Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / ✩ Η Σοφία Δημοπούλου στο Εργαστήρι του συγγραφέα
01/08/2023, 6:52 μμ

✩ Η Σοφία Δημοπούλου στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

 

«Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω» | Το έκτο μυθιστόρημα της Σοφίας Δημοπούλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

 

Ζω ταυτόχρονα δυο ζωές· η μια μες στο κεφάλι μου. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι μήπως  αυτό είναι ένα είδος ιδιορρυθμίας, μην πω και παράνοιας, όταν ο νους μου κατακλύζεται από ιδέες και σκέψεις που θέλουν να εκφραστούν, απαιτούν ενσάρκωση και φωνή, γυρεύουν να υπάρξουν αυτόνομες. Επινοώ μια ιστορία, σημαίνει πως βρίσκω ένα πρόσχημα να μιλήσω για όλα όσα με καίνε, με δονούν, με συνταράσσουν και δεν έχω άλλο τρόπο να τα πω, ίσως γιατί έτσι μου είναι πιο βολικό, γιατί έχω ένα άλλοθι για όσα σκέφτομαι.

Στην αρχή είναι αυτή η έντονη επιθυμία να μιλήσεις, να εκφράσεις όσα έχεις εντός σου κι όσα είσαι. Κάτι θολό και απροσδιόριστο σχηματίζεται λίγο λίγο στο νου σου και δεν ησυχάζεις, αν δεν πάρει σχήμα και μορφή. Ξεχασμένες αναμνήσεις αναδύονται και η μνήμη αναλαμβάνει να οριοθετήσει τη σκέψη σου. Τι θα είμαστε αλήθεια δίχως τις εμπειρίες και τη μνήμη μας; Νομίζω αυτός είναι και ο βασικός προορισμός της λογοτεχνίας. Να μην ξεχάσουμε και να μην ξεχαστούμε.

Έπειτα έρχεται η σπίθα· η λέξη, ο ήχος, ο στίχος ίσως, απ’ όπου θα πιαστείς για να ξεκινήσεις τη μυθοπλασία. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο νους, που θα φτιάξει δρόμους να περπατήσουν οι ήρωες, που θα στήσει σκηνικά και θα ορίσει τον χωροχρόνο της ιστορίας.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η συγγραφή του τελευταίου μου βιβλίου «Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω». Ένα παραδοσιακό τραγούδι,  «Της Λισσάβως» ο τίτλος του, ήταν για μένα το όχημα για να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο, στην εποχή λίγο μετά τον Μακεδονικό Αγώνα, όπου μια κοπέλα, η Λισσάβω, ζούσε στην περιοχή του Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας κι εγώ θέλησα να την αναστήσω μ’ ένα δικό μου τρόπο. Η ζωή της και ο έρωτά της με τον συνομήλικο Νάσιο ήταν το πρόσχημα για να μιλήσω για το Ρουμλούκι, μια περιοχή με πλούσια Ιστορία και πολιτιστική παράδοση. Χρόνια κουβαλούσα μέσα μου την ιδέα να γράψω μια ιστορία για τούτη την περιοχή. Από παιδί, τα μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα, είχαν απλώσει μέσα μου δίχτυα. Ακόμα θυμάμαι τις εικόνες που το μυαλό μου είχε κρατήσει από το παιδικό ανάγνωσμα. Ο βάλτος, τα λασπόνερα, τα σκοτεινά νερά, οι καλαμιές, ο αγώνας, οι Βούλγαροι κομιτατζήδες, οι Τούρκοι, ένας άγνωστος τόπος για μας τους κατοπινούς που δεν προλάβαμε τη λίμνη των Γιαννιτσών, που ζούμε με άλλα γεωπολιτικά δεδομένα. Θέλησα να μιλήσω για τον τόπο και το χρόνο και κυρίως, για το πώς η Ιστορία ενός τόπου καθορίζει την μοίρα δυο ανθρώπων κι ενός έρωτα, που παρ’ όλ΄ αυτά βρίσκει τον τρόπο να ριζώσει.

Κι όπως συμβαίνει κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο και βάζω το πολυπόθητο «Τέλος», μέσα μου γεννιούνται αντιφατικά συναισθήματα, μια χαρμολύπη, όπως κάποιος αποχαιρετά τα παιδιά του όταν πηγαίνουν να ζήσουν μακριά από την πατρική εστία. Χαρούμενη, γιατί απελευθερώνοντας τους ήρωες, ελευθερώνομαι κι εγώ από αυτούς, λυπημένη, γιατί αναγκάζομαι να τους αποχωριστώ ύστερα από «συμβίωση» τουλάχιστον δυο χρόνων.

