Καλειδοσκοπικά σχεδόν
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //
Sigrid Nunez «Ο φίλος», μετάφραση: Γιώργου Λαμπράκου, εκδόσεις Gutenberg (σειρά Aldina)
«Ο φίλος» της Sigrid Nunez που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg (σειρά Aldina, μετάφραση Γιώργου Λαμπράκου) αποτέλεσε μια ευχάριστη αναγνωστική έκπληξη. Το πρώτο βιβλίο της το οποίο μεταφράζεται στα ελληνικά και έχει τιμηθεί με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας ΗΠΑ το 2018.
Το μικρό αυτό μυθιστόρημα κινείται στα όρια του εξαιρετικού αναγνώσματος και δικαίως έλαβε το προαναφερθέν βραβείο. Χωρίς αμφιβολία είναι πολυπεπίπεδο και ασφαλώς προσφέρεται για διαφορετικές αναγνώσεις.
Συγγραφέας, καθηγήτρια δημιουργικής γραφής, μόνη, διαμένουσα στο Manhattan, λαμβάνει ως δώρο αποχαιρετισμού έναν ηλικιωμένο σκύλο, έναν Μεγάλο Δανό, από τον μέντορά της και διάσημο συγγραφέα, ο οποίος έχει βάλει προσφάτως τέρμα στη ζωή του.
Περιγράφεται μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση η αγωνία της πρωτόγνωρης συμβίωσης με έναν τεράστιο σκύλο, με την απειλή της έξωσης να επικρέμεται κάθε στιγμή σαν δαμόκλειος σπάθη, προσπαθώντας να κερδίζει κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου, να σκαρφιστεί καθετί που θα δώσει συνέχεια στην κοινή τους πορεία, όσο κι αν οι πρώτες μέρες της συναναστροφής νέου αφεντικού και σκύλου πέρασαν από χίλια κύματα.
Η ηρωίδα, χρησιμοποιώντας δεύτερο πρόσωπο, απευθύνεται στον νεκρό φίλο και μέντορά της, εραστή της για μία και μοναδική βραδιά, στο αρσενικό με το οποίο ήταν κρυφά ερωτευμένη. Μέσα από τη ροή της ιστορίας, ο αναγνώστης διαπιστώνει πως η Nunez με άξονα το πένθος, τον ορισμό του και τον προσδιορισμό του, δημιουργεί μια νέα φόρμα. Ένα μυθιστόρημα χωρίς αρχή, μέση και τέλος, εμποτισμένο με σκέψεις, εσωτερικούς μονολόγους, συμβουλές συγγραφής, ανάλυσης των αδιεξόδων του σύγχρονου ανθρώπου, εγκιβωτισμένου και εγκλωβισμένου στον σύγχρονο αστικό ιστό. Είναι η αποδόμηση του παλαιάς κοπής αρσενικού στον συγγραφικό τομέα. Ο φίλος αυτοκτόνησε και μαζί του έχει αυτοκτονήσει η αφόρητη γοητεία του, το «εγώ» του ερωτύλου απέναντι στα κοριτσόπουλα, έχει πνιγεί η σαρκική επαφή μέσα σ’ ένα ποτήρι ξέχειλο από ουίσκι, έχει σταματήσει η επιτηδευμένη περιπλάνηση σε δήθεν ανοίκειες διαδρομές προς χάριν της έμπνευσης.
Είναι, επίσης, το κατάλληλο ανάγνωσμα για όλους όσους συμπαθούν τους τετράποδους φίλους μας. Προτείνεται στους αναγνώστες που καταγράφουν σκέψεις ή σκαρώνουν μικρές και μεγαλύτερες ιστορίες. Συνιστάται στους διψασμένους για διαφορετικές νόρμες και δομές αφηγηματικών τεχνικών βιβλιοφάγους.
