Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Επιλεκτική αυτοβιογραφία
05/05/2021, 11:54 πμ

Επιλεκτική αυτοβιογραφία

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος «Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί», εκδ. Κέδρος

 

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, μετά το μυθοπλαστικό βιβλίο Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα, επανέρχεται με το μη μυθοπλαστικό Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί (Εκδόσεις Κέδρος) μια σχεδόν αυτοβιογραφία ή μια επιλεκτική αυτοβιογραφία όπως ο ίδιος το αποκαλεί.

Τα 36 κείμενα  του βιβλίου κινούνται ανάμεσα στο διήγημα και το χρονογράφημα, το δοκίμιο και το αφήγημα.  Το πρώτο πρόσωπο που χρησιμοποιεί, ασφαλώς δίνει τον προσωπικό τόνο, τις φλούδες αλήθειας που επιθυμεί να μοιραστεί ο συγγραφέας  με τους αναγνώστες του. Σωστή η επιλογή, μιας και ―κατά την ταπεινή μου γνώμη― το τρίτο πρόσωπο θα φρέναρε τη δυναμική των κειμένων.

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, με την αφηγηματική άνεση που διατρέχει όλα του τα γραπτά, μάς προσκαλεί στον κόσμο του. Να τον γνωρίσουμε, αφήνοντας κατά μέρος τη μυθοπλασία.

Με αμεσότητα, ειλικρίνεια, ωριμότητα, ενσυναίσθηση, μας καλεί να γνωρίσουμε εκείνον και όλα ―ή έστω αυτά που αποκαλύπτει στα 36 κείμενά του― όσα τον περικλείουν και εν τέλει τον ορίζουν.

Από τα νεανικά καλοκαίρια στο νησί, που αργότερα αποτέλεσε το υλικό της Μεγάλης Άμμου, μέχρι τον Κίνγκ, τον τεράστιο συγγραφέα από το Μέην. Αναφέρεται στην περιπλάνησή του στη Σουηδία, στα στενά της Στοκχόλμη, φτάνοντας στην Αϊόβα των Ηνωμένων Πολιτειών, ως υπότροφος του ομώνυμου πανεπιστημίου σε πρόγραμμα δημιουργικής γραφής. Αλλά και την εμπειρία του ως εισηγητής σε αντίστοιχα εν Ελλάδι σεμινάρια-εργαστήρια.

Αναφέρεται στις σχέσεις του με τον Ηλία Πετρόπουλο και τον Μένη Κουμανταρέα, τον Δημήτρη Νόλλα και την εκδότριά του Κάτια Λεμπέση, όπως και σε αυτή με τον σκηνοθέτη Νίκο Παναγιωτόπουλο.

Ο Κούντερα, ο Κάρβερ, ο Μπουκόφσκι, ο Καβάφης, ο Εμπειρίκος, ο Καζαντζάκης, ο Τσέχοφ, ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφσκι, ο Ιούλιος Βερν,  βολτάρουν με άνεση και στυλ στους δρόμους των λέξεων.

Κι ύστερα δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι αναφορές στην οικογένειά του. Η σχέση του με τον πατέρα και τη μητέρα του ως προς το παρελθόν, και ασφαλώς η σύνδεσή του με την κόρη του και τη σύζυγό του, ως παρόν και ως μέλλον.

Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα μια αίσθηση οικειότητας, μια αναδυόμενη γλυκύτητα ―αν μου επιτρέπεται ο όρος―, μια κάποια ευχάριστη ωδίνη γαλήνης, ένα απόσταγμα κατανόησης.

Νομίζω πως και μόνο το τόλμημα μιας ―έστω επιλεκτικής― αυτοβιογραφίας ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους, αξίζει της προσοχής μας. Αξίζει το ταξίδι αυτό, να είστε σίγουροι.

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top