Ποίημα: “Τι αγάπησα σε εσένα”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη //
Τι αγάπησα σε εσένα
Με ρωτάνε να τους πω
τι αγάπησα σε εσένα.
Πώς είναι δυνατόν ακόμα να σε ζητώ,
μετά από όλα όσα έκανες σε εμένα.
Αλλά κανείς τους δεν είδε,
όλα αυτά που εγώ έχω δει σε εσένα.
Τη θλίψη μέσα στα μάτια σου,
το περήφανο περπάτημά σου,
τον πόνο που βρίσκεται πίσω από το βλέμμα σου.
Όχι, δεν αγάπησα μόνο την όψη σου,
δεν έμειναν τα μάτια μου στο περίβλημα.
Πάνω από όλα, αγάπησα τη φοβισμένη σου ψυχή,
την αγωνία που σε διακατείχε, όπως ένα μικρό παιδί.
Είδα το ελαφρύ σου τρέμουλο,
όταν στην αγκαλιά μου σε έκλεινα
και το χαμόγελό σου το οποίο δειλά ξεμυτούσε.
Με ρωτάνε να τους πω
τι αγάπησα σε εσένα.
Πώς είναι δυνατόν ακόμα να σε ζητώ,
μετά από όλα όσα έκανες σε εμένα.
Αλλά εγώ είδα πράγματα σε εσένα
που άλλοι δεν μπόρεσαν να δουν.
Είναι λόγοι για τους οποίους σε αγάπησα
και αυτοί πάντα θα υπάρχουν.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ο αποκλεισμός και το δυστοπικό περιβάλλον
Γράφει η Μαίρη Σάββα // «Η Αποκλεισμένη», Λουίτζι Πιραντέλο, εκδ. Κασταλία, 2007, Μετάφραση: Νίκος Χ. Αλιβιζάτος, σελ. 253 Η πανδημία μας «γνώρισε» τι σημαίνει δυστοπικό περιβάλλον από πρώτο χέρι. Πριν από αυτό, η μόνη επαφή μας με
Περισσότερα -
Παραμύθια που σώθηκαν στο χρόνο, ιστορίες που γράφτηκαν για να βοηθήσουν τις δυσκολίες των παιδιών
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Ιστορίες και παραμύθια που ζωντανεύουν…τις νύχτες. Φόβοι, εφιάλτες, τέρατα, γοργόνες και φανταστικοί φίλοι που μας βοηθούν να ξεπεράσουμε άγχη, φοβίες και…αλήθειες της ζωής. Παραμύθια που σώθηκαν στο χρόνο με δυνατά θέματα. Ιστορίες
Περισσότερα -
Η θλίψη των Χριστουγέννων
Γράφει η Πηνελόπη Ντουντουλάκη // Έρχονται Χριστούγεννα. Έρχεται Πρωτοχρονιά. Μια νέα αρχή συμβαδίζει με κάποιο τέλος. Είναι το τέλος του Χρόνου, που διέτρεξε έναν ακόμα κύκλο. Είναι ο Χειμώνας που κυριαρχεί, αλλά θα φύγει. Είναι, ήδη, η προσδοκία
Περισσότερα -
12 Μαΐου – Νίκος Γκάτσος
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Νίκος Γκάτσος, “έφυγε” σαν σήμερα το 1992, ήταν ποιητής, στιχουργός, αρθρογράφος, μεταφραστής και ραδιοσκηνοθέτης, «Έγραψε μοναδικά τραγούδια. Όλα τα ακριβά στοιχεία της ποίησής του τα ’κανε στίχους που κινητοποίησαν τη ναρκοθετημένη νεοελληνική ευαισθησία,
Περισσότερα -
Η κατοικία της οδού Μουράτ (η ψυχή της Αιγύπτου)
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Στους δρόμους του Καίρου/ περίπατος με τον Ναγκίμπ Μαχφούζ» της Πέρσας Κουμούτση. Εκδ. «Ψυχογιός», σελ. 227 «Όταν ήμαστε μικρά παιδιά ποιος από μας θα μπορούσε να φανταστεί ποια είναι η μοίρα του, ή
Περισσότερα -
«Είναι ο φόρος που πληρώνει κανείς για να ζει ήσυχα στη χώρα των σιωπηλών»
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Φερνάντο Αραμπούρου «Πατρίδα» Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη, Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 720 «Ένας άνθρωπος όμως μπορεί να είναι καράβι. Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι καράβι με ατσάλινη γάστρα. Μετά περνούν τα χρόνια και δημιουργούνται ρήγματα.
Περισσότερα -
Μέρλιν Χόλαντ: “Είναι κάτι που κουβαλάς μια ζωή μαζί σου και δεν μπορείς να το πετάξεις από πάνω σου”
Συνέντευξη στην Μάριον Χωρεάνθη // Ναι, είμαι ονειροπόλος. Γιατί ονειροπόλος είναι όποιος βρίσκει το δρόμο του μονάχα στο φως του φεγγαριού και η τιμωρία του είναι να βλέπει το χάραμα πιο νωρίς από τον υπόλοιπο κόσμο. Όσκαρ
Περισσότερα