Οι θυσίες του πόθου, του πόνου, του πάθους και του πένθους
Γράφει η Νάγια Κωστοπούλου // *
Ιφιγένεια Θεοδώρου «Το λίγο που τελειώνει», Εκδ. Πατάκη
«ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ» μας ξεναγεί στις θυσίες του πόθου, του πόνου, του πάθους και του πένθους. Οι αναμνήσεις ως ανακυκλήσεις της ψυχής και της μνήμης, αλλά και ως αιθεροβάμονες ιέρειες του χρόνου, εγείρουν διακριτικά τις συμπεριφορές, ισχυροποιούν τις μαρτυρίες, συντηρούν το διαρκές επισφαλές και ανασφαλές παρόν.
Μέσα από το ισοσκελές τρίγωνο της φιλίας αναγιγνώσκουμε την συμπόρευση με το άγνωρο εγώ, με τα φαντάσματα της οικογένειας, και τα στοιχειά της κοινωνίας.
Η Λιάνα, ως έκφραση μιας αγνώμου νοσταλγίας,
η Δέσποινα, ως έκφραση μιας καταχρηστικής αδιαφορίας και
η Πέπη, ως έκφραση μιας λανθασμένης επιλογής, δομούν όλες εκείνες τις συμπεριφορικές δράσεις, που δημιουργούνται από την έλλειψη της προσωπικής αποδοχής και την υπερβολή της διαρκούς, αγωνιώδους αναζήτησης της αγάπης.
Όπως και στα τέσσερα προηγούμενα πονήματα της, έτσι και σε αυτό το μυθιστόρημά της, η συγγραφέας Ι. Θ. συναισθάνεται και συμπορεύεται με τους ήρωες της, για αυτό και οι έννοιες – έγνοιες τους – της, χαράσσονται βαθιά εντός μας και μας πείθουν.
Με συναισθηματική ειλικρίνεια και πνευματική ευθύτητα μας ομολογεί πως ο κόσμος μας καθημερινώς σμιλεύεται από αγγέλους και διαβόλους και διαρκώς αποθνήσκει και ανασταίνεται.
Ο χρόνος της αφήγησης είναι χρόνος αφοσίωσης ενίοτε και παρηγορίας που διαστέλλεται και συστέλλεται με εξαιρετικές στάσεις και λυτρωτικές κορυφώσεις.
Η εσωτερική στενοχώρια που διατρέχει κατά μήκος όλο το κυρίως σώμα του πονήματος αναδύει την ιδιόμορφη αυτονομία του έρωτα αλλά και την πολυσχιδή υπερηφάνεια της αγάπης, με καθηλωτική πειστικότητα, ευλάβεια και ακρίβεια.
Η συγγραφέας με την ελεύθερη από τυπικότητες γλώσσα της, δημιουργεί το δικό της άρτιο λεκτικό σύμπαν μέσω των ευφάνταστων μονολόγων της που θρυμματίζουν διαρκώς την κάθε ψυχοπνευματική ερημία.
Ενώ οι διάλογοι που ακολουθούν εκτός του ότι δίνουν την σκυτάλη στην εξέλιξη του μύθου υπαγορεύουν, καθορίζουν και προβλέπουν μέσω των ηχο-χρωματικών εντάσεων την επερχόμενη κατάσταση.
Ιφιγένεια Θεοδώρου
Τα πρόσωπα, τα περισσότερα γυναίκες, όπως άλλωστε σε όλα τα έργα της συγγραφέως, Ι.Θ. ορίζονται από νευρώδη επίθετα, επιτακτικές αντωνυμίες, θυμικά ρήματα, διαθέτουν μια ιδιόμορφη αυτονομία και μια αριστοτεχνική αξιοπιστία,
που καταδεικνύουν συμπεριφορές, καταμαρτυρούν νοοτροπίες, ερμηνεύουν ζωές.
-Το λίγο που τελειώνει- είναι μια λογοτεχνική δαιδαλώδη αναφορά στην μοναξιά, την ανάγκη, την απουσία, τον έρωτα, την αγάπη, την απώλεια, την ηθική, τον θάνατο.
