Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Σαν στοργικός ουρανός πάνω από κάθε φόβο»
05/03/2024, 9:54 μμ

«Σαν στοργικός ουρανός πάνω από κάθε φόβο»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης // *

 

 

 

Μιχάλης Δέλτα, «Το Λαμπερό Σκοτάδι», εκδ. Οδός Πανός, 2023

 

“Καμία γνώση δεν είναι ωφέλιμη αν δε

στρέφεται προς το Φως της Ανθρωπιάς”

 

Ο πολυσχιδής Μιχάλης Δέλτα, εκτός από ταλαντούχος μουσικός και συνιδρυτής του συγκροτήματος Στέρεο Νόβα, είναι επιτυχημένος συγγραφέας, δάσκαλος ρέικι και αφοσιωμένος αναζητητής του αληθινού Εαυτού και της απροσποίητης Αγάπης.

Το Λαμπερό Σκοτάδι (εκδ. Οδός Πανός, 2023) είναι το έκτο του συγγραφικό πόνημα. Πρόκειται για ένα βιβλίο αυτοβιογραφικού χαρακτήρα που αποτελείται από σύντομα κείμενα (“καταγραφές προσωπικών επιγνώσεων”), προσωπικές φωτογραφίες, σουρεαλιστικά σκίτσα και “μαγικές σφραγίδες”-διαγράμματα. Αν και καταπιάνεται με δύσκολες έννοιες και υψηλά νοήματα, είναι γραμμένο με τρόπο απλό ούτως ώστε να διαβάζεται σχετικά άνετα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα εύπεπτο βιβλίο για μαζική κατανάλωση, αλλά -τουναντίον- θα μπορούσε να περιγραφεί σαν ένα υβριδικό-πειραματικό εγχείρημα που απευθύνεται σε ανήσυχους ανθρώπους με “εναλλακτικά” ενδιαφέροντα (πχ εσωτερισμός, διαλογισμός, σαμανισμός, ενεργειακές θεραπείες κλπ). Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στο οπισθόφυλλο:

“Μάγισσες, πνεύματα, δαιμόνια, παντοδύναμα ξόρκια, διορατικές προβλέψεις, Θεϊκή καθοδήγηση, το Φως του Ρέικι, Μυήσεις, προστασία από φωτεινές ψυχές και οντότητες, όλα χώρεσαν στο Λαμπερό μου Σκοτάδι που στάθηκε ο Ύψιστος Καθοδηγητής μου.”

Ο Μιχάλης Δέλτα είναι αναμφισβήτητα μία προσωπικότητα χαρισματική αλλά ταυτόχρονα αινιγματική. Διαβάζοντας κανείς το συναρπαστικό βιβλίο του έχει την αίσθηση ότι τα γεγονότα που περιγράφει θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν ξεπηδήσει από κάποια ταινία μεταφυσικού-παραψυχολογικού περιεχομένου (βλ. The Holy Mountain, The Exorcist, The Sixth Sense κ.ά.). Στις χειμαρρώδεις εξιστορήσεις του τα όρια ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα είναι δυσδιάκριτα και ομιχλώδη: πρόκειται για παραληρηματικές εξομολογήσεις κάποιου νοητικά διαταραγμένου ή μήπως για αυθεντικές εμπειρίες ενός ατόμου ψυχικά προικισμένου (“psychic”); Ο ίδιος υποστηρίζει ότι διαθέτει ιδιαίτερα χαρίσματα όπως η ενσυναίσθηση, η διαίσθηση και η ενόραση, όπως επίσης και την ικανότητα επικοινωνίας με αυτό που αποκαλείται “υπερσυνείδητος νους”. Κάποιοι ίσως θεωρήσουν ότι πρόκειται για ακόμα μία περίπτωση new age “τσαρλατάνου”, αν όμως μελετήσουν εμβριθώς το έργο του θα διαπιστώσουν ότι ο Μιχάλης δεν υποκρίνεται: είναι ένας άνθρωπος ξεχωριστός, ένα ευαίσθητο, ταπεινό και καλοσυνάτο ον που έχει ταλαιπωρηθεί και ψαχτεί πολύ στη ζωή του. Όπως αναφέρει σε κάποιο σημείο:

“Σίγουρα για κάποιον ο οποίος δεν έχει παρόμοια βιώματα δεν του είναι απλό να αποδεχτεί ότι… γεγονότα που φαντάζουν αποκυήματα φαντασίας και ίσως δεισιδαιμονικές ερμηνείες, είναι μέρος της γνωστής πραγματικότητας για ορισμένους σαν εμένα.”

