Ναυτικοί, ποδόσφαιρο, γυναίκες
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //
Ιωάννης Ψάρρας: “Το βλέμμα” Εκδόσεις Σύνθεσις, 2021, σελ. 128
Γεννήθηκε στη Λήμνο το 1955 από γονείς Μικρασιάτες, έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, έχει γράψει άρθρα και δοκίμια πάνω στη θεραπευτική και τη σχέση αναλυτή-αναλυόμενου , έχει ιδρύσει τον χώρο πολιτισμού και έρευνας «Σύνθεσις», διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Σύνθεσις και άλλα πολλά. Επίσης, ο Ιωάννης Ψάρρας αγαπάει τον Πειραιά και τους ναυτικούς, το ποδόσφαιρο και τις γυναίκες, θυμάται ονόματα δρόμων και περιοχών από την παιδική του ηλικία. Στη συλλογή του Το βλέμμα με τον προσδιορισμό «Διηγήματα» περιλαμβάνονται διηγήματα, ποιήματα και σκέψεις .
Στο ομότιτλο διήγημα Το βλέμμα διαβάζουμε για τον Παναγιώτη Καββουνίδη, έναν θλιμμένο άνθρωπο από την Ραιδεστό, καθώς και για τους διωγμούς των Ελλήνων –και μελών της οικογένειάς του– ιδίως εκείνον του 1922, από τους Τούρκους. Η θλίψη του μεγαλώνει όταν θυμάται το βλέμμα της μητέρας του. Το δεύτερο διήγημα Η μαμή αναφέρεται στην σφαγή των Καλαβρύτων τον Δεκέμβριο του 1943 και τη γέννηση ενός μωρού με τις αντιδράσεις της μαμής.
Στο τρίτο, Το δέκα το καλό, γίνεται λόγος για το θέμα ή το πρόβλημα της λογοτεχνικής γραφής. Σε αυτό, υπάρχει κάποιος, στον οποίο παραγγέλθηκε από αθλητικό περιοδικό ένα διήγημα και για να το γράψει πρέπει να ξεπεράσει τη βαρεμάρα του. Επειδή συνηθίζει να γράφει σε τετράδια, όπως παλιά, δυσκολεύεται να γράψει στον υπολογιστή και μάλιστα σκέφτεται τον τίτλο ενός σχετικού δοκιμίου: «Οι υπολογιστές και η τρέλα της γραφής». Τελικά, του βγαίνει μια ιστορία ενός ποδοσφαιριστή. Στην ουσία, το διήγημα γίνεται η αφορμή για να θυμηθεί ο αφηγητής ονόματα ποδοσφαιριστών και ομάδων, γήπεδα, το στάδιο Καραϊσκάκη, η ομάδα Αργοναύτης, γειτονιές του Πειραιά, το Χατζηκυριάκειο, η περιοχή Βρυώνη, τα καρβουνιάρικα, το λιμάνι, τα καράβια, αλλά και η μάνα του.
Το διήγημα «Η κόρη» που πραγματεύεται το θέμα της μνήμης έχει ποιητικά στοιχεία –σε πολλά κείμενα βρίσκουμε στίχους του Σολωμού, του Σεφέρη, του Ελύτη. Το «Οράν» είναι κι αυτό καρπός της μνήμης του δημιουργού του, συγκεκριμένα ο αφηγητής του, ένας καπετάνιος από το Τρίκερι, θυμάται το πρώτο του μπάρκο ως καπετάνιος στο Αλγέρι το 1963και στο λιμάνι του Οράν. Ποιητική διάθεση βρίσκουμε και στο «Αύγουστος ήταν», όπου υπάρχουν αναφορές στους Τσέτες και την Μικρασιατική Καταστροφή, στα καράβια, στους εφοπλιστές, στο Λονδίνο, στη Ακτή Ξαβερίου του Πειραιά, στους φίλους, στη ζωή και τον θάνατο.
Ιωάννης Ψάρρας
«Το βλέμμα των άλλων» είναι κι αυτό ποιητικής χροιάς, ενώ το «Αποδημίες» που αρχίζει με τη φράση «Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα» –ακούστηκε στην ταινία Όσα παίρνει ο άνεμος–, έχει ως ηρωίδα-αφηγήτρια την Ελίνα Παπαδοπούλου, μια γυναίκα που ασκεί το επάγγελμα της εσωτερικής διακοσμήτριας και όμορφη καθώς είναι συγκεντρώνει την προσοχή των αντρών. Πολύ τολμηρό στις ερωτικές περιγραφές του, το διήγημα, ίσως το καλύτερο της συλλογής, έχει ένα αναπάντεχο, όσο και αινιγματικό τέλος.