Πολύ σύντομα, ένα καινούριο ταξίδι ξεκινά. Το κάνω πρώτη εγώ, ανοίγοντας το δρόμο διαφυγής μου κι έπειτα οι αναγνώστες μου. Κι η υπέροχη ζωή συνεχίζεται…

 

 

 

 

Το βιβλίο:

«Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω» | Το έκτο μυθιστόρημα της Σοφίας Δημοπούλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Ρουμλούκι Ημαθίας, 1911. Τότε ξεκινά η ιστορία του Νάσιου και της Λισσάβως. Τα δυο παιδιά θα ζήσουν μαζί το πέρασμα από την Τουρκοκρατία στην ελεύθερη Ελλάδα. Η ζωή θα τους χωρίσει, όμως η αγάπη τους, άφθαρτη στον χρόνο, δεν έχει πει την τελευταία της λέξη…

Η Σοφία Δημοπούλου επιστρέφει με το έκτο της βιβλίο, «Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω», το οποίο κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα δυνατό μυθιστόρημα για τον έρωτα, τη φιλία, τη δύναμη μιας ιδέας, την περιπέτεια, όχι μόνο δύο εραστών, αλλά και μιας χώρας, της Ελλάδας, μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Όπως σημειώνει η συγγραφέας: «Αυτό το βιβλίο ξεπήδησε από την δική μου αγάπη για τη Δυτική Μακεδονία, έναν τόπο με τον οποίον με συνδέουν άσβεστοι συναισθηματικοί δεσμοί και όπου πάντα νοερά θα επιστρέφω. H ιδέα ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, τότε που μαθαίνοντας παραδοσιακούς χορούς σ’ έναν λαογραφικό Σύλλογο, ήρθα σε επαφή με το τραγούδι “Της Λισσάβως” και μέσα από αυτό γεννήθηκε η κεντρική ηρωίδα, που μου υπαγόρευσε τον τόπο και το χρόνο. Κι όταν συνάντησε το Νάσιο, η ιστορία της είχε ήδη αρχίσει.»

 

Ταυτότητα βιβλίου

Τίτλος: Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω
Συγγραφέας: Σοφία Δημοπούλου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Είδος: Μυθιστόρημα
Σελίδες: 408
Δείτε ένα βίντεο για το βιβλίο εδώ: https://bit.ly/33AEah9

 

Λίγα λόγια…

… για το βιβλίο

Ο Νάσιος και η Λισσάβω μεγαλώνουν στο Νησί, ένα χωριό του Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας, κοντά στη λίμνη των Γιαννιτσών. Η ιστορία τους ξεκινά το 1911, όταν ακόμα ο τόπος τους είναι υπόδουλος στους Τούρκους.

Τα δυο παιδιά θα ζήσουν μαζί τη μετάβαση από την Τουρκοκρατία στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά οι κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις και ένας κυκεώνας γεγονότων σύντομα θα τους χωρίσουν. Όμως ο έρωτας φαίνεται πως έχει το πάνω χέρι: Ούτε η ξενιτιά, ούτε οι πόλεμοι, ούτε οι προσωπικοί λαβύρινθοι, ούτε ακόμα κι αυτή η φυλακή δεν καταφέρνουν να σταματήσουν την επιθυμία και το όνειρο. Κι όταν τα χρόνια περνούν κι η Λισσάβω γίνεται Λίζα, ο Νάσιος αντιλαμβάνεται πως όλα έχουν αλλάξει· τόποι, ιδέες, πολιτική, ήθη, χαρακτήρες. Και με όλα τα μυστικά που τον βαραίνουν, το όνειρό του είναι να ενωθεί μαζί της, έστω και αργά.

Πώς θα καταφέρει να σταθεί, όμως, εμπρός της αγνός έπειτα από όσα τον έχουν στιγματίσει;
Πότε θα καταφέρει να αφομοιώσει μέσα του το μυστικό που μόνο εκείνος κατέχει;

 

… για τη συγγραφέα

Η Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων και κτιρίων. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και ασκεί το επάγγελμά της ως σήμερα. Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και την ποίηση και παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής, έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα «Δημιουργική ανάγνωση και γραφή της πεζογραφίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει γράψει άλλα πέντε μυθιστορήματα: Lapis lazuli, η πέτρα που λείπει (2012), Άλμα θα πει ψυχή (2013), Σε σωστή ώρα νυχτώνει (2014), Η ζωή απέναντι (2016), Πώς Υφαίνεται ο Χρόνος (2019), ενώ διηγήματά της έχουν κατά καιρούς συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ηλεκτρονικά μέσα (themachine.gr, fractalart.gr, diastixo.gr) και σε εφημερίδες. Περισσότερες πληροφορίες για την ίδια θα βρείτε στην προσωπική της ιστοσελίδα: www.sophiadimopoulou.gr

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top