Για να γίνει αυτός που είναι σήμερα έπρεπε να βιώσει, να αποδεχτεί και εντέλει να υπερβεί δύσκολες καταστάσεις-συναισθήματα όπως η απόγνωση, η υπαρξιακή αγωνία, η απογοήτευση, η κατάθλιψη, η οργή, η ντροπή,  η υποσυνείδητη ενοχή. Δηλώνει ότι πλέον δεν αισθάνεται θυμό ή μίσος για τους γονείς του (οι οποίοι άλλωστε έχουν φύγει απ’ τη ζωή) αλλά, μέσω μιας ολιστικής προσέγγισης των παθημάτων-μαθημάτων του, έχει κατορθώσει να “σωθεί από τα θηρία του” και να “καταστρέψει με αγάπη, ό,τι δεν είναι Αγάπη”.

 

 

Σε αρκετές από τις απόψεις του είναι εμφανείς οι επιρροές από γνωστούς συγγραφείς, φιλόσοφους, ψυχαναλυτές και πνευματικούς δασκάλους (πχ Eckhart Tolle, Jiddu Krishnamurti, Carl Gustav Jung, George Gurdjieff κ.ά.), όμως υπογραμμίζει εμφατικά ότι αλάθητες αυθεντίες, παντογνώστες και μεσσίες δεν υπάρχουν. Επίσης, εκφράζει την έντονη δυσφορία και δυσπιστία του για διάφορες ελιτίστικες οργανώσεις, μυστικά τάγματα και απόκρυφες αδελφότητες. Για αυτόν η πίστη είναι (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) υπόθεση ξεχωριστή για τον καθένα, διότι “ο Θεός είναι αποτέλεσμα μιας κατανόησης και ερμηνείας εντελώς προσωπικής”.

Όπως ειπώθηκε, το βιβλίο αυτό ταιριάζει σε αναγνώστες που έχουν σαν προτεραιότητά τους την αυτοβελτίωση-εσωτερική εργασία. Απευθύνεται σε άτομα “υποψιασμένα” που δεν συμβιβάζονται με τις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες και δεν προσκολλούνται σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, απόλυτα δόγματα και αναχρονιστικές οργανωμένες θρησκείες. Πάνω απ’ όλα, Το Λαμπερό Σκοτάδι είναι μία πράξη συμπόνιας για τον συνάνθρωπο (“οδοδείκτης σε όσους έχουν κοινές εσωτερικές αναζητήσεις”), ένα εμπνευσμένο εγχειρίδιο αυτογνωσίας το οποίο “απλώνεται σαν στοργικός ουρανός πάνω από κάθε φόβο”.

 

 

* Ο εικαστικός-ποιητής-ερευνητής Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη στις 2 Ιουλίου 1977. Είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Anatolia με πανεπιστημιακές σπουδές στην εικονογράφηση και τη φωτογραφία και διδακτορικό τίτλο στις καλές τέχνες.

Είναι μέλος του ΣΚΕΤΒΕ, του Pen Greece, των Poets of the Planet και της Θεοσοφικής Εταιρείας. Έχει συνεργαστεί με αξιόλογους καλλιτέχνες, συγγραφείς και αρχιτέκτονες. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. ‘Έργα του έχουν διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και ιστότοπους. Εικαστικά του δημιουργήματα κοσμούν συλλογές μουσείων και βιβλία του βρίσκονται στα ράφια γνωστών βιβλιοπωλείων.

Κύριο χαρακτηριστικό της δουλειάς του είναι η έντονη διάθεση πειραματισμού: εκφραστικά μέσα όπως η φωτογραφία, το κολάζ και η ποίηση συνομιλούν και παντρεύονται μεταξύ τους. Τα θέματα που κυρίως τον ενδιαφέρουν έχουν να κάνουν με την εξερεύνηση του ανθρώπινου ψυχισμού, τον υπαρξισμό, τα αρχέτυπα, τη μνήμη, την ταυτότητα, τον θάνατο, την πνευματική αναζήτηση, τον διαθρησκειακό διάλογο και τη διεύρυνση της συνείδησης.

https://linktr.ee/konmark

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top