Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Τα χίλια πρόσωπα μιας αρχαίας πληγής
18/11/2020, 10:53 πμ

Τα χίλια πρόσωπα μιας αρχαίας πληγής

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Εύα Γκαρσία Σάενθ ντε Ουρτούρι «Οι τελετουργίες του νερού», Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 448

 

«Σωστά’ ο Τριπλός Θάνατος θεωρείται ένα είδος αποπομπής ή τιμωρίας γιατί προσέβαλες τις θεότητες. Κι αν μου λέτε ότι τα θύματα είναι έγκυοι, τότε προσέβαλαν τις τρεις Matres και το μήνυμα του εκτελεστή είναι ξεκάθαρο: δεν έπρεπε να γίνουν μητέρες ή πατέρες, αν το θύμα ήταν ένας άντρας που περίμενε διάδοχο. Δεν θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα παιδιά, που τα προσφέρουν ως αντάλλαγμα στις Matres να τα φροντίζουν καλύτερα απ’ τους γεννήτορές τους. Είναι κάποιος που προστατεύει αγέννητα αγόρια ή κορίτσια, που νοιάζεται γι’ αυτά και κατ’ αυτό τον τρόπο τα σώζει απ’ τους γονείς τους».

Την Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι  την γνωρίσαμε με την «Σιωπή της Λευκής Πόλης» το 2019. Σ’ αυτό της το μυθιστόρημα θα μας συστήσει τη Βιτόρια της Ισπανίας (γενέτειρά της εξάλλου) και τις κελτοίιϊβηρικές ρίζες, παραδόσεις και μυθολογία της ιδιαίτερης πόλης, τον νεαρό αστυνομικό Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, τον “Κράκεν”, όπως τον φωνάζουν όλοι, ειδικευμένο προφάιλερ, την ιδιαίτερη ερωτική σχέση του με την Άλμπα, την επικεφαλής της έρευνας, την αδυναμία της στους τελετουργικούς φόνους, στην αρχαιολογία και την ιστορία της περιοχής, τους πολύπλοκους, αμφιλεγόμενους χαρακτήρες που προτιμά να πρωταγωνιστούν στα βιβλία της, τον χαρισματικό αρχαιολόγο Τάσιο Ορτίθ ντε Θάρατε, καταδικασμένο για τα εγκλήματα που τρομοκράτησαν τη Βιτόρια πριν από δύο δεκαετίες, και φύλακα άγγελο του «Κράκεν» στην παρούσα ιστορία.

Στο καινούργιο της μυθιστόρημα «Οι τελετουργίες του νερού», κτίζει την ιστορία της, επίσης, χρονικά και χωροταξικά αριστοτεχνικά, αναπτύσσοντας δυο ιστορίες παράλληλα: το παρελθόν που αναπτύσσεται γραμμικά και τείνει να εξηγήσει το παρόν και να προλάβει ό,τι είναι εφικτό από το μέλλον και το ζοφερό παρόν των ηρώων με το ανερμήνευτο ακόμα παρελθόν να τους τυφλώνει. Σκηνικό της, για μια ακόμα φορά, τα αρχαιολογικά μνημεία της πόλης.

Η Άνα Μπελέν Λιάνιο, και πρώτος έρωτας του Κράκεν, που θα βρεθεί δολοφονημένη στην Άλαβα και το μαρτύριο του θανάτου της παραπέμπει σε μια πανάρχαια τελετουργία όπου το θύμα κρεμιέται ανάποδα και βυθίζεται σε έναν λέβητα με καυτό νερό, όπου ο λέβητας είναι αυθεντικό κομμάτι από την Εποχή του Χαλκού και η  Άνα Μπελέν έγκυος, θα ξεκινήσει έναν αλλόκοτο τελετουργικό δολοφονικό χορό.

