Fractal

Δύο ποιήματα

Της Βαρβάρας Βλαχοπούλου //

 

 

 

 

Μεγάλη Παρασκευή

(από τη συλλογή μου ΔΑΚΡΥΑ)

 

Νεκρή ημέρα, ασάλευτη.

Κάτασπρα κρίνα.

Μουντά μελανά τα κωνοφόρα τριγύρω.

Βιολέτες μαβιές, τερετίσματα θρηνητικά.

Μάρμαρα φρεσκοπλυμένες συνειδήσεις.

Σταυροί υψωμένοι στο αγέρωχο. στεφανωμένοι το λιλά.

Τα κυπαρίσσια πάνω τους

κρατούνε τη βροχή.

 

Σιωπηλοί σταθμοί.

Πληγές αρυτίδιαστες.

Μετέωρα πάθη.

Σήμερα περιμένουν τη Δευτέρα παρουσία

 

Σήμερα τα μάρμαρα θα ζεσταθούν.

Πάνω στις χαραγμένες ημερομηνίες,

οι ώρες θα ζωντανέψουν.

Στις γκριζωπές κορνίζες

οι ξεθωριασμένες μορφές

θα πάρουν χρώμα.

Και κάτω απ’ το βαρύ τον ουρανό

τα κυπαρίσσια σήμερα

θα ρίξουν τη βροχή…

 

 

 

 

Ο ωραιότερος επιτάφιος του νησιού.

 

Μπήκα στο κοιμητήρι του χωριού την ώρα που οι μαρμαρένιοι ανθοστόλιστοι σταυροί σκούπιζαν τα δάκρυα των κυπαρισσιών.

Τα καντήλια όλα φωτεινά και το λιβάνι έκαιγε ακόμα στα θυμιατά.

Η ματιά μου έπεσε στο ριζωμένο θαρρείς σβηστό καντηλάκι του μοναδικού χωματένιου μνήματος.

Μια παπαρούνα δίπλα του έκλεινε τα άλικα παντζούρια της τούτη την ώρα.

Έσκυψα και άναψα το καντήλι

Αχ μπάρμπα Κωστή… ψιθύρισα και το δάκρυ έτρεξε στα ριζά του χρόνου.

 

Σήμερα το πρωί βρήκα την παπαρούνα ανοιχτή κι ολόδροση να με περιμένει

.

Αυτός είναι ο ωραιότερος επιτάφιος του νησιού είπα

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top