Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / ✔ Μαργαρίτα Κοντού: «Όλες οι μορφές της τέχνης οφείλουν να περνάνε συνεχώς από ‘μυλόπετρα’»
29/04/2020, 12:46 πμ

✔ Μαργαρίτα Κοντού: «Όλες οι μορφές της τέχνης οφείλουν να περνάνε συνεχώς από ‘μυλόπετρα’»

Συνέντευξη στον Ιωσήφ Αρνέ //

 

 

Η Μαργαρίτα Στ. Κοντού κατοικεί στο Χαϊδάρι και κατάγεται από τη Μύκονο. Εργάστηκε επί σειρά ετών στον Βοτανικό Κήπο Διομήδους του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γράφει και ζωγραφίζει από τα νεανικά της χρόνια. Έχει συμμετάσχει σε κύκλους μαθημάτων δημιουργικής γραφής στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Έχει λάβει βραβεία και επαίνους σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, καθώς και από τους Δήμους Χαϊδαρίου και Μυκόνου για το σύνολο του έργου της. Πίνακές της έχουν εκτεθεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Κατά καιρούς έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων, λευκώματα, καρτών και ημερολογίων. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών και συντονίστρια στις Λέσχες Ανάγνωσης Χαΐδαρίου και Νέας Φιλαδέλφειας. Οι “Αμμοθίνες” είναι η έκτη ποιητική της συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

 

-Τι είναι αυτό που σας ωθεί να γράφετε;

Μια έκρηξη του νου έτοιμη να εκφραστεί, αυτό είναι που με ωθεί να γράφω. Ανάγκη για επικοινωνία και κατάθεση σκέψης. Βέβαια πάντοτε υπάρχει το ανάλογο ερέθισμα, που γίνεται ‘κεντρί’. Με τη σειρά τους παρουσιάζονται οι εικόνες μέσα μου και τότε απαιτείται μια μικρή συνθετική ευελιξία. Πρέπει να ‘στήσω’ το δημιούργημά μου, όσο μικρό και να είναι.

Μετά να το σκηνοθετήσω. Να έχει αρχή, μέση και τέλος. Η κάθε γραφή κρύβει μέσα της το θέατρο. Άλλωστε όλες οι τέχνες κάπου συναντιούνται.

 

-Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για σας να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Δε θα το χαρακτήριζα εύκολο ή δύσκολο. Είναι απλά μπορετό, αλλά και τρόπος ζωής. Με την προϋπόθεση να είμαι έτοιμη κάθε φορά να αποκαλυφτώ. Γράφοντας, εκφράζομαι και εκτίθεμαι παράλληλα. Αυτά όλα δεν τα είχα λάβει υπόψη μου πριν αρχίσω να γράφω. Στην αρχή ένιωθα ότι μπορώ και χωρίς αυτό. Αργότερα η έκφραση της σκέψης πάνω στο χαρτί μετατράπηκε στα εκ των  ‘ων ουκ άνευ’  για μένα.

 

-Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Οι επιρροές μου ξεπηδούν από τα  ‘κίτρινα’  και ‘κόκκινα’  γεγονότα της εποχής μου, από τα μικρά δρώμενα γύρω μου και ιδιαίτερα από αυτά, που ίσως δεν επιτρέπεται να θίγονται, τα ΄μη μου άπτου’  δηλαδή. Κάποιες φορές ασκούμαι στο τι θα είχε αξία , αν ζούσα απομονωμένη σε κάποιο νησί. Εκεί που τα απαραίτητα θα γίνονταν πολύτιμα, επειδή τα δεδομένα και τακτοποιημένα δεν θα υπήρχαν. Στο κάθε τι που αναφέρομαι επιθυμώ να στέκω απέναντί του και σαν θεατής, με τίμιες προθέσεις. Να έχει τις καθαρές μου ιδέες ζωντανές. Αυτές που θα ανακαλύψουν όσοι το διαβάσουν.

