«Μιας ανάσας ποίηση»
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης //
Άγγελος Ερατεινός, “Στίχος με στίχο”, εκδόσεις αλφα πι, Χίος 2019
Ποίηση με σιωπές και λευκές σελίδες, ποίηση με εξαιρετικές εικόνες από πίνακες ζωγραφικής του αρχιτέκτονα Βασίλη Βασιλειάδη που αντιστοιχούν στο νόημα των στίχων. Αυτή είναι η νέα ποιητική συλλογή της Χιώτισσας ποιήτριας Αγγελικής Κουνέλη (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Άγγελος Ερατεινός), η οποία ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Ο διαχρονικός ελληνικός ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος στίχος ρέει σταγόνα-σταγόνα στις αισθήσεις. Το πυκνό νόημα, γεμάτο αλληγορίες και συμβολισμούς, τραγουδά μελωδικά βιώματα, επιθυμίες, σκέψεις, ανάγκες και συναισθήματα της ποιήτριας. Στίχο με στίχο ο αναγνώστης ολοένα και ταυτίζεται με το ποιητικό υποκείμενο:
«Εκείνο που δεν έζησες θα το καλείς αιώνιο/Σ’ άπλετο χώρο η σιωπή κράτα τα μυστικά μας/Βρέθηκε έξω απ’ τη ζωή ψάχνοντας τη ζωή του/Μικρούς θανάτους έζησε πριν φτάσει στον μεγάλο/Ζωγράφιζε τους τοίχους του αντί να τους γκρεμίζει/Ζωή τεχνοκρατούμενη έχασε τη ματιά της/Πάνω σ’ ακίνητο νερό χόρευε η σκιά του/Σαν σκέψη θέλω να χαθώ αδιάβαστη απ’ τις λέξεις/Βάδιζε με τα μάτια του βρεγμένα μονοπάτια».
Η παραπάνω σύνθεση των ελεύθερων στίχων φανερώνει μια ποίηση αυθόρμητη, καθημερινή με νότες νοσταλγίας και ρομαντισμού, η οποία ακροβατεί στο μεταίχμιο ονείρου και πραγματικότητας, αλήθειας-ψέματος, χαράς-μελαγχολίας, έρωτα-πόνου, νιάτων-γηρατειών. Βλέμμα άλλοτε θλιμμένο, άλλοτε χαμογελαστό, ιριδισμοί του φωτός μέσα από τις καρδιόσχημες φυλλωσιές του δάσους της ψυχής. Τα ποιητικά υλικά είναι απλά: η καθημερινή γλώσσα, η ζωή με τα φιδίσια, γλιστερά μονοπάτια και η ανάσα. Οι λέξεις είναι παιχνίδια συναισθημάτων, ενώ η ζωή κυλά σαν άνεμος, κύμα και εικόνες, νοερές και τυπωμένες στις σελίδες της συλλογής. Πρωταγωνίστρια είναι όμως η βασική ανθρώπινη λειτουργία, η αναπνοή, καθώς κάθε δίστιχο διαρκεί όσο μια ανθρώπινη αναπνοή. Αυτή η «μιας ανάσας ποίηση», πνοή γόνιμης δημιουργίας και αναστοχασμού σαϊτεύει το θυμικό, δεν ασχολείται με τη λογική.
Τελικά, η συλλογή «Στίχος με στίχο» είναι ένα βαλς πραγματοποιημένων και απραγματοποίητων ονείρων, με καβαλιέρο τις ρυτίδες του χρόνου και ντάμα μια παντοτινά νεανική ψυχή…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“Πάντα πίσω σου θα υπάρχει ένα δέντρο”
Γράφει ο Γιώργος Ρούσκας // * Προσέγγιση στο βιβλίο ποίησης της Μαρίας-Ευθυμίας Γιαννάτου, “Ρίζες”, εκδόσεις 24 γράμματα, 2019 [Πού είσαι πατέρα; / … / και εγώ εκεί κολλημένη στους τοίχους οι άλλοι είναι επισκέπτες στη
Περισσότερα -
“Να ‘ταν τ’ αθάνατο νερό” και άλλα πέντε ποιήματα
Της Ελένης Χωρεάνθη // “Ένα ματσάκι ανεμώνες” για τα 26 χρόνια απουσίας Κ. Χ. Τίποτα στη ζωή μας δεν έρχεται τυχαία. Ακόμα και μια καταιγίδα και μια επιδημία. Τα έξι ποιήματα που ακολουθούν είναι από τη
Περισσότερα -
Αστικός λαϊκός πολιτισμός και μουσική ταυτότητα
Γράφει ο Δρ. Γιάννης Γ. Λυμπέρης // * Γιάννης Γ. Λυμπέρης και Βάσω Κιούση, «Συνδιαμορφωτικοί παράγοντες του αστικού λαϊκού πολιτισμού και της μουσικής ταυτότητας: Η Δημοτική Φιλαρμονική της πόλης του Λαυρίου», εκδ. Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού
Περισσότερα -
Διήγημα: «Ο σωσίας»
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Β.Ε. Σε δύο μήνες παντρευόμαστε η Δήμητρά μου κι’ εγώ. Από τη μια η δουλειά μας, από την άλλη τα του γάμου μας, τρέχουμε και δεν φτάνουμε που λένε… Μόλις κλείσαμε τα ιατρεία
Περισσότερα -
4 Oκτωβρίου – Ρέμπραντ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // O Ρέμπραντ Χάρμενσοον φαν Ράιν, γνωστός ευρύτερα ως Ρέμπραντ που έφυγε σαν σήμερα το 1669, ήταν μείζων Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα, που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών.
Περισσότερα -
Διήγημα: “H ρόμπα”
Γράφει ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος // * “Η ρόμπα” Μέσ’ στ’ άγρια μεσάνυχτα! Ποιος διάολος είναι νυχτιάτικα; Και επιμένει· δέκα φορές χτύπησε το τηλέφωνο, το ’κλεισε και ξαναχτυπάει αμέσως μετά. -Γύρισες; Πήρα πριν λίγο και
Περισσότερα -
Ένα κείμενο, ένα ευχαριστώ
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Διηγήματα» του Ρέιμοντ Κάρβερ, Εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 856 Ένας αναπτήρας. Το πήλινο πιάτο που έγινε τασάκι. Ένα κουτί μπίρας• άδειο. Ένα μπουκάλι ουίσκι Teachers• μισογεμάτο, αλλά όχι για πολύ. Κι άλλο ένα μπουκάλι.
Περισσότερα
