Fractal

Ποίημα: “Παραισθήσεις ξανά…”

Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη //

 

 

 

 

Παραισθήσεις ξανά…

 

Πάλι αισθάνομαι πως αγγίζω

το κορμί σου την ώρα που κοιμάμαι.

Ξυπνάω, μούσκεμα είμαι από τον ιδρώτα,

πάλι μόνη είμαι σε δωμάτιο άδειο και φοβάμαι.

Οι παραισθήσεις με ζαλίζουν,

με κάνουν να βλέπω καταστάσεις που δεν ισχύουν.

Την αλήθεια αλλοιώνουν

και την πραγματικότητα παρερμηνεύουν.

Στον ήρεμο ύπνο μου,

αρχίζουν οι παραισθήσεις να εμφανίζονται.

Μπαίνεις από την πόρτα του δωματίου μου

και όλα τα αισθήματα αγωνίας μου εξαφανίζονται.

Παραισθήσεις πως δίπλα μου βρίσκεσαι,

πώς να αντέξω αλλιώς την οδυνηρή αλήθεια;

Παραισθήσεις πως τάχα μου κατάλαβες πως με αγαπάς,

διότι η απουσία έγινε δραματική συνήθεια.

Πάλι αισθάνομαι πως το σώμα σου

βρίσκεται δίπλα στο δικό μου σώμα.

Πάλι αισθάνομαι πως το στόμα σου

ένα φιλί κερνάει το δικό αφυδατωμένο από φιλιά στόμα.

Οι παραισθήσεις την πραγματικότητα ξεγελούν,

η αλήθεια έγινε πια ξινή, στυφή, ασήκωτη.

Έρχεται το ψέμα να αλαφρώσει

αυτό που αν δε ντυνόταν στην παράνοια θα οδηγούσε

βαθύτερα, εντονότερα, τραγικότερα.

 

Παραισθήσεις πως αγκαλιά σε έχω,

πώς αλλιώς να ζήσω, άλλο μακριά σου δεν αντέχω.

Ισορροπώντας ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα,

μαθαίνω να αντικρίζω τη ζωή με ένα πιο αισιόδοξο βλέμμα.

Παραισθήσεις που απαλύνουν τον πόνο της απομάκρυνσης,

προστατεύοντας την ψυχή από την κατάσταση της πλήρους διάλυσης.

Βρίσκοντας παρηγοριά σε απατηλές ελπίδες,

ζει από τις πιο μικρές χαραμάδες φωτεινές και αληθινές στιγμές.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top