Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Το αεράκι της Έμπνευσης”
29/08/2023, 10:46 μμ

Διήγημα: “Το αεράκι της Έμπνευσης”

Της Ευαγγελίας Μουτούση // *

 

 

 

 

Το αεράκι της Έμπνευσης

 

Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Είχα την τύχη να τον συναντήσω πριν περίπου τριάντα χρόνια στην παρουσίαση του πιο πρόσφατου τότε βιβλίου του σε γνωστό βιβλιοπωλείο της πόλης.

Το βιβλίο το είχα διάβασα πριν να πάω στην παρουσίαση. Υπήρχε μία σκηνή που μου είχε μείνει στη μνήμη.

Όταν είδα την αφίσα στο βιβλιοπωλείο η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ήθελα πολύ να γνωρίσω έναν συγγραφέα από κοντά. Μέχρι τότε δεν τα είχα καταφέρει. Έτσι λοιπόν στην φαντασία μου τον έπλασα ένα ευτραφή μεσήλικα με κοστούμι, γραβάτα και γυαλιά. Πέρασαν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι το υποσυνείδητό μου είχε κρατήσει μία εικόνα του Σεφέρη, πιθανότατα από την απονομή του Νόμπελ. Καμία σχέση όμως με τον εν λόγω συγγραφέα.

Το παράδοξο είναι ότι στο βιβλίο υπήρχε μία μικρή φωτογραφία του και για έναν λόγο ανεξήγητο δεν είχα δώσει καμία σημασία.

Φτάνοντας στην εκδήλωση, πάντα πάω λίγο πιο νωρίς, κακό συνήθειο αλλά τι να κάνω, είδα έναν νεαρό γύρω στα τριάντα να κατεβαίνει από μία μηχανή virago. Ψηλός, με μακρύ μαλλί πιασμένο σε χαλαρό κοτσιδάκι, τζιν παντελόνι, λευκό μακώ μπλουζάκι και μπλε σκούρα all star παπούτσια. Με προσπέρασε και μπήκε στο βιβλιοπωλείο. Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό ότι ήταν ο συγγραφέας. Όταν πήρε τη θέση στο κεντρικό τραπέζι πλαισιωμένος από άλλα άτομα τότε τον κατάλαβα. Αυτός είναι ο συγγραφέας; αναρωτήθηκα μέσα μου.

Διάβασε ο ίδιος ένα απόσπασμα από το βιβλίο του. Το αγαπημένο μου σημείο, αλλά όπως αποδείχθηκε αργότερα και το δικό του αγαπημένο. Εκεί ακριβώς ένιωσα να ανατριχιάζω. Αν μπορούσα θα ούρλιαζα κιόλας. Και τώρα μπορεί να σκέφτεται κάποιος τι μπορεί να με έκανε να θέλω να ουρλιάξω. Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση.

Η σκηνή ήταν για μένα πολύ ρεαλιστική. Η ηρωίδα βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, αλλά δεν υπάρχει επαρκής φωτισμός. Όπως κάνει να στρίψει στη γωνία του δρόμου της επιτίθεται από το πουθενά ένας άντρας. Δεν μπορεί να δει το πρόσωπό του καθώς την γρονθοκόπησε στο πρόσωπο και την κοιλιά. Την ρίχνει κάτω και της παίρνει την τσάντα. Την αφήνει αιμόφυρτη και λιπόθυμη. Όταν βρίσκει τις αισθήσεις της προσπαθεί να καταλάβει που βρίσκεται. Το κεφάλι της ακουμπάει σε έναν υπόνομο μέσα από τον οποίο βγαίνει ένας αρουραίος. Είναι ακριβώς στο ύψος των ματιών της. Δεν βλέπει όμως πολύ καθαρά καθώς το ένα μάτι της έχει πρηστεί. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή της ήρθε η έμμηνος ρύση.

Με είχε παραξενέψει το γεγονός ότι σκέφτηκε να βάλει την έμμηνο ρύση στο τέλος. Είναι κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα καταλάβεις αν δεν είσαι γυναίκα.

Η παρουσίαση του βιβλίου συνεχίστηκε κανονικά και υπήρχαν αρκετοί που αγόρασαν το βιβλίο. Εγώ το είχα ήδη στην τσάντα μου. Το μόνο που έκανα ήταν να το βγάλω και να περιμένω υπομονετικά τη σειρά μου για να μου το υπογράψει.

