Fractal

Ποίημα: “Ο χρόνος και εγώ”

Της Ελεωνόρας Κόκκινου //

 

 

 

 

Ο χρόνος και εγώ

 

Ξυπνάω από τον ύπνο μου και

είμαι πάλι μπρούμυτα ξαπλωμένη

Τσαλακώνω τα μάτια μου

Το πόδι της χήνας το σκαλίζω μόνη μου

με όνειρα και πρόβες τζενεράλε

 

Κάθε βράδυ

θυμώνω και δεν μου συγχωρώ

που σκάβω εντέχνως λάκκους

γύρω από τα μάτια μου

 

Δεν έβαλα ούτε απόψε τις κρέμες μου

Τις άφησα να ενυδατώσουν το κομοδίνο

Όταν τις βάζω δεν τις απλώνω με ευλάβεια

Είμαι ο πιο άπιστος Θωμάς

όταν πρόκειται για είδωλα

και αιωνιότητες

 

Αφήνω το χρόνο ζωηρό

πάνω μου να σκορπιέται

στον ύπνο

και στον ξύπνιο μου

 

Στη σχέση μου μαζί του

κάποιος από τους δυο μας

πρέπει να είναι ελεύθερος

γυμνός

απαλλαγμένος

από κάθε κατηγόρια.

 

Αθώος ο κατηγορούμενος.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top