβλίου όμως ίσως κουράσουν τον αναγνώστη), με διαφορετικά ζευγάρια, όπου πρωταγωνιστούν δύο γυναίκες, η Σταυρούλα και η κόρη της η Ευτυχία, ενώ σε αυτήν πεθαίνουν ένα σωρό άνθρωποι. Όπως σ’ εκείνο υπήρχαν αρκετές ανατροπές (πυρκαγιές, αιφνίδιοι θάνατοι) θανάτους) έτσι στο Η μάσκα της Γελλώς οι ανατροπές συνεχίζονται, κι οι θάνατοι είναι συχνοί.  Οι ανατροπές βεβαίως δεν είναι σπάνιες στη ζωή των ανθρώπων.

Δεν είναι δύσκολο να περάσει από μυαλό μας η σκέψη πως κάποια στιγμή η Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη ίσως να ασχοληθεί και με την αστυνομική λογοτεχνία, αφήνοντας στην άκρη τα ερωτικά σκιρτήματα και να περιγράψει τα σκοτεινά κίνητρα των ανθρώπων που διαπράττουν ένα έγκλημα ή που είναι ηθικοί αυτουργοί σε αυτό.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top