Ακολουθούν μέλλοντες γονείς, μιμούμενος τις τελετουργίες του νερού, διαλέγοντας προσεκτικά ιερές τοποθεσίες της Χώρας των Βάσκων και της Κανταβρίας για τα εγκλήματά του και η υπόθεση ξυπνά στον Κράκεν οδυνηρές μνήμες, από το καλοκαίρι του 1992, τότε που με τους τρεις καλύτερούς του φίλους πρωτοσυνάντησαν την αινιγματική Άνα Μπελέν Λιάνιο – μια γνωριμία που θα τους σημαδέψει για πάντα.

Ο αναγνώστης θα ζήσει κι αυτή τη φορά την ιστορία διπλά: τους τέσσερις φίλους το Καλοκαίρι του 1992, την Άνα Μπελέν Λιάνιο που ενηλικιώνει τους πάντες και τον χαρισματικό Καθηγητή Ιστορίας με την αλλόκοτη και ανήλικη κόρη του Ρεβέκκα, αλλά και το ζοφερό παρόν. Με τους φόνους, τα ψηφιακά δείγματα, τους χάκερ που είναι ωσεί παρόντες παντού, την εγκυμοσύνη της  Άλμπα, που κινδυνεύει να γίνει ο επόμενος στόχος του δολοφόνου.

 

Εύα Γκαρσία Σάενθ ντε Ουρτούρι

 

Χρησιμοποιώντας κατά κόρον την κελτοϊβηρική μυθολογία, η ίδια η συγγραφέας εξομολογείται: «Κεντρικό θέμα αυτού του μυθιστορήματος είναι η πατρότητα και η μητρότητα. Τις σελίδες του τις διατρέχουν καλοί και κακοί γονείς: βλαβεροί, απόντες, αναποφάσιστοι, τυραννικοί, παππούδες που εκτελούσαν χρέη γονέων και θείες που σώζουν και αγωνίζονται σαν μητέρες… Πρόθεσή μου ήταν να αναλογιστώ πάνω στη συνειδητή απόφαση που συνεπάγεται για τον καθένα από εμάς το να γίνει καλός πατέρας ή κακή μάνα, ανεξαρτήτως του φορτίου που κουβαλάει έκαστος…»

Κι αυτό καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με τον πιο επώδυνο τρόπο και με το εκδικητικό μένος που όλο αυτό μπορεί να γεννά. Η συγγραφέας και πάλι, επιλέγει σε πρώτο επίπεδο τα φονικά και το σασπένς για να αναδείξει το αρχαιολογικό πλούτο, την ιστορία της γενέθλιας πόλης της. Σε δεύτερο επίπεδο, την ψυχαναλυτική ικανότητά της να πλάθει και να στερεοποιεί την ψυχοσύνθεση των υποτιθέμενων δολοφόνων.
Το αποτέλεσμα, ακόμα και για τους πιο υποψιασμένους αναγνώστες, μια ξαφνιασμένη κραυγή και κατά κάποιον τρόπο η λύτρωση που εξασφαλίζει στους ήρωες η αρχαία μας τραγωδία. Και η διαπίστωση ότι στα πάντα είναι ικανός ο άνθρωπος να μεταμορφωθεί για να εκδικηθεί. Στο μυθιστόρημα όλα έχουν την ερμηνεία τους, τον τόπο και τον χρόνο τους. Η συγγραφέας μαθηματικά και γεωμετρικά μετατρέπει μια οικογενειακή σάγκα μέσα από την αρχιτεκτονική προίκα και στο παρελθόν αυτής της περίκλειστης πόλης, σε τελετουργικά εγκλήματα λίαν ειδεχθή.
Θα επαναλάβω όσα ήδη έχω πει για τα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέως: Ένα βιβλίο με τόσα επίπεδα όσα κι οι αναγνώστες του: Αστυνομικό, αρχαιολογικό, αρχιτεκτονικό, φιλοσοφικό, υπαρξιακό, ψυχαναλυτικό, όπως είναι η αυθεντική μορφή ζωής για εκείνον που γνωρίζει να την διαβάζει και να τα ξεχωρίζει.

Φυσικά και εδώ, όλα πρωταγωνιστούν μέσα στο μυθιστόρημα: η αρχιτεκτονική, τα μνημεία, το παρελθόν, οι μύθοι και οι δοξασίες της πόλης.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top