 

-Ποια θεματολογία κρατάει τον κύριο ρόλο στα έργα σας;

Τα περισσότερα από αυτά που γράφω έχουν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Αφήνω να ξεχυθεί η ανησυχία μου για την φύση, σε σχέση με τον άνθρωπο. Η μοναξιά μας της καθημερινότητας και μικρές δόσεις νοσταλγίας. Επίσης κάποια στοιχεία ‘ενοχλητικά’ στο ‘φαίνεσθε’ αλλά και στη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι αυτά που μετατρέπω σε γκροτέσκο, σουρεαλισμό και καρικατούρα αν χρειαστεί, με ή χωρίς ηθικές προεκτάσεις και αναστολές.

 

 

-Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

Η ποιητική συλλογή  “ΑΜΜΟΘΙΝΕΣ” κρύβει πολλά από τα παραπάνω αλλά και κάτι ακόμη. Μια διάχυτη πικρία. Αυτή που σαν συνδετικός κρίκος δένει τα ποιήματα μεταξύ τους. Πικρία για  ‘Τα παιδιά που χάθηκαν’, για τις ‘Φυλετικές διακρίσεις’, για τον Παύλο. Κρύβει όμως και πάθος για δημιουργία και ζωή που εκφράζεται στο  ‘Ντουέντε’ και στο ‘Εμπιστοσύνη”.  Στους ‘Τροχούς των ποδηλάτων’  ξετυλίγεται ή ομορφιά για κάθε αέναο ταξίδι μας.  Τα υπόλοιπα θα αποκαλυφθούν σε αυτούς που θα τα διαβάσουν.

 

-Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ίσως να γεννηθεί κάποιος με ιδιαίτερο ταλέντο. Ο Πωλ Ελυάρ  είχε πει ότι  ‘υπάρχει  ένας άλλος κόσμος αλλά είναι μέσα σε αυτόν εδώ’   και εννοούσε τον ιδεατό κόσμο. Το ταλέντο και η έμπνευση δε φθάνουν. Πρέπει να καλλιεργηθούν στα πλαίσια του ιδεατού κόσμου. Η ευαισθησία και η διεισδυτική ματιά αν μείνουν ακαλλιέργητα, θα πτωχεύσουν αναξιοποίητα. Πέραν τούτου όλες οι μορφές της τέχνης οφείλουν να περνάνε συνεχώς από  ‘μυλόπετρα’.

 

-Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

Η Λογοτεχνία είναι η ‘μονάκριβη’ της Τέχνης Είναι ‘η πικρία ενός ατελείωτου ταξιδιού’ Αυτάρκης και απαράμιλλη, με την ομορφιά της να πηγάζει από τους δημιουργούς. Αυτούς που καλούνται κάθε φορά να πετύχουν μια νέα, ξεχωριστή ουσία. Από αυτούς εξαρτάται κατά πολύ η αξιοπρέπειά της και το πως θα την επικοινωνήσουν. Θα επιθυμούσα την όσο το δυνατόν λιγότερη κακοποίησή της. Εκδότες, μεταφραστές, συγγραφείς, ποιητές, και αναγνώστες απαιτείται να καθορίσουμε τη στάση μας απέναντί της. Ανατρέχοντας στη μελέτη κλασσικών αριστουργημάτων του παρελθόντος  είναι ένας τρόπος όχι μόνο να πλουτίσουμε τις Λογοτεχνικές μας γνώσεις, αλλά και να εκτιμήσουμε τη μοναδική αξία της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας.

 

-Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Υπάρχει σχεδόν έτοιμη μια συλλογή από μικρές φόρμες. Αυτές είναι φανταστικές και πραγματικές διηγήσεις βιωματικού περιεχομένου. Δεν είναι ποιήματα, αλλά μέσα τους πάντα χτυπάει η ποιητική φλέβα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top