Το τελευταίο μικρό διήγημα-κείμενο με τον τίτλο «Ένα βλέμμα μπρος» έχει ως ήρωα έναν Μικρασιάτη, ο οποίος θυμάται διωγμούς, μετοικίσεις, ξεριζωμούς, τους νεκρούς των διωγμών, τα βλέμματα των ανθρώπων και την πατρίδα Λήμνο. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε πως ο Ιωάννης Ψάρρας έχει αφηγηματικό ταλέντο, μόνο που προτιμάει να γράφει αινιγματικά κείμενα, αντί να αναπτύσσει ιστορίες με αρχή, μέση και τέλος, ώστε να έλκει το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
☆ Μαριέττα Πεπελάση – Ευώδης γαρδένια από ανώτερα αιθερικά πεδία, ταυτόχρονα: στον κήπο τού Αρχαιολογικού Μουσείου, αλλά και με τους άλλους μαθητές τού Ρόρρη στο ΣΤΟART.
Tου Κωνσταντίνου Μπούρα // * Δισυπόστατος παρουσία, πληθωρικό συναίσθημα, λελογισμένη έκφρασις/εκδήλωσις τής προγονικής απαιτήσεως επιστροφής εις την επίγειαν Εδέμ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εξορκίζεις το αρχετυπικό δίπολο Έρως-Θάνατος. Η στέρηση είναι ένας δρόμος προς την
Περισσότερα -
«Στα βήματα της θεάς»
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου // * Ποιητικές ανιχνεύσεις στο βιβλίο του Δημήτρη Γ. Παπαστεργίου «Τα μεροκάματα ενός έρωτα», Εκδόσεις Εντευκτηρίου Θέμα η γλυκιά ουτοπία του έρωτα: Πόσο ερωτικός είναι ο χώρος ενός εργοστασίου; Ποια κοινά στοιχεία υπάρχουν ανάμεσα
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Ποιητικός και κριτικός λόγος
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Γιώργος Βέης: “Για την ποιητική γραφή” Δοκιμίων σύνοψις, εκδόσεις Ύψιλον Κατά τον Γιώργο Βέη η ποίηση είναι η τέχνη του επαΐοντος (σύμφωνη με τον ορισμό του Wallace Stevens: Poetry is the scholar’s art).
Περισσότερα -
Η συνθήκη της Γιάλτας
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού // S.M.Plokhy «Γιάλτα, το τίμημα της ειρήνης», Μετάφραση: Πέτρος Γεωργίου, εκδ. Πατάκη, σελ. 548 Το νέο πόνημα του Ουκρανο-αμερικανού ιστορικού του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ S.M Plokhy προσφέρει έναν σπάνιο συνδυασμό ιστορίας όταν αυτή συναντά
Περισσότερα -
✩ Βιβλία για παιδιά: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Λίνα Μουσιώνη «Η πιο στρογγυλή λέξη του κόσμου», εικονογράφηση: Λίλα Καλογερή, εκδ. Ελληνοεκδοτική, σελ. 40 Η Χλόη ψάχνει να βρει την πιο στρογγυλή λέξη του κόσμου! Ρωτά και ξαναρωτά, γράφει, σχεδιάζει, ζωγραφίζει,
Περισσότερα -
Au revoir Λίλλη.
Την Τρίτη 12 Μαΐου έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Λίλλη Παπαγιάννη. Μία από τις πιο σικάτες παρουσίες του ελληνικού κινηματογράφου όπως τον γνωρίσαμε μέσα από ταινίες του ’60 και ’70. Για τον ρόλο της «Ειρήνης» στην ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Η Εκδρομή» (1966), τιμήθηκε
Περισσότερα -
Διήγημα: “Μια ζωγραφιά”
Του Ιωάννη Γκουγκουγιάννη // * Το σπίτι μου ή μάλλον καλύτερα το δωμάτιο ή μάλλον ακόμα πιο καλά η τρώγλη μου ήταν ένας μακρόστενος διάδρομος πέντε μέτρων με τρία μέτρα πλάτος. Άνοιγες την πόρτα και έβγαινες μπροστά
Περισσότερα
