Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / ✔ Κυριακή Πλαϊνάκη: «Δυστυχώς όλα έχουν αντίτιμο την ευτυχία ή δυστυχία τους στο μέλλον. Είτε το παραδέχονται είτε όχι υπάρχει θεία δίκη»
09/01/2024, 9:42 μμ

✔ Κυριακή Πλαϊνάκη: «Δυστυχώς όλα έχουν αντίτιμο την ευτυχία ή δυστυχία τους στο μέλλον. Είτε το παραδέχονται είτε όχι υπάρχει θεία δίκη»

Συνέντευξη στη Βιργινία Αυγερινού //

 

 

 

Η Κυριακή Πλαϊνάκη γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε ιστορία και λογοτεχνία σε ιδιωτικό κέντρο σπουδών στην Αθήνα. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και παρακολούθησε σεμινάρια σε οικονομικά και τεχνικά θέματα. Είναι παντρεμένη κι έχει δυο παιδιά. Ασχολείται με τη συγγραφή από νεαρή ηλικία. Έργα της, Μερόπη η Καππαδόκισσα, Το πορτρέτο, Έτσι έφυγε και Χαράζοντας το αύριο.

Από τις εκδόσεις Κάκτος, τη νέα της εκδοτική οικογένεια, κυκλοφόρησε εκ νέου το έργο της με τίτλο Το πορτρέτο και αυτό είναι η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί.

 

 

 

-Το έργο σας με τίτλο ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ, πρωτοκυκλοφόρησε το 2016 και μόλις επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ. Πώς νιώσατε όταν το είδατε ύστερα από τόσα χρόνια ξανά στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Xάρηκα που κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο έργο που ήταν εξαντλημένο για πολύ καιρό. Ελπίζω να ταξιδέψει στους αναγνώστες και πάλι με επιτυχία.

 

-Πόσο σημαντική είναι για εσάς η αδελφική αγάπη; Μπορεί να γίνει ασπίδα και αντιστύλι στις δυσκολίες της ζωής;

Το θέμα που διαπραγματεύομαι είναι όντως η αδελφική αγάπη. Η οποία είναι δύναμη πραγματικά για τον άνθρωπο. Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν κάτω από την ίδια στέγη αναπτύσσουν μεταξύ τους αισθήματα αγάπης, αλληλεγγύης και σεβασμού. Φυσικά ο αδελφικός δεσμός είναι μια ασπίδα προστασίας από τις αντιξοότητες της ζωής κι αποτελούν το ένα για το άλλο σιγουριά κι ασφάλεια.

 

-Ποια χαρακτηριστικά της Βέτας και του Νάσου σάς έκαναν να στηρίξετε στους χαρακτήρες αυτούς όλο το αφηγηματικό σας οικοδόμημα;

Τα δύο αδέλφια στο έργο μου είναι διαφορετικοί χαρακτήρες.

Η Βέτα είναι ανταγωνιστική ως προς τον αδελφό της. Ο χαρακτήρας του κι ο τρόπος που την αντιμετωπίζει γενικά της δημιουργεί αισθήματα κατωτερότητας. Ζηλεύει τις επιλογές του και την πρόοδό του στην απλή ζωή τους. Ο Νάσος ώριμος την αγαπά έτσι όπως είναι. Επιπόλαιη, ασταθή ουσιαστικά αδύναμη να σταθεί με αξιοπρέπεια στο ύψος των περιστάσεων. Η αντίθεση των δυο χαρακτήρων ήταν μια πρόκληση για μένα να κάνω το ψυχογράφημα τους.

 

-Ο δικός σας αγαπημένος χαρακτήρας του βιβλίου;

Σαν δημιουργός αγαπώ και τους κακούς και τους καλούς χαρακτήρες στο έργο μου και προσπαθώ να τους καταλάβω και να τους αποδώσω ανάγλυφα περιγράφοντάς τους. Αν καταφέρω να το κάνω με ρεαλισμό και να προκαλέσω τους αναγνώστες μου να σκεφτούν, θεωρώ ότι έχω πετύχει.

 

-Τι θα θέλατε να κρατήσουν οι αναγνώστες από το ταξίδι τους στο Πορτρέτο;

Θα επιθυμούσα να αναλογιστούν αντίστοιχες καταστάσεις στις ζωές τους και να αποφύγουν λάθη και τακτικές που προσβάλουν την ανθρώπινη υπόστασή τους. Να είναι έντιμοι και καλοί και προπαντός δίκαιοι στη ζωή τους. Δυστυχώς όλα έχουν αντίτιμο την ευτυχία ή δυστυχία τους στο μέλλον. Είτε το παραδέχονται είτε όχι υπάρχει θεία δίκη.

 

-Η πιο δύσκολη συγγραφικά σκηνή του μυθιστορήματός σας ποια ήταν για εσάς; Ποια συναισθήματα σας δημιούργησε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;

Καμία δυσκολία δεν συνάντησα στην περιγραφή των διαφόρων σκηνών του έργου μου. Όλα κύλησαν σαν ένα ποτάμι πότε με ορμητική πότε ήρεμη ροή. Όσο για τα συναισθήματα που με συγκλόνισαν ήταν η αίσθηση της αδικίας και αχαριστίας που προέρχονταν από την Βέτα.

 

-Στο βιβλίο σας η πρωταγωνίστρια, η Βέτα παρατηρεί στο πορτρέτο της την ίδια της την ψυχή να αλλάζει. Είναι εύκολο να διακρίνουμε τις αλλαγές της ψυχής μας τελικά;

Φυσικά και μπορούμε να δούμε τι αλλάζει στην ψυχή μας ύστερα από ένα ισχυρό σοκ. Πρώτα μας προφταίνουν τα γεγονότα κι ύστερα έρχεται αυτοκριτική και το μέτρημα των θετικών κι αρνητικών στοιχείων που μας κάνουν ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους. Ίσως τότε αντιλαμβανόμαστε τι κερδίσαμε και τι χάσαμε βαδίζοντας σε λάθος δρόμους.

 

-Πιστεύετε ότι τα αδέλφια, έστω και αν στον δρόμο της ζωής αφήσουν τη σχέση τους να γίνει βορά των συμφερόντων τους, θα ξεπεράσουν τις όποιες διαφορές τελικά και να λειτουργήσει η αγάπη ανάμεσά τους;

Θέλω να ελπίζω πως ναι και στο βιβλίο μου αφήνω αυτήν την προοπτική να πλανάται. Όμως όταν στις σχέσεις βαρύνουν τα συμφέροντα τα πράγματα δυσκολεύουν.

 

-Στο ταξίδι της συγγραφής, ποιοι θα λέγατε ότι αποτέλεσαν τις συγγραφικές σας αναφορές;

Ο ρεαλισμός είναι το ζητούμενο από μένα στην συγγραφή. Αν αναφέρεστε σε συγγραφείς είναι πάρα πολλοί τόσο στην ελληνική όσο και την ξένη λογοτεχνία.

 

-Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι εσείς για το βιβλίο σας και να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας βήματα;

Το πορτρέτο νομίζω ότι είναι ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσει κανείς.

Σύντομα θα εκδοθεί από τον ΚΑΚΤΟ το νέο μου μυθιστόρημα «Μοναστηράκι». Έχω επίσης ολοκληρώσει μια συλλογή διηγημάτων που επεξεργάζομαι αυτό τον καιρό και παράλληλα συγγράφω ένα νέο έργο.

 

 

 

-Τι είναι η αδελφική αγάπη;

-Πόσο δυνατή είναι;

-Μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά στις δυσκολίες της ζωής που αναπόφευκτα υπάρχουν στην καθημερινότητά μας;

– Τι θα μπορούσε να βρεθεί που να είναι αρκετά δυνατό, ώστε να κατανικήσει τους δεσμούς αίματος; Ίσως μόνο το ίδιο το αίμα, που έχει την τραγική δύναμη να συντρίβει τον εαυτό του. Για δυο αδέλφια, τη Βέτα και τον Νάσο, ο σεισμός του 1999 θα σημάνει την αρχή του τέλους. Τα συμφέροντα είναι μόνο το πρόσχημα για τις βαθιές διαφορές που διέπουν τις σχέσεις τους. Η Βέτα βρίσκει την ευκαιρία να ανασύρει από το υποσυνείδητό της παράπονα και ελλείψεις καλά κρυμμένες και να κηρύξει έναν ατελέσφορο πόλεμο στον αδελφό της. Θέλει να απαλλαγεί επιτέλους τόσο από τον ίδιο όσο και από την ικανότητά του να την αγαπά ακόμη κι όταν του δείχνει τον χειρότερο εαυτό της. Στα χρόνια που περνούν, η σχέση των αδελφών αλλάζει ουσιαστικά. Ελάχιστα τους ενώνουν τώρα· είναι δυο ξένοι. Η Βέτα συνειδητοποιεί πως κάθε πόλεμος έχει παράπλευρες απώλειες. Δεν ξέρει πλέον ποιος είναι κερδισμένος και ποιος χαμένος.

Αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν μένει σταθερό. Ίσως μόνο η μορφή της, αποτυπωμένη σ’ εκείνο το πορτρέτο που κουβαλάει μια ζωή σαν τρόπαιο. Ένα θλιβερό πια τρόπαιο που δεν αντιπροσωπεύει τη σιγουριά, την ευτυχία και την αυτοπεποίθηση που είχε κάποτε. Το παρατηρεί μέσα στα χρόνια να αλλάζει. Δεν είναι πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Η ψυχή της είναι, που την κοιτά κατάματα και την απορρίπτει.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top