Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Δημιουργώντας μαζί με τους άλλους
25/04/2019, 12:01 πμ

Δημιουργώντας μαζί με τους άλλους

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Τάσος Αγγελόπουλος «Παίζοντας θέατρο» Ασκήσεις και παιχνίδι για την θεατρική αγωγή, εκδ. σοφία Α.Ε. 2016, σελ. 176

 

Το θέατρο στο σχολείο είναι ένα θέμα που συζητιέται πολύ τα τελευταία χρόνια .Πριν από 20 περίπου χρόνια είχε μπει το μάθημα του θεάτρου στο ολοήμερο σχολείο. Έπειτα, το 2008 μπήκε σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού (σε ολοήμερο και πρωινό πρόγραμμα), για να φτάσει να αφαιρεθεί από την πέμπτη και την έκτη  τάξη την χρονιά 2016-2017.

Ο νομικός, κοινωνιολόγος και εκπαιδευτικός θεάτρου Τάσος Αγγελόπουλος μας χαρίζει ένα βιβλίο που αφορά θεατρολόγους, δασκάλους, ηθοποιούς και όσους ασχολούνται με το θέατρο στην εκπαίδευση, έχοντας στο μυαλό του ότι το θέατρο είναι παιχνίδι και διασκέδαση και πολλά άλλα ακόμα. «Παίζοντας θέατρο», ασκήσεις και παιχνίδια για την θεατρική αγωγή, από τις εκδόσεις σοφία.

Στο βιβλίο περιέχονται ποικίλα θεατρικά παιχνίδια, ασκήσεις σωματικές ή μη, τεχνικές, τρόποι, μέθοδοι.

Πρόκειται για παιχνίδια που έχουν εφαρμοσθεί και έχει σημειωθεί η αποτελεσματικότητά τους. Επίσης, μπορούν να  χρησιμοποιηθούν και με παραλλαγές από σκηνοθέτες και διδάσκοντες που θα έχουν ως στόχο να μυήσουν τους μαθητές στο μαγικό χώρο του θεάτρου και να τους εξοικειώσουν με τη θεατρική διαδικασία.

Πολλή σημαντική είναι η γνωριμία με την Ομάδα που συνήθως ξεκινά με τον κύκλο και τα ονόματα. Τα παιχνίδια  εμπιστοσύνης και γνωριμίας «δένουν» τα μέλη με τον εμψυχωτή, πράγμα απαραίτητο για την γόνιμη συνεργασία της ομάδας. Πολλές φορές συμβαίνει οι Ομάδες να είναι ανομοιογενείς και οι συμμετέχοντες άγνωστοι μεταξύ τους. Οπότε η επικράτηση ομαδικού πνεύματος είναι άκρως αναγκαία για τη συνέχεια.

Αφού συγκροτηθεί Ομάδα ξεκινά ένα πλούσιο ταξίδι διερεύνησης του χώρου και του χρόνου. Με σωματικές ασκήσεις κυρίως γίνεται ένας διάλογος με τον Χώρο που δίνει πολλές δυνατότητες διεύρυνσης πεδίων. Το παιχνίδι με τα 3 επίπεδα βοηθά τους συμπαίκτες να ΑΚΟΥΣΟΥΝ ο ένας τον άλλο, να επικοινωνήσουν μαζί, αλλά και ο καθένας μόνος του να δοκιμάσει την ετοιμότητά του σε σχέση με ό,τι συμβαίνει γύρω του.

Ακόμα ένα μεγάλο κεφάλαιο στην θεατρική παιδεία είναι ο ΑΛΛΟΣ. Δηλαδή αυτός που δεν είμαι ΕΓΩ. Οι ασκήσεις καθρέφτης αλλά και τυφλός οδηγός είναι πάντα δύο κλασικές ασκήσεις που συμβάλλουν στο να αποκτήσουν αρμονική σχέση οι συμ-παίκτες. Ο ΑΛΛΟΣ ως παρτενέρ, ως ρόλος, ως χαρακτήρας. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Η συνύπαρξη πάνω στη σκηνή είναι κάτι που απαιτεί προσοχή και κρύβει παγίδες. Το θέατρο είναι μια ομαδική διαδικασία. Αν δεν υπάρχει σύμπνοια, σύμπλευση, σωστές ισορροπίες μεταξύ των ηθοποιών, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει μοιραία. Εποικοδομητικές είναι και οι ασκήσεις που έχουν να κάνουν με Αντιστροφή Ρόλων, σε αυτές ή μέσα από αυτές λύνονται σημαντικά προβλήματα της θεατρικής διαδικασίας.

Μέσα στο βιβλίο συναντάμε και παιχνίδια που έχουν ως στόχο τη διερεύνηση της Σχέσης. Και οι Σχέσεις αποκαλύπτονται στη σκηνή μόνο από σχετικές και κατάλληλες Δράσεις. Γλύπτες- αγάλματα, δράση -αντίδραση, ομαδικό γλυπτό, το Status. Αυτοσχεδιασμοί λοιπόν που δημιουργούν  ετοιμότητα, φτιάχνουν συνθήκες, προάγουν την ετοιμότητα, την ευρηματικότητα, ερεθίζουν τη φαντασία.

 

Τάσος Αγγελόπουλος

 

Το πέμπτο κεφάλαιο πραγματεύεται με ενδιαφέροντα τρόπο την Ιστορία. Τον μύθο. Που αποτελεί το Α και το Ω στο θέατρο. Εδώ απασχολούν τον συγγραφέα τα δομικά στοιχεία μιας ιστορίας. Το θέμα και η πλοκή, το πρόβλημα, η σύγκρουση, η ανατροπή. Οι αφηγητές και ο τρόπος που λένε την ιστορία, η οπτική γωνία που κάθε φορά χρησιμοποιούν. Την ίδια ιστορία ενδέχεται διαφορετικά άτομα να την διηγηθούν το καθένα με τον δικό του προσωπικό τρόπο τονίζοντας και διαφορετικά μέρη της.

Στο επόμενο κεφάλαιο τον πρώτο λόγο έχει η παράσταση. Πόσο δύσκολο είναι  οι μαθητές να φτάσουν σε ολοκληρωμένη παράσταση, άραγε; Τι χρειάζεται; Ποια τα ενδιάμεσα στάδια; Ποιοι οι συντελεστές του θεάτρου; Ποιες οι αρμοδιότητες και οι ευθύνες του καθενός; Πώς είναι να μπουν οι μαθητές σε ρόλο σκηνοθέτη, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, φροντιστή, συγγραφέα; Οι εφαρμογές που δίνονται στο τελευταίο κεφάλαιο παρέχουν κείμενα-αφορμές για παράσταση. Το θέμα είναι πως  όλοι οι μαθητευόμενοι πρέπει να αντιληφθούν την συλλογικότητα του θεάτρου ώστε να επιτευχθεί κάποιο αποτέλεσμα. Και αν μπει κανείς σε τέτοιες διαδικασίες αποκτά υπευθυνότητα, μαθαίνει, ωριμάζει, διδάσκεται να προσφέρει, να βοηθάει, να έχει κριτικό νου, να ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top