-Το λίγο που τελειώνει- είναι ένα έργο, διάστικτο από αλήθειες, τραύματα κι αδιάλειπτες υποταγές όπου εισπράττεις ερωτήματα και μεταλαμβάνεις τις ακόλουθες απαντήσεις:
Πως μόνον όταν δεν καταφρονήσουμε τους πόθους και τα πάθη μας θα επέλθει η οίηση, η λύτρωση, η σωτηρία.
Πως όλα γίνονται διαχειρίσιμα, μόνον όταν αξιοποιήσουμε στο έπακρο την λογική μας, μόνον όταν φωτίσουμε τους φόβους, καταρρίψουμε τις ιδεοληψίες και καταργήσουμε τους ψυχαναγκασμούς μας, κατά την διαδικασία, της γέννησης, της συνέχισης, αλλά και τέλεσης μιας σχέσης.
Ευχαριστώ από καρδίας την συγγραφέα με ιδιαίτερη συγκίνηση για το
–ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ- εντός μας.
* Η Νάγια Κωστοπούλου είναι Υπεύθυνη Λεσχών Ανάγνωσης Δυτικής Αττικής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Σκέψεις: Επώνυμοι νάνοι, θα μας σώσετε;
Της Άννας Δεληγιάννη – Τσιουλπά // * Όσο η ύλη κυριεύει το πνεύμα ,ένα πνεύμα που σφυρηλατήθηκε για χιλιάδες χρόνια, όσο Ευρώπη θα σημαίνει Γερμανία ,όσο οι επώνυμοι νάνοι θα προσκυνούν τον Γολιάθ χωρίς ίχνος επαναστατικότητας ,όχι δεν
Περισσότερα -
Η μελαγχολία ως «εκπαιδευτικό» συναίσθημα
Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // * Όταν συζητούμε για τα συναισθήματα και την τέχνη, συνήθως η κουβέντα αφορά στη μουσική και τη μυθοπλασία. Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης στην οποία τα συναισθήματα έχουν κυρίαρχο ρόλο
Περισσότερα -
✔ Θεατρικό Αναλόγιο: Δεκαπέντε Ιστορίες Ανάστασης στο θέατρο Σφενδόνη το Σάββατο 5 Οκτωβρίου
Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 20:00, στο θέατρο Σφενδόνη, οι συγγραφείς που συμμετείχαν στο 5ο Εργαστήριο Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του Θανάση Τριαρίδη παρουσιάζουν σε μορφή αναλογίου σκηνές από τα θεατρικά έργα που έγραψαν κατά τη διάρκειά του. Ένα
Περισσότερα -
Με άξονα την παιδική ηλικία
Γράφει η Δήμητρα Παυλάκου // * Γιάννης Πλαχούρης «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος «Κύριε όχι μ΄ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.» Γ. Σεφέρης Η ζωή του είναι ίδια με την γραφή του: συνεκτική, με συνέχεια χωρίς
Περισσότερα -
Ο ωραιότερος περίπατος στην Αθήνα
Του Νίκου Τσσύλια // Αν μένετε στην Αθήνα ή αν την επισκέπτεστε, υπάρχει μια ιδέα – πρόταση για τον ωραιότερο περίπατο. Στη διαδρομή του θα απολαύσετε την απόλυτη ομορφιά της πρωτεύουσάς μας. Θα περιδιαβείτε στολίδια της αρχαιότητας,
Περισσότερα -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Αλκυόνη Παπαδάκη «Κόντρα στο κύμα», εκδ. Διόπτρα, σελ. 360 Είναι κάποιες φορές που θέλεις να κάνεις έναν περίπατο στα χορταριασμένα μονοπάτια της ζωής σου. Να ξαναθυμηθείς τ’ αρώματα και τα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Πικάντικα Μπαχαρικά και Πικρή Σοκολάτα”
Γράφει η Κωνσταντίνα Σώζου-Κύρκου // * Δεν έχω ξαναπάει σε κηδεία, αλλά η μαμά επιμένει να με πάρει μαζί της σ’ αυτή. Μια φίλη της, η κυρία Πόπη πέθανε ξαφνικά στα σαράντα δύο της από ανακοπή,
Περισσότερα