Όταν μου υπέγραψε το βιβλίο και μου το επέστρεψε θέλησα να του πω ότι μου άρεσε το συγκεκριμένο βιβλίο και η σκηνή που είχε επιλέξει να διαβάσει. Με ένα χαμόγελο με ευχαρίστησε και μου είπε ότι και σ΄ αυτόν άρεσε η συγκεκριμένη σκηνή. Αμέσως μετά με χαιρέτησε δια χειραψίας. Μια έντονη χειραψία. Μια χειραψία που θα θυμάμαι σ΄ όλη μου τη ζωή. Ήταν η χειραψία που με μετέφερε αλλού. Ίσως είναι δύσκολο να το αποτυπώσω στο χαρτί αλλά ένα έχω να πω. Μετά από αυτή τη χειραψία η ζωή μου δεν ήταν ίδια.

Και τώρα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς καλά τι μας λες τώρα για μια χειραψία. Ε, και;

 

Η παρουσίαση του βιβλίου αν θυμάμαι καλά έγινε αρχές Ιουνίου. Για τους επόμενους δύο μήνες άρχισα να γράφω ακατάπαυστα. Το χέρι μου δεν μπορούσε να σταματήσει να γράφει πάνω στις λευκές σελίδες. Οι γονείς μου και οι φίλοι μου νόμιζαν ότι είχα τρελαθεί. Η μόνη διακοπή μου ήταν για να πάω για δουλειά τα πρωινά. Από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ έγραφα, έγραφα. Ούτε βόλτες, ούτε ξενύχτια σε μπαράκια. Οι ήρωές μου είχαν τόσα πολλά να μου πουν. Ζούσα μαζί τους σε ένα άλλο σύμπαν. Δεν με ένοιαζε τι γινόταν στα επίγεια. Ένιωθα ότι πετούσα. Ένιωθα ότι οι ήρωές μου είχαν μια συγκεκριμένη αποστολή. Ήμουν υπεύθυνη γι’ αυτούς, αλλά στην ουσία αυτοί με καθοδηγούσαν. Η έμπνευση πρέπει να κόπασε κανά δίμηνο μετά όταν πια είχα τελειώσει με το γράψιμο.

Και τώρα τι; σκέφτομαι μόλις το τελείωσα. Κάτι πρέπει να κάνω.

Η απάντηση ήρθε ένα πρωινό καθώς έπινα τον καφέ μου. Πρέπει να εκδοθεί. Αλλά πού; Μετά από προτροπή ενός καλού φίλου φεύγω από την πόλη μου για την πρωτεύουσα και με μόνα εφόδια φωτοτυπίες από το έργο μου και ένα χάρτη της Αθήνας. Στο χάρτη σημαδεμένα με έντονο μελάνι τα βιβλιοπωλεία. Τα περισσότερα βρίσκονταν στην οδό Σόλωνος.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν εύκολο αυτό που ήθελα να κάνω. Ήμουν μια νεαρή κοπέλα γεμάτη όνειρα για το μέλλον. Πήγα στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Κάποιοι με καλοδέχθηκαν αλλά μετά από μερικούς μήνες μου έστειλαν πίσω το χειρόγραφο γράφοντας ότι λόγω φόρτου εργασίας δεν μπορούσαν να το εκδώσουν. Κάποιοι άλλοι αδιαφόρησαν παντελώς και μάλιστα μου είπαν να τους το στείλω μετά από τρία χρόνια γιατί είχαν πολλά αδιάβαστα έργα.

Δεν το έβαλα κάτω όμως. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε.

Έμαθα, διάβασα, άλλαξα, έπεσα, σηκώθηκα και ήρθε στην πιο ώριμη ηλικία μου η έκδοση του βιβλίου.

Ο συγκεκριμένος συγγραφέας υπήρξε αυτός που μου έδωσε το έναυσμα να βρω το δρόμο μου.

Πριν από μερικά χρόνια τον εντόπισα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Θυμάμαι ότι του έστειλα ένα μακροσκελές μήνυμα και του ανέφερα όλα τα παραπάνω. Από την χαρά μου που τον βρήκα ούτε ήξερα τι του έγραφα.

 

Στα αγγλικά υπάρχει η έκφραση less is more. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τις συγκεκριμένες λέξεις αντί της ελληνικής μετάφρασης. Μου ταιριάζουν και εδώ νομίζω ταιριάζουν και στην απάντηση του συγγραφέα.

Ο συγγραφέας της καρδιάς μου, μου απάντησε στο μήνυμα ως εξής:

«Χαίρομαι που ήμουν το αεράκι της έμπνευσης για σένα».

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

 

 

*Η Ευαγγελία Μουτούση είναι καθηγήτρια Αγγλικών και ζει με τον σύζυγό της και τα δύο παιδιά της στην Πάτρα. Στο ελεύθερο χρόνο της γράφει για οτιδήποτε μπορεί να της κεντρίσει την φαντασία.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top