Μια ιστορία που χωνεύει μέσα της πολλές ιστορίες, δημιουργώντας ένα πρωτότυπο, καθ’ όλα θελκτικό έργο. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως δημιουργεί συνθήκες λογοτεχνικού πειράματος και δίνει ένα σχεδόν άρτιο αποτέλεσμα. Άλλωστε η γραφή, η συγγραφή, είναι μια αέναη διαδικασία, ένα απτό δημιούργημα της εξέλιξης, της γνώσης και της άποψης περί ζωής του ανθρώπου. Κάτι σαν καλειδοσκόπιο που, αφομοιώνοντας νέα στοιχεία, δύναται να παράξει νέα, πρωτότυπα, ιδιότυπα σχήματα.
Sigrid Nunez
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ιστορία της Τέχνης: Ο Μανιερισμός (1525-1600 περίπου)
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Εισαγωγή Η ύστερη Αναγέννηση ονομάστηκε Μανιερισμός για να διαχωριστεί από την κλασική Αναγέννηση. Ξεκίνησε από την Ιταλία το 1525, μεταλαμπαδεύτηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη και διήρκησε μέχρι το 1600 περίπου. Ουσιαστικά πρόκειται
Περισσότερα -
Διήγημα: “Σε τί κόσμο να σε φέρω μπαμπά; (Ή Πώς οδηγηθήκαμε στο Matrix* του Κίανου Ριβς ή Πώς ο Τίμοθυ γνώρισε τη Μαίρη) “
Του Πάνου Παπαμιχάλη // * Σε τί κόσμο να σε φέρω μπαμπά; (Ή Πώς οδηγηθήκαμε στο Matrix* του Κίανου Ριβς ή Πώς ο Τίμοθυ γνώρισε τη Μαίρη) Κατά μία έννοια γεννήθηκα μέσα στο Cloud. Οι
Περισσότερα -
Μόνο μια αληθινή δημοκρατία θα φέρει την άνοιξη
Γράφει η Μαρία Βρέντζου // «Με ζέση. Η ιστορία της Ραζάν Ζαϊτούνε, Σύριας δικηγόρου» της Ζυστίν Ωζιέ, εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Αριάδνη Μοσχονά, Γαλλία, 2020, σελ. 384 Το με “Με ζέση”, το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot, είναι
Περισσότερα -
Η Μεσόγειος της Κλεονίκης Δεμίρη (μια κουβέντα λίγο πριν την συναυλία της στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών).
Του Γιάννη Παναγόπουλου // Την Παρασκευή, 15 Μαΐου 2015, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Αίθουσα Διδασκαλίας της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας “Λίλιαν Βουδούρη” – Σύλλογος οι Φίλοι της Μουσικής – η Κλεονίκη Δεμίρη στο τραγούδι και ο
Περισσότερα -
Παραμύθια που συμβαίνουν στ’ αλήθεια
της Ελένης Μπετεινάκη // * Ιστορίες, παραμύθια, περιπέτειες που συμβαίνουν και στ’ αλήθεια έχουν τα « παραμύθια του Σαββάτου» αυτήν την φορά. Λέξεις και έννοιες δύσκολες σαν αυτές του πρόσφυγα και μετανάστη που στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ,
Περισσότερα -
Τζών Πέντελμπερυ
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Imogen Grundon, «Ο αρχαιολόγος Τζων Πέντελμπερυ. Βιογραφία ενός παράτολμου ανθρώπου», έκδοση Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, Ηράκλειο 2017. Ήδη πριν από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το νησί της Κρήτης τράβηξε το στρατιωτικό
Περισσότερα -
“Η επίθεση” – Διήγημα της Μαρίας Γαβαλά
Θυμάμαι ένα άσπρο, ψυχρό φτερό Κι έναν μεγαλόπρεπο κύκνο, με το τρομακτικό του βλέμμα, Να έρχεται προς τα μένα, σαν ένα κάστρο, από την κορυφή του ποταμού. Σε κάθε κύκνο κρύβεται ένα φίδι. Σύλβια Πλαθ (Τρεις γυναίκες- Ένα ποίημα
Περισσότερα
