Ποίημα: “Σχερία”
Γράφει ο Βαγγέλης Δρόσος // *
Σχερία
βράχος ανεμόσχημος
αρμυρίκι διάφανο
κρυστάλλινη μέδουσα
πόλη κορυφώ
πεύκη ταιριασμένη με το λιόδεντρο
τζίτζικας νιοράντες ποιητάρης
θάλασσα ασύχαστη που όλο πολεμάει
να εκβάλλει από μια πορεία άφευκτη
ανάμεσα στη στεριά και τον ήλιο
τη δύση και την ανατολή
προσήλυτος δρόμος
του μοναχικού Απρίλη
και του αξόδευτου φωτός
διαβαίνω τους νιόλουστους κόλπους σου
τα στήθη τα μαλλιά τα χείλη σου
ντυμένα με τον πόθο μου
τα βόλτα των φρυδιών σου
καθώς προβαίνεις γυμνή
από κιονοστοιχία νεφελών
άπαυστα υγρή
εισβάλεις στις ρίζες του κορμού μου
διαβρώνοντας τις αιχμές των λογισμών μου
γράμμα το γράμμα
μέρα τη μέρα
ποια είσαι
Αφροδίτη Σαπφώ Πηνελόπη Ελένη
θαμπώνουν οι στιγμές οι λέξεις τ΄ αγγίγματα
ο χρόνος παίζει τα δικά του παιχνίδια
εντυπώνει τα είδωλα
φωτίζει γωνίες νυχτερινές
θρέφει τ’ αγρίμια
μια οδό γαλήνια γυρεύω
του ήλιου ή της άνοιξης
του φεγγαριού ή της λίμνης
με παίρνεις απ’ το χέρι
με οδηγείς στην πάνω πλατεία
μοσχοβολάς καλαμπόκι αρμύρα κανέλα
διάτρητη αντικατοπτρισμούς της συνείδησης
αναστημένη στάχτη
Μάιος και Ιούνιος πρωτόκλητα ελπιδοφόροι
ανεβαίνουμε στον εξώστη του τείχους
να συναντήσουμε τα πουλιά στη Fortezza Vecchia
μαζί σου βρίσκω ξανά το φως
όπως ο βορειοδυτικός άνεμος
σε αυτή την πόλη τα πάντα αλλάζουν
όλα καθαγιάζονται
οι ενετικές πολυκατοικημένες ζωές
οι μελίρρυτοι λαρυγγισμοί του απλού λόγου
η πολύχορδη κυριακάτικη ψαλμωδία
οι εισβολές των βενζινόπλοιων στα γαλάζια σπήλαια
τα απογευματινά φλύαρα φιλιώματα πουλιών κι ανθρώπων
ο εργολάβος του παρελθόντος και ο πωλητής του μέλλοντος
κάτω απ΄ αυτές τις καμάρες ο κόσμος όλος
ο κύκνος κι ο χοίρος
όλα αλλάζουν όταν σε κοιτώ
αρμυρίκι διάφανο
κρυστάλλινη μέδουσα
πόλη κορυφώ
*Ο Βαγγέλης Δρόσος εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακό επίπεδο σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και σε σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και διά βίου μάθησης. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Είναι συγγραφέας έξι βιβλίων. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Το 2019 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, τα «Φωτογραφικά γυμνάσματα», από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Ετικέτες: Ποίημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίημα: “Εαρινά θαύματα”
Γράφει η Σοφία Δ. Αγραπίδη // * Εαρινά θαύματα Ξετυλίγονται τα σπάργανα απ’ της φύσης το λίκνο άρωμα νεραντζιάς, λεμονιάς, λεβάντας, τριανταφυλλιάς μοσχοβολούν. Ανάβει το καντήλι κάθε χάραμα υποδοχή στην αγάπη που ‘ρχεται με
Περισσότερα -
Εξόριστη, ουσιαστικά
Γράφει ο Θεόφιλος Τραμπούλης // * Βάσια Τραμπούλη «Ξένη όπως Πολυξένη», Εκδόσεις Book Lab Με τη συγγραφέα του θεατρικού μονολόγου «Ξένη όπως Πολυξένη», Βάσια Τραμπούλη, προερχόμαστε από ένα μοντέλο οικογένειας, αρκετά παρωχημένο πλέον, σε κάποιες περιπτώσεις θυμίζει αυτό
Περισσότερα -
“H Διορία του Νέρωνος”. Ένα θεατρικό σκηνικό και μια αυθαίρετη ποιητική συνέχεια
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Αρχικά το καβαφικό: Η διορία του Νέρωνος Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό. «Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.» Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί. Τριάντα
Περισσότερα -
Να διαβάζουν οι μαθητές το καλοκαίρι;
Του Νίκου Τσούλια // Η απάντησή μου στο παραπάνω ερώτημα είναι απόλυτα και ένθερμα θετική και θα προσπαθήσω να στηρίξω αυτή την απάντησή μου στη συνέχεια με μια σχετική επιχειρηματολογία, την οποία καταθέτω και στους μαθητές μου και
Περισσότερα -
Ένα βιβλίο για όλες τις εποχές
Γράφει η Μελίνα Βέργη // * «1821 – Η δημιουργία ενός έθνους-κράτους» των Θ. Μ. Βερέμη – Γ. Σ. Κολιόπουλου – Ι. Δ. Μιχαηλίδη, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2018. Ένα ανοιχτό βιβλίο μπορεί να ταράξει το αφήγημα γενεών ολόκληρων, σε
Περισσότερα -
Το χρονικό μιας κατάρρευσης ή αλλιώς Η σκακιέρα του κόσμου
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Αυτό που αρχικά αποτελεί «το παιχνίδι των θεών», χαρακτηρίζεται ως «το παιχνίδι των άπειρων δυνατοτήτων», εκείνο που ο πατήρ Λούζιν αποκαλεί «μια αρχαιότατη επινόηση» και αποτελεί για τον υιό Λούζιν την βασική του δεξιότητα,
Περισσότερα -
✩ Editorial: «Η τελευταία εικόνα του κόσμου»
«Του δόθηκε τώρα η δυνατότητα να ρίξει ένα βλέμμα στο αδιανόητο όταν τον κάλεσε η φωνή κι αυτός αδράνησε. Όχι γιατί φοβήθηκε το άγνωστο, πάντα είχε την εντύπωση ότι δεν μας διαιρεί τίποτα από αυτό,
Περισσότερα
