✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Μισέλ Φάις  «Όπως ποτέ», εκδ. Πατάκη, σελ. 150

Ανάµεσα σε µια αινιγµατική γυναίκα κι έναν κλονισµένο άντρα κινείται, σχεδόν φασµατικά, ένα ρευστό, δυσοίωνο πλήθος. Σπειροειδής και ασθµατική αφήγηση, αρθρωµένη σε πέντε µέρη, όπου όνειρα, ηµερολόγια, στιχοµυθίες, παραµιλητά, φάρσες, αλλά και µελωδίες, εικόνες, χειρονοµίες συνθέτουν (ακριβέστερα: αποσυνθέτουν) το υπέδαφός της. Ποιητική του χάους ή αρρώστια του χρόνου; Ένα µυθιστόρηµα για τον πανικό και την απάθεια του σύγχρονου βίου. Μια ατέρµονη κωµωδία της κούρασης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο σώµα, στη µνήµη, στον ύπνο, στις λέξεις.
Ο Μισέλ Φάις, επιµένοντας σε µια πρόζα θραυσµατική, παροξυσµική, ληθαργική, ολοκληρώνει µια άτυπη τριλογία που άρχισε µε το µυθιστόρηµα “Από το πουθενά” (2015) και συνεχίστηκε µε τη νουβέλα “Lady Cortisol” (2016).

Νίκος Δαββέτας «Η εβραία νύφη», εκδ. Πατάκη, σελ. 288

Μια νέα γυναίκα, η Νίκη, µακριά από τον γενέθλιο τόπο της, προσπαθεί να διαλευκάνει το γερµανόφιλο παρελθόν του πατέρα της και ιδιαίτερα τον βαθµό ανάµειξής του στον αφανισµό των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Συµπαραστάτης της ο ερωτικός της σύντροφος, που βασανίζεται από τις δικές του ενοχές όταν πληροφορείται την οικογενειακή του ιστορία στα χρόνια του Εµφυλίου.
Ένα µυθιστόρηµα για τη διαπλοκή της συλλογικής και της προσωπικής µνήµης, που φωτίζει µε πλάγιο τρόπο τα ανεπούλωτα τραύµατα της Ιστορίας.

Θωμάς Στεργιόπουλος «Άνθρωποι», εκδ. Ροές, σελ. 160

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί προέκταση του πεζογραφικού μου έργου, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται ο βορειοηπειρώτικος ελληνισμός και οι άνθρωποί του.
Στις σελίδες του, όπως σ’ ένα κοινό σπίτι, συγκατοικούν ποιητές, λαογράφοι, δάσκαλοι, γιατροί κι άλλοι ανώνυμοι άνθρωποι.
Η “ανθρωπογεωγραφία” του εκτείνεται απ’ τη Χιμάρα στα Ριζά κι απ’ τη Δερόπολη στα Πωγωνοχώρια: όπου μιλιέται η ελληνική γλώσσα – η πραγματική πατρίδα μας.
Κατά κάποιον τρόπο, οι προσωπογραφίες αυτές αποτελούν μια μικρή πινακοθήκη του ελληνισμού πέρα απ’ τα σύνορα κι ένα χρονικό των τελευταίων εβδομήντα χρόνων του τόπου μου, όταν δοκιμάστηκαν οι ρίζες μας, η αντοχή και οι δεσμοί μας με τον εθνικό κορμό.

 

Ξένη πεζογραφία:

Jean- Baptiste Andrea «Βασίλισσά μου», Μετάφραση: Κώστας Κατσουλάρης, εκδ. Στερέωμα, σελ. 168

Προβηγκία, καλοκαίρι του 1965. Ένα παιδί ζει σ’ ένα βενζινάδικο με τους ηλικιωμένους γονείς του. Σπάνια περνούν αυτοκίνητα. Δεν πηγαίνει στο σχολείο. Είναι διαφορετικό από τους άλλους.
Μια μέρα, αποφασίζει να φύγει. Να πάει στον πόλεμο για να αποδείξει πως είναι άντρας. Ανεβαίνει στο οροπέδιο που δεσπόζει πάνω από την κοιλάδα, όμως αντί για τις μάχες που προσδοκά, συναντάει την απόλυτη γαλήνη. Και τότε, ένα κορίτσι, σαν πνοή από αεράκι, εμφανίζεται μπροστά του. Μαζί της όλα είναι δυνατά. Το μόνο που κυριαρχεί είναι η επιθυμία για το απόλυτο, ανεξάρτητα από το πού μπορεί να οδηγήσει.
Το μυθιστόρημα του Jean-Baptiste Andrea είναι ένας ύμνος στην ελευθερία, στη φαντασία, στη διαφορά. Μια ιστορία μύησης, όπου όλα είναι αληθινά και ταυτόχρονα όλα ονειρικά.
Σημαντικότερα βραβεία που απέσπασε το βιβλίο:
Prix Premier Roman 2017
Prix Femina de Lyceens 2017
Prix Alain Fournier 2018

