Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποιήματα / Ποίημα: “Όνειρο”
19/03/2024, 7:56 μμ

Ποίημα: “Όνειρο”

Του Κωνσταντίνου Βασιλείου //

 

 

 

Όνειρο

 

Σκύβω ταπεινά

το δοκιμασμένο μου κορμί,

σηκώνω το πρόσωπο,

αναζητώ τη ματαιότητα,

τους πεπερασμένους,

ασκούμαι σε πεδία αγνώμονα,

γεμάτα μίσος,

με το χρυσοποίκιλτο τόξο

ρίχνω σαϊτιές στο χάος.

Ο λαός περιμένει

να κινηθώ δραστήρια.

 

Άκληροι κατατρύχονται

από μειονεξίες.

Ημίθεοι χωρατεύουν,

περιγελούν τους τυφλούς,

υποψιάζονται

όσους γίνονται θυσία,

δεν ανέχονται κολλήγους

να σηκώνουν κεφάλι,

κατά βάθος φοβούνται,

μην τους αρπάξουν τα προνόμια.

 

Οι άλλοι, εκτός των ορίων,

φωνασκούν παθιασμένα,

αναζητούν ιδανικά,

επιτίθενται σποραδικά,

χτυπούν αλύπητα,

πισωγυρίζουν ματωμένοι,

με χρυσά λάφυρα.

Κόλακες οργώνουν τους διαδρόμους,

μεμψιμοιρούν,

μιλούν ακατάπαυστα,

ως ευέλικτοι πελταστές.

Ανήμεροι γίγαντες,

κινούνται στα ερέβη του κακού.

Ασπάλακες του μίσους,

φτιάχνουν χωσιές ενάντια στους τολμηρούς.

 

Εγώ, μόνος, χωρίς ασπίδα,

βυθίζομαι στο τέλμα,

ο δόλιος.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top