Fractal
Home / FRACT-ALL / Δύο ποιήματα: “Kαταπληξία” & “Ιδιωτικός ντετέκτιβ”
20/06/2018, 10:49 πμ

Δύο ποιήματα: “Kαταπληξία” & “Ιδιωτικός ντετέκτιβ”

Του Τάσου Κυρτάσογλου // *

 

 

 

 

ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑ

 

Συγγραφέας αφανής,

μια φιγούρα ισχνή

σε κελί γηροκομείου πάλλευκο.

Κόκκινη πληγή στο μπράτσο,

σημαδούρα σκοτεινή

μέσα στη σιωπή.

Πίσω από τα βλέφαρα,

ο νους του ταξιδεύει,

σκαλίζοντας επίμονα

της ψυχής τις αμυχές.

Η λήθη τον προσπέρασε

με τρόπο απόλυτο

και ας πίστεψε,

μόνο για μια στιγμή,

σε κείνο το αγκάθι,

που την καρδιά του τρύπαγε

και κείνος σθεναρά

την κραυγή του άρθρωνε,

βάζοντας λέξεις στη σειρά,

πριν πέσουνε νεκρές.

Στον κόσμο τον ψυχρό πολέμησε,

με τόξο ουράνιο φωτεινό,

μα τον ορίζοντα τον έχασε

και έπεσε στο κενό.

Τα γράμματα σκορπίσαν πια,

γίναν πανσέδες και γιουλιά,

το άπειρο γλυκοφίλησε

κι αφέθηκε

στης γης την αγκαλιά.

 

 

 

ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ

 

Τους είδα να μπερδεύονται στον κόσμο και να χάνονται.

Τους πήρα το κατόπι μα δεν πρόφτασα.

Μα πού να πήγαν;

Έμεινα στη γωνιά μήπως γυρίσουνε

κι άναψα ακόμα ένα τσιγάρο.

Μες στον καπνό σκαρφάλωσαν οι σκέψεις μου και διαλυθήκανε.

Έγιναν ένα με το γέλιο που προσπέρασε

και με το κλάμα του μωρού σε κάποιο υπόγειο.

“Αγόρι έχεις φωτιά;”, με ρώτησε,

“τριάντα κι ό,τι θες”.

Μα πόσο αργούνε;

“Έχω δουλειά, παράτα με”.

Έριξε δυο βρισιές και μ’ άφησε.

Τσίκνα, σουβλάκια και λουκάνικα,

πέρα από την πλατεία.

Τα δάχτυλα στα πόδια μου παγώσανε.

Κρύο απόψε ξαφνικά, δεν το περίμενα.

Πνιχτή κραυγή κι ένας που έτρεχε.

“Πιάστε τον, κλέφτης”.

Δίπλα μου πέρασε, μα δεν κουνήθηκα.

Ζευγάρι νεαρό αγκαλιασμένο, στην είσοδο πιο πέρα.

Σε μια βιτρίνα γράφει “διάλεξε – ό,τι κι αν πάρεις, δέκα”.

Και να ‘τοι, πάλι.

Ο ένας πλάι στον άλλο περπατούν.

Μιλάνε και χειρονομούν, μα δε μου κάνει.

Φιλιά και πάθος ένοχο να δω και ν’ απαθανατίσω,

αυτή ‘ναι η δουλειά μου.

Γυναίκες άπιστες, συζύγους άτιμους να βρω

και να τους ξεσκεπάσω.

Ανόητο και άσκοπο συνάμα.

Γυρίζω πλάτη για να μη με δουν.

Πάει και σήμερα η μέρα.

Τσιγάρο τελευταίο, άδειο και το πακέτο.

Καιρός να επιστρέψω πια.

Το κλάμα του μωρού σταμάτησε.

Το ζευγαράκι δίπλα πέρασε.

Ένα σουβλάκι απ’ την πλατεία μην ξεχάσω.

Δύο τριάντα.

 

 

 

* Ο Τάσος Κυρτάσογλου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1967. Το 2016 ανεβαίνει στη σκηνή το θεατρικό του έργο “Οι Κουμπάροι”. Το 2017, βραβεύονται τα μονόπρακτά του “Ψυχοπαγίδα” και “Το Μπορντώ Κασκόλ” από την Ε.Τ.Ε.Π. Κερατσινίου και την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών αντίστοιχα.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top