Έλενα Φερράντε «Βάναυση αγάπη», Μετάφραση: Δήμητρα Δότση, εκδ. Πατάκη, σελ. 224

H “Βάναυση αγάπη”, ένα από τα πιο σηµαντικά και πρωτότυπα µυθιστορήµατα της ιταλικής λογοτεχνίας των τελευταίων χρόνων, είναι το µυθιστόρηµα που ξεδίπλωσε για πρώτη φορά το ταλέντο της Έλενα Φερράντε. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τη σχέση της Ντέλια και της µητέρας της Αµάλια, µια σχέση που χτίζεται µε σκληρότητα και πάθος.
“Η µητέρα µου πνίγηκε τη νύχτα της 23ης Μαΐου, την ηµέρα των γενεθλίων µου, στη θαλάσσια περιοχή απέναντι από εκείνο το µέρος που όλοι αποκαλούν Σπακκαβέντο…”. Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινά η ιστορία. Τι συνέβη στην Αµάλια; Ποιος ήταν µαζί της τη νύχτα του θανάτου της; Ήταν άραγε πάντα η αντιφατική και ασυγκράτητη γυναίκα που φανταζόταν η κόρη της; Οι έρευνες της Ντέλια ξετυλίγονται σε µια ασφυκτική Νάπολη, µετατρέποντας µια οικογενειακή υπόθεση σ’ ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα.

 

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Elly Griffiths «Θανάσιμα περάσματα», Μετάφραση: Γιώργος Ξενίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, σελ. 336

Τα οστά ενός παιδιού ανακαλύπτονται κοντά σ’ ένα αρχαίο ιερό στην παραλία του βόρειου Νόρφολκ και η αστυνομία ζητά από την αρχαιολόγο Ρουθ Γκάλογουεϊ να τα χρονολογήσει. Πρόκειται για το πτώμα ενός ντόπιου κοριτσιού, που εξαφανίστηκε πριν δέκα χρόνια;
Ο επιθεωρητής Χάρι Νέλσον αρνείται να εγκαταλείψει τις έρευνες για το χαμένο παιδί. Αφότου εξαφανίστηκε, κάποιος του στέλνει παράξενα, ανώνυμα σημειώματα που μιλούν για τελετουργικές θυσίες, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από τον Σαίξπηρ και τη Βίβλο. Ο Νέλσον ξέρει ότι το ένστικτο και η εμπειρία της Ρουθ θα τον βοη­θήσουν να διαλευκάνει επιτέλους την υπόθεση.
Ξαφνικά εξαφανίζεται ένα δεύτερο παιδί και η Ρουθ απειλείται από έναν δολοφόνο που ξέρει πως πλησιάζει όλο και πιο κοντά στην αλήθεια…

Antonio Fusco «Υπόθεση 178», εκδ. «Ελληνικά Γράμματα», σελ. 272

Μετά τις “Πέντε μικρές αδικίες” ο αστυνόμος Καζαμπόνα επιστρέφει και ερευνά σε βάθος μια παλιά άγρια ιστορία που δεν ξεχνιέται εύκολα. Είναι Δεκαπενταύγουστος με φριχτό καύσωνα και στους λόφους της Τοσκάνης ανακαλύπτεται το πτώμα ενός δολοφονημένου άντρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη εκτέλεση, όπως γίνεται αμέσως σαφές στα έμπειρα μάτια του Καζαμπόνα, ο οποίος αναγκάζεται να σπεύσει ολοταχώς. Δεν προλαβαίνει όμως να ξεκινήσει τις έρευνες και την υπόθεση αναλαμβάνει η Διεύθυνση Ερευνών κατά της Μαφίας. Παράξενο, όπως παράξενη είναι και η ατμόσφαιρα σε εκείνα τα μέρη. Ύστερα από την εκκένωση του φράγματος που κατασκευάστηκε μετά τον πόλεμο, μέσα από τα νερά της λίμνης αναδύθηκε το παλιό χωριό-φάντασμα Τόρε Γκιμπελίνα. Εκεί ο Καζαμπόνα πέφτει πάνω στη Μονίκ, μια γοητευτική και αδάμαστη Γαλλίδα δημοσιογράφο. Η γυναίκα ερευνά έναν φάκελο με μυστηριώδη έγγραφα για μια σφαγή από τους ναζί που έγινε στο βυθισμένο πια χωριό. Έναν «καυτό» φάκελο, που περνούσε από χέρι σε χέρι σαν θανατική καταδίκη, φέρνοντας μαζί του μια σειρά από ανεξήγητους φόνους. Ο Καζαμπόνα θα κληθεί να ανακαλύψει τι κρύβουν τόσα χρόνια τα ταραγμένα νερά της λίμνης. Ποιο είναι το αντίτιμο της αλήθειας; Άραγε, η απόδοση δικαιοσύνης θα βοηθήσει να ξεχαστούν τα πάντα;
Η επιστροφή ενός σπουδαίου αστυνομικού. Ένας χαρακτήρας που με την οξυδέρκεια και την ανθρωπιά του έχει κερδίσει χιλιάδες αναγνώστες.

 

Ποίηση:

«Μετά το Άουσβιτς: Ανθολογία γερμανόφωνης ποίησης», ανθολόγηση: Γιώργος Καρτάκης, Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης, εκδ. Ροές, σελ. 272

Η ιστορία της γερμανόφωνης ποίησης από το 1945 μέχρι σήμερα είναι στενά συνδεδεμένη με την πολιτική ιστορία της Γερμανίας. Γεγονότα όπως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η διαίρεση της Γερμανίας, τα κινήματα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960 και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου οδηγούσαν σε αλλαγές στην ποίηση, ακόμα κι αν οι ποιητές ζούσαν εκτός Γερμανίας. Η ανθολογία αυτή πιάνει το νήμα από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και φτάνει μέχρι το σήμερα. Μέσα από το έργο Γερμανών ποιητών, αλλά και ποιητών από την Αυστρία, τη Ρουμανία, την Ελβετία, οι οποίοι έγραφαν στα γερμανικά, παρακολουθούμε την εξέλιξη της ποιητικής γραφής, την ποικιλία των εκφραστικών μέσων, τις διαφορετικές θεματικές επιλογές από περίοδο σε περίοδο.
Στους 34 ποιητές των οποίων έργα συνθέτουν τον τόμο περιλαμβάνονται ονόματα οικεία και αγαπητά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως εκείνα του Πάουλ Τσέλαν, της Ίνγκεμποργκ Μπάχμανν, της Χάννα Άρεντ, του Γκότφρηντ Μπενν και του Γκύντερ Γκρας, αλλά και ποιητές λιγότερο γνωστοί – πλην όμως αξιοπρόσεκτοι. Ορισμένοι εξ αυτών μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
“Μετά το Άουσβιτς είναι βάρβαρο να γράφει κανείς ποιήματα” υποστήριζε ο Γερμανός φιλόσοφος Τέοντορ Αντόρνο. Οι ποιητικές φωνές, όμως, δεν βουβάθηκαν. Στίχοι εξακολούθησαν να γράφονται. Άλλοτε για να αποτυπωθεί ή να κατανοηθεί η τρέχουσα πραγματικότητα και άλλοτε για να σχεδιαστεί μια νέα πραγματικότητα. Γιατί η ζωή άντεξε να συνεχιστεί. Ακόμα και μετά το Άουσβιτς.

Γιάννης Αντιόχου «Αυτός, ο κάτω ουρανός», εκδ. Ίκαρος, σελ. 104

Το έβδομο βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου αποτελεί ένα σημείο τομής στην κατακτημένη του γλώσσα. Μία σωματική σύνθεση στην οποία ο ποιητικός χρόνος αναδιπλώνεται εξαφανίζοντας το ποιητικό υποκείμενο. Πρόκειται για έργο μετάβασης σε ένα άλλο πλαίσιο σύνθεσης ύστερα από το τελευταίο του έργο, “Διάλυσις” (2017).
Το βιβλίο “Αυτός, ο κάτω ουρανός” είναι η εξόδιος ακολουθία τού άνευ χρόνου, ταυτότητας, υπόστασης Προσώπου εξ ονόματος του οποίου κατατέθηκαν τα πιο πρόσφατα έργα του ποιητή, μια ζωή εν τάφω μαινόμενη από ελευθερία απέναντι σε κάθε συνειδητή θέαση κάθε κόσμου. Η ανάληψη του ποιητή, το κύκνειο άσμα του σώματος, για όλα αυτά που ενώ δεν βλέπουμε συλλαμβάνουμε τη ρυθμολογία τους. Στον κάτω ουρανό ο ποιητής είναι η ρωγμή του. Το φως που εκπέμπεται τον βεβαιώνει πως όλα κινούνται μέσα σε μια μεγάλη ακινησία. Ο μεγάλος ακίνητος είναι ο χρόνος -αυτή η συντριβή”.

 

Βιβλία για παιδιά:

Αντώνης Παπαθεοδούλου, Δικαίος Χατζηπλής «Χαριστική βιβλιοθήκη», εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ. Πατάκη, σελ. 42

Ο Σοφοκλής διαλέγει ένα βιβλίο από τη δανειστική βιβλιοθήκη.
Μόλις το ανοίγει, ξεπετάγονται από μέσα αρκούδοι, ακροβάτες, ιππότες, συναισθήματα, ταξίδια, γνώσεις, φαντασία, παιχνίδια… Έρχεται όμως η ώρα να το επιστρέψει. Δεν μπορεί να κρατήσει ούτε καν την αγαπημένη του σελίδα.
Πρέπει να το επιστρέψει ΟΛΟ!
Ή μήπως όχι;
Εάν δεις κάπου μια ταμπέλα που να γράφει Δανειστική Βιβλιοθήκη, να ξέρεις ότι δε λέει αλήθεια!

Alberto Pellai, Barbara Tamborini «Δεν θέλω σούπα!», Μετάφραση: Γιούλη Δελιοπούλου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, σελ. 42

Δεν θέλω σούπα!
Μια εικονογραφημένη ιστορία για το νήπιο και ένας οδηγός για σας: πώς να υποστηρίξετε το παιδί σας στις μικρές μεγάλες προκλήσεις της νηπιακής ηλικίας.
Όλα είναι έτοιμα για την πρόκληση του φαγητού: το τραπέζι είναι στρωμένο με πολλά και νόστιμα φαγητά! Αν όμως το παιδί αρνείται να φάει, τι κάνετε; Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι ούτε μια εικονογραφημένη ιστορία ούτε ένας οδηγός ανατροφής. Είναι και τα δύο μαζί: ένα διπλό εργαλείο για να ξεπεράσετε τις αναπτυξιακές προκλήσεις της νηπιακής ηλικίας στο σημείο όπου συναντώνται οι σκέψεις του παιδιού με αυτές του ενήλικα. Μια πολύτιμη συμμαχία για την ανάπτυξη… γιατί οι στόχοι στη ζωή αξίζουν όταν τους κατακτάμε μαζί!

Alberto Pellai, Barbara Tamborini «Ουφ! Ένας αδελφούλης!», Μετάφραση: Γιούλη Δελιοπούλου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, σελ. 42

Μια εικονογραφημένη ιστορία για το νήπιο και ένας οδηγός για σας: πώς να υποστηρίξετε το παιδί σας στις μικρές μεγάλες προκλήσεις της νηπιακής ηλικίας.
Στο σπίτι όλοι είναι έτοιμοι να υποδεχθούν το νέο μωράκι. Είναι όμως εύκολο να αποδεχθεί τον ρόλο του μεγαλύτερου αδελφού ή της μεγαλύτερης αδελφής το πρωτότοκό σας;
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι ούτε μια εικονογραφημένη ιστορία ούτε ένας οδηγός ανατροφής. Είναι και τα δύο μαζί: ένα διπλό εργαλείο για να ξεπεράσετε τις αναπτυξιακές προκλήσεις της νηπιακής ηλικίας στο σημείο όπου συναντώνται οι σκέψεις του παιδιού με αυτές του ενήλικα. Μια πολύτιμη συμμαχία για την ανάπτυξη… γιατί οι στόχοι στη ζωή αξίζουν όταν τους κατακτάμε μαζί!