Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Σπάνια γέφυρα της σύγχρονης με την παραδοσιακή ελληνική ποίηση
11/05/2021, 10:22 μμ

Σπάνια γέφυρα της σύγχρονης με την παραδοσιακή ελληνική ποίηση

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

Άγγελος Δ. Κανιούρας «Ρομφαία», ποίηση, εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2020, σελ. 104

 

Πηγαίον, εκχυλίζον λογοτεχνικόν τάλαντον διαθέτει κι αξιοποιεί ο πολυγραφότατος φαρμακοποιός Άγγελος Δ. Κανιούρας, που γεννήθηκε στους Αγίους Αναργύρους Καρδίτσας.

Η Φύση με τα στοιχεία της πρωταγωνιστεί σε αυτό το διαλογικό ποίημα πλούσιο σε συμβολισμούς, παραδοσιακά μέτρα και ομοιοκαταληξίες.

Είναι τόση η αγνότητα του εγχειρήματος που η γλωσσοπλαστική δεινότητα του αυτοσχέδιου ποιητή εκφράζεται με την ποθητή σε αυτό το είδος του λόγου γλωσσική αν-οικείωση. Παραγωγή διαμαντιών και ευθυβόλων εκφράσεων είναι αυτός ο χειμαρρώδης διάλογος, όπου η συλλογική Ανθρώπινη Ψυχή συναντιέται και κονταροχτυπιέται με τα παμπάλαια και άλυτα ερωτήματά της (τον Έρωτα, αλλά κυρίως τον Θάνατο, τη μοναξιά, το Άγνωστο, το υπαρξιακό κενό, το άγχος του κενού, που για να μην γίνει τρόμος γίνεται Τέχνη, υψηλή και παραπαίουσα ανάμεσα στον γκρεμό της αιώνιας σιωπής και στα δευτερόλεπτα που μετρούν ανάστροφα).

Ο Χρόνος είναι συστατικό στοιχείο στην ποιητική θεματολογία του Άγγελου Δ. Κανιούρα.

Όπως ο Ανδρέας Κάλβος, παλινδρομεί ανάμεσα στο άστυ και σε μουσικές, ακούσματα και αναμνήσεις της μητρικής αγκαλιάς, της συμπαντικής ένωσης με το Όλον, του λεγόμενου «ωκεάνιου συναισθήματος», όπου ακόμα και η πυθαγόρεια μουσική των σφαιρών είναι εφικτή και ακουστή.

Ακούσιμα και τα οράματα του Ποιητή. Θαρρείς πως βρίσκεσαι, σαν συνδημιουργικός αναγνώστης, μέσα σε μια τεράστια συναισθητική μεταφορά, όπου προέχει ο Λόγος και η διάστιξή του με σιωπές.

Είναι η ίδια φωνή που μιλάει πίσω από διαφορετικά προσωπεία. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν πρόκειται για θεατρικό έργο. Θυμίζει τις επιδόσεις των Συμβολιστών περί τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Δεν είναι όμως και “ich drama” ((«δράμα του εγώ»). Ο Ποιητής δεν αυτοψυχαναλύεται, δεν μεμψιμοιρεί, δεν είναι επαίτης της ενσυναίσθησής μας.

Δημιουργεί την δική του διακριτή ιδιόλεκτο, που είναι όμως λόγια και τεχνητή, όσα στοιχεία από την δημοτική παράδοση κι αν ενσωματώνει.

 

Άγγελος Δ. Κανιούρας

 

Ο Άγγελος Δ. Κανιούρας είναι ένα ξεχωριστό, απολύτως διακριτό και διαρκώς φωτεινό φαινόμενο στα Ελληνικά Γράμματα. Δεν παραπέμπει σε κανέναν. Ουδεμία διακειμενική μεταφορά. Ούτε καν οι πλέον διαδομένες. Ουδέν κοινότυπον, κοινότοπον, κυνικόν.

Πλάθει το δικό του σύμπαν, όπως οι γνήσιοι ποιητές και μας ξεναγεί με την σεμνή έπαρση των ταπεινών που δεν οφείλουν στους άλλους τα ψυχικά τους πλούτη, δεν εξοφλούν δάνεια, δεν επιστρέφουν δωρεές, δεν αντισταθμίζουν θυσίες και οφέλη.

Αντίθετα, η προσέγγιση του Θανάτου σε υλική μορφή δημιουργεί αυτή την έκρηξη φωτοβολταϊκών τόξων που αδρανοποιούν κάθε αντίσταση και ναρκώνουν το λογιστικό μέρος του εγκεφάλου μας προς όφελος των άκρατων, των ακραίων συναισθημάτων που δεν μπορεί να τα αναχαιτίσει κανείς.

Κοντά στο ρομαντικό κίνημα «Θύελλα και Ορμή», ο Άγγελος Δ. Κανιούρας είναι και πιστεύω πως θα παραμείνει μία σπάνια γέφυρα της σύγχρονης με την παραδοσιακή ελληνική ποίηση. Ακόμα και οι γλωσσικές του ακρότητες, η συντακτική και η γραμματική του τόλμη είναι απόλυτα συγγνωστές και απόρροια της ανάγκης του να μας κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων ενός κόσμου που έχει πια χαθεί. Η πολυπόθητη αρμονία Ανθρώπου και Φύσης μόνον μέσα στην Ποίηση μπορεί πια να βιωθεί, στο βαθμό που εμείς είμαστε έτοιμοι να την νοσταλγήσουμε.

 

 

* O Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας , ποιητής, θεατρολόγος και κριτικός (www.konstantinosbouras